Alle inzendingen over Herfstbladeren

Dorre denkbeelden waaien als herfstbladeren door mijn achtertuin…

Als herfstbladeren waaien onze verlangens – steeds op in de wind.…

Herfstbladeren dwarrelen naar beneden Worden heel even opgetild door een vlaagje van de wind Voordat ze hun weg vervolgen naar de door zon verwarmde grond En ik kijk toe met blije open mond Dan knisperen de blaadjes door de aanraking van kleine, dansende, blote kindervoeten Die alle blaadjes voelen moeten En ook ik geniet als een klein kind…

tastend in het donker op zoek naar zekerheid verlies ik mijn vertrouwen in mens en eeuwigheid verdwaal ik in de gangen van elk droomkasteel waarin ik mijn verlangen luchtig met een ander deel verkoop ik mijn gedachten tegen ieder aannemelijk bod waarmee ik zwoele nachten verkwansel met mijn lot vergeet ik mijn bestemming verdoe ik steeds…

Gekleurd gekruld en okergeel Pronk je voor mijn vensterraam even nog genietend van je laatste uren voor de fatale val tussen kastanjes en verdroogde blaren in een plas of op het kort gemaaide gras nog niets vermoedend van de lange tocht schuilend voor de koude wind onder hopen lotgenoten... in de grijze deemstering hoor ik je ritselen en rillen…

Mijn haren in de wind Mijn gevoel als een kind Mijn hart dat hier de weg vindt Wat begon met lege gedachten Begon te veranderen als de natuur Met zijn mooie blaadjes op de grond Drukke zware dagen Veranderden in lichte en zweverige maanden, Want alles ging voor de wind En tijden veranderden snel Maar het mooie gevoel Bleef rond mij…

De zomerbladeren hebben hun dienst gedaan: schaduw gegeven, zonnelicht weerkaatst, gedanst op de takken maar blijven hangen. Nu is het tijd om los te laten. Ze zijn nog een beetje groen, maar ook al geel en bruin, klaar om afscheid te nemen. De weemoed speelt door de nerven die scherper in beeld zullen komen. Mijn hart durft nog niet echt…

Bladeren in allerlei kleuren liggen op de grond. Met heerlijke herfstgeuren in het rond! Ik vlei me neer op het zachte bladerbed en kijk naar de hemel en zie een wolkengewemel. De zon schijnt door de kale takken van de bomen. Ze voelen, dat de winter gaat komen. Ik laat het bos alleen en ga ontroerd weer heen...…

vallende blaadjes dwarrelen voor het raam in kleuren van rood tot goud rode lippen kussen de zomer tot ziens op mijn mond opoe herfst haast zich met haar kleurenpalet ik mis je nu al want je hebt besloten de herfst elders door te brengen spoedig hoor ik liedjes ze gaan over de winter maar je weet dat ik je het meest mis tijdens…

Nu de schaduw grijpbaar wordt zich vangen laat in mijn handen tussen de vingers wriemelt vrijheid van het licht zoekt Maakt zich in mij een voelen los dat liefst als blad uiteen valt verteert en zich vindt in sporen weggeblazen en gedragen door de wind…

Kleurrijk geritsel op de tonen van de wind klaar om te zweven Hoe heerlijk het is om kennis te maken met de pracht van een herfst vol onverwachtheden en verrassingen waarbij ik onder meer luister naar de bladeren die al geruime tijd ratelen of ritselen in het blauw. Wanneer op een dag hun trouwe zomergroen begint te verkleuren en mengen…

Een plotse wind steekt op door het herfstige park het sneeuwt blaadjes…

dode bladeren  vallen stil van de bomen hun taak zit erop …

blootsvoets dwalend door het bos de gevallen herfstbladeren knisperen onder haar voeten haar haren wat verward gaat ze op bezoek bij haar stil geheim haar liefde in een notendop…

tussen verregende herfstbladeren verwaaien snippers van de brief die zij na een oogopslag onverschillig verscheurde achteloos vertrappen modderschoenen flarden tederheid tot pulp…

sprong Bankje in het bos Omringd door natte herfstbladeren Veel seizoenen meegemaakt Tijdens de levens van onze voorvaderen…

Als herfstbladeren in de wind neerdwarrelend nog de grond niet geraakt Wil niet dwarrelen vaste grond niet losgerukt niet afgesneden wil terug naar de Bron terug naar mijn wezen en maken de cyclus rond…

ik zoek je (nog altijd) in de dageraad op wegen eindeloos lang in mijn zinnen in de muziek in herinneringen in vergaderingen in bieren van van de zomer in herfstbladeren in gedichten en in de wolken waar jij nu huist…

Even zie je kinderen spelen en die mooie herfstbladeren aan de bomen Even zegt iemand dat hij van je houd Even een lief woordje gefluisterd in je oor Een knuffel van een goede vriend Even ben je gelukkig Even.....…

Gele bladeren: gestold zonnelicht van lange zomerdagen, nu gedoemd om te vallen, te vergaan, te verdwijnen. Toch zal het licht weer schijnen.…

drie haiku's ~~~~~~~~~~~~~~~~ vogels verdwijnen op de vleugels van stormen het jaar keert zich om ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ brons, bruin en roodgoud zon versiert herfstbladeren zaad draagt nieuw leven ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ de oogst is binnen bomen schudden hun vacht af wortels kruipen diep ~~~~~~~~~~~…

herfstbladeren vallen nemen jou mee door de mist van morgen naar een meer vol herinneringen gevangen in een boek vrij in mijn dromen gesloten in mijn hart liefde sterft nooit waar jij bent is liefde oneindig bodem van het meer mijn herfstblad in een veilige haven…

hoe het blauw van vrouwendromen als vuurvliegjes uit haar poriën ontsnapt langsheen het tuinpad gekleurd in herfstbladeren de bedding van zijn ziel bereikt hoe ze zachtjes fluistert er wat warmte in zijn stroom beweegt een golfverlangen zijn huid aanraakt en de maan die vlinder voelend wat sterrenliefde als vonken in hun schoot laat groeien…

Als zilverig zand uit haar handen, als dorre herfstbladeren, op het punt om te vergaan, En alleen verdriet bleef uiteindelijk over, het brandde, hoop kon in een wereld, zo moedeloos, niet bestaan.…

Herfstbladeren, verliezen kleuren en geven mijn gedachten een leegte. In de leegte ben ik een verzamelaar die wachten moet. Wat ik schrijf is wat ik niet kan vinden met oude woorden en gevonden zinnen die van de tijd geen herinneringen kunnen maken.…

Dat zachte aandachtige in druppels en in traan om je mondhoek als rimpeltjes maan licht je lach prachtig in novemberogen over herfstbladeren heen krul je schors met lange benen worteldicht tegen me aan schetst je zwiepende stormhand naaktgestrekte takken tegen het raam vlieg je stil met uilenvlerken waakzaam nachtbezonken in haar…

herfstbladeren over de aarde weggeveegd als misschien zo ook de winter eigengereide knoppen steken de kop op niet wachten na ijsheiligen zelfs katers en poezen worden onrustig zoals mijn lentehormoon het kan niet vroeg genoeg zijn als tussendoor de kilte lentegeuren lokken buurvrouw wandelt voorbij en kijkt glimlachend om: ook…

Sigaren zijn als herfstbladeren, die eens zullen verteren. Ze zullen opgaan in rook. Ze zullen veranderen in as. Het aandachtig roken van sigaren, is genieten van het leven. Niets, nee niets, zal meer worden, zoals het leven vroeger was. Koffie brengt nieuwe moed. Sigaren troosten, mensen die genieters zijn. Mensen van vandaag.…

ik zit in de auto het is koud buiten hier zit ik heerlijk met jas om me heen geklemd, een zigzag van fietsen auto's brommers onder grijze wolken de ruitenwissers gaan piepend heen en weer ik hoop dat je ach, ik hoef het niet te zeggen, ik kom zo naar je toe, ik zet me vast in de stoel en geef gas en denk aan jou…

Mijn gedachten zweven als herfstbladeren in wind kleuren mijn woorden in zwierige maat tollen en draaien met klankrijke akkoorden van storm tot zacht bries. Een compositie die dagen vult met leven en warmte een fuga zwellend in toon afrollend naar cantate geïmproviseerd door sonate en weer terug naar rust van het zwevend herfstblad.…