Alle inzendingen over Heden

Komt ooit een tijd om dit te evenaren, dan als herinnering, als erfenis van een moment, volmaakter dan het heden.…

jouw hart troost het kind wat heeft geleden droogt langzaam alle tranen klopt krachtig door jouw sterke wil huilt om alle verloren jaren verzwijgt niet langer de geheimen durft iemand te vertrouwen geneest door liefde in en om je heen jouw hart dit is jouw heden…

Wanneer ik gefascineerd ben wil ik weten waardoor dat komt dan is het zoeken in de ruimte welke de natuur mij geeft. Zoeken achter muurtjes onder water duiken meewaaien met iedere wind en stil zijn als het helpt. -Het vuurt in mij brandt- zowel morgen als gisteren zijn mij onbekend omdat ik geloof in vandaag.…

Het heden, vandaag, een dag van de week, En dag die zoals alle andere dagen leek. Opstaan eten en hard aan de slag, Gelukkig dat je het allemaal mag!…

gisteren was vandaag morgen maar hoe zit dat dan vandaag de dag om het maar niet over morgen te hebben…

Tussen bergen, in dalen In haar pure natuur Is het een tijd dwalen Met het uitzicht overstuur Met richtingaanwijzer Tom-Tom in het hart Reist ons levensverhaal Door een landschap van smart We rijden onze circuits Het lange eind van herinneringen Alles wat we hebben afgelegd In tranen te bezingen Totdat ineens tussen de bergen Daar…

Het heden kun je alleen leven als er nog een toekomst is.…

Het één is niet groter dan maar in balans spreken we van heden. Meestal realiseert men zich Dat vooral in het verleden. Die vorm van bewust zijn Bepaald het leven van alledag Toch zijn we het gelukkigst Als u zich dat niet realiseren mag.…

In elk soort weer, op elk uur van de dag of nacht, ben ik gretig om het moment te vangen, en in mijn stok te kerven, om op het trefpunt van twee eeuwigheden te staan, het verleden en de toekomst, op het punt dat exact - het Heden is.…

Zo lang mijn hemel helder lacht, Vergeet ik, dat licht wolken dreigen; Zo lang geen sneeuw mijn kruin bevracht, Wil ik mijn bloeiend hoofd niet neigen. Of denkt de bloem aan haar vergaan, Wanneer zij uit de knop komt breken? Of denkt bij ’t intreên van haar baan De ster, dat zij dra zal verbleken?…

Gister fluisteren Naar morgen verduisteren Kunnen luisteren…

Het is herfst op zijn sterfst het is nooit meer dan heden Tijd om je vrienden te redden…

Hang niet met je hoofd in het verleden Maar hou hem vast, hier in het heden…

het heden worstelt met de toekomst worstelt met het verleden   het verleden strekt zijn armen uit omarm me laat me bij je zijn vergeet me niet   de toekomst zegt denk na over morgen over volgende week denk aan later   het heden kijkt naar de toekomst kijkt naar het verleden   hij schudt zijn hoofd en kijkt naar vandaag hij kiest…

nacht schaf raad nu de woorden van dit vers zo tastbaar worden besloten ligt in deze zin waarin ik nog kind was in de vergane tijd van mijn geboortehuis wakend in de tijd zag ik stil op gebonden aan het heden sta ik en hoor verre gezangen ten prooi aan het honende gehuil eeuwen zijn spoorloos heen gegaan verloren in het kosmisch…

Maar verlies nooit het zelf vertrouwen en vindt in het juiste evenwicht, het heden terug, wat voor je ligt om daaraan ook te willen bouwen.…

Als de tijd van toen anders was, Was het nu een ander heden. Een gevoel van een beschreven vergeven van het verleden. Maar wat ik bedoel was toen niet wat we deden. Want wat ze toen hadden moeten doen, Hadden ze niet gedaan. Er bleef een gevoel van verlies dat door me leven was gegaan.…

van de nacht op diezelfde oever zal ik op je blijven wachten, de dagen doorbrengen in zandkastelen tot jij weer terug bent, om met kinderhanden de klanken van mijn ziel te leiden naar onschuld waar zij nu breken op de branding van het leven en stilaan de botten van ons verleden verbrijzelt want die vangen geen huid meer in dit naakte heden…

ik vul de geboden tijd veel minder in dan het denken zou willen ontleen de huidige zin aan het heden dat mijn gevoel alleen met de thans aanwezige ervaring kan stillen niet dat ik spreek over onmacht of al van overgave ik word geacht, daar de ziel dat vraagt, mij aan de werkelijkheid hetzij zoet dan wel zuur doorgaans te laven…

Haast niemand kun je heden nog vertrouwen want niemand blijkt te zijn waarop hij lijkt. Zelfs bisschoppen die zitten met hun klauwen aan dingetjes waaruit een jochie zeikt.…

Morgen komt de zon weer brandend op, in het onsterfelijke heden.…

die geen sporen nalaat, de regels tussen het wit niet met letters vult, het rangeerterrein niet halogeen verlicht, geen richting aan chaos toedicht, het ijzer niet laat glimmen, die taal in brieven verstopt, treinen in hun spoorwegen, reizigers in aankomst en water aan vissen voert, die dag cijfert zich weg, zonder omhaal, wisselt het heden…

hoe lang hebben we nog om het water terug te scheppen ondertussen wacht het verleden op morgen hangt hemel aan lasdraad is huid boven kleren gegroeid en niemand die het vertelt brood is in de aanbieding honger is stiller dan adem niets gaat vertraagd, overal aankomst en zijn vogels ergens vertrokken om in te schepen alvast, tot…

wie kent nog de namen, terwijl een woord niet ondenkbaar is, wie kent nog de stad terwijl straten verhuizen, later dan nu het lichaam dat de vorm aanneemt van begeerte, de stem die de mond napraat grenzend aan taal in de ruimte van begrip een kuil nog voor het avondlicht gegraven met een laaghangend verleden voor zich uit wachtend op een…

hoe uit niets verschijnt samenkomt en uiteenvalt schemer die vooruit werpt stilte die doorsnijdt, een vliegtuig dat verhoudt tot lucht, lachend zonder aanleiding, de ziel die wacht op een hongerbruid terwijl na vandaag niets wederkeert tot morgen afgelegd als weg en na gedane zaken weldra voltooid…

Schakels aan elkaar verbonden voor eeuwig en altijd. Als hij breekt, is het waar dat ons leven maar aan een draadje hangt. Ik heb zo’n ketting. De schakels zijn nog gaaf, de blinkende zijn mijn liefde voor de kinderen die ik baarde. Het zware slot, zijn de armen van mijn lieve man die het loodzware lot torst waar het nodig is. Er hangen…

Eventjes weggeweest Moorse paleizenpracht Flink kathedraaltje ook Plus Parasol Zelfs nog gefietst langs de Guadalquivir-rivier Wel lekker warm met die Zon op je bol…

Liep vandaag weer eenzaam langs jouw raam, er werd niet vrolijk naar mij toe gezwaaid. In wanhoop fluisterde ik stilletjes je naam, daarom toch nog één keer omgedraaid. Echter jij bleef voor mij in de leegte verborgen, ben toen verslagen maar verdergegaan, Mijn dromen achterlatend waar ze blijkbaar horen, bij haar die helaas niet meer naast…

tussen het licht van de lente en het zwart van de dood beschrijft het vaarwel de eeuwige winter een leven uit het lood met verlangen naar verlossing nog in de uitademing tijdens de laatste tel hoe kan men sloten verbreken van deuren die als muren lijken met broos levenssap besmeurd waar jouw ziel is uitgeweken en de ademende toekomst…

de vormen zijn de vormen van het zijn en van de vormen zijn de vormen slechts limieten. ik draai een lusje in jouw haren, dat is een oud, geheel volledig uitgeleefd gebaar. de vormen zijn de vormen van het zijn en van de vormen zijn de vormen slechts limieten. ik stop je haren weer hun ogen in en laat het lichaam in haar violette…