Alle inzendingen over Hobbelpaard

Een groenteman uit de plaats Loenen Zag ’n hobbelpaard laatst, ’t was een groene De eigenaar zei: Je mag hem van mij ‘k Verkoop je die knol voor citroenen…

mijn vrolijk hobbelpaard! Nu moet gij rijden met een vaart!…

gelukkig heb ik het altijd al geweten 't deugde voor geen meter over het hobbelpaard bijvoorbeeld dat we destijds nog zonder pardon bij het grof vuil hebben gezet deze daad blijkt heden ten dage nog een zeer ernstige vorm van grensoverschrijding te zijn maar hoe praat ik dat in gods heren naam ooit nog weer goed…

koekoeksklok in hondenhok doos met bestek in druiprek aktetas op matras plastic zwaard in hobbelpaard veel snuisterijen donkere schilderijen lampenkap op doedelzak ansichtkaarten bontstaarten tafelvoetbalspel oude tafelbel sentimenten loslaten geeft gemak alles kan in de vuilnis stortbak 1977.…

novemberlicht raakt mijn huid aan als een woord van eenzaamheid windmolens staan langs de weg ooit zag ik mezelf spelen het veroveren was kinderspel nimmer zal ik nog zien het hobbelpaard, de lange, eerlijke armen van een reus de ongelijke strijd blijft van helft tot helft ontwricht…

Dat je door te dichten met liefde voor het levende vers in een stijlvolle vorm de gretige lezer wil verlichten, blijkt vaak een ritje op een hobbelpaard. Kraaiend op een draaiend podium wordt de wereld een film -- maar na drie rondjes schrik je: geen vader, moeder of oom die jouw pret als liefde ziet.…

Voort mijn bruin! Voort mijn bruin! In de stap! Rij nu knap, - 't Is geen grap - Door de tuin. Stil wat, paard! Wees bedaard, Of 't bekomt u slecht. Voort mijn beest! Voort mijn beest! Op een draf 't Bergje af! - - 't Hondgeblaf Niet gevreesd. 't Spreekwoord zegt Wel te recht: Blaffers bijten niet. Voort…

jij bent als een oud hobbelpaard wat ik na zo'n vijftien jaar wat kaler en wat meer bereden ontroerd betast mezelf berisp me dan laat gaan even weer ik verklaar niet meer ben moe gestreden ik weet waar je glanst ik weet waar je stroeft blindelings raak ik je daar waar je splinters verloor en je haar zonder te blozen kleur ik je zonder…

Pas, als je iets hebt pijn ofzo merk je hoe heerlijk, het een voorrecht is om maar in die dagelijkse mallemolen mee te kunnen draaien, rond op het hobbelpaard elke keer je broer, je vader of iemand te zien die naar je kijkt.…

Het schijnt vaneen gespleten; Geen hobbelpaard vermaakt mij meer; En schoon men vraagt, wat ik begeer, Ik walg van lekker eten. Al ligt geen kind zo zacht als ik, De rust is mij benomen. En slaap ik eens één ogenblik, Dan worde ik wakker met een schrik Door 't akelige dromen.…

slagen-falen met hart en ziel en 't onderscheidend zwaard van onze geest, wordt ons geen strijd bespaard: 't zijn oude mythes die ons lot bepalen Wij zijn vervuld van oude idealen al jaagt ons leven voort in volle vaart de mensheid lijdt nog aan dezelfde kwalen: Men tracht macht, geld en aanzien te behalen maar zit verstokt-stijf op z'n hobbelpaard…

De b is kil, dik en onverschillig, ik moet denken aan een bepaald soort regen uit een bepaald soort grijze en laaghangende hemel en aan kleine, mismaakte engelen en een tot stikkens toe benauwde god op een ijzeren hobbelpaard, maar ik wil niet denken, ik wil weten, ik wil weten hoe ik mij omdraai…

morgen zowel het zwerk als geest deels door de aanslag op de ruit voorts het tij waarin gij dit leest, het denken is traag mijn vooruitzichten bewegen zich nog achteruit kortom de sfeer is in ruste en tamelijk vaag ook voel ik me ietwat belegen in brokkel of gatenkaas om en om en in laag voor laag ben gestrand gelijk een stijf hobbelpaard…

Van hobbelpaard tot lijkauto over de kasseien. Het druilde toen grootmoeder werd begraven. In september schrobt haar dochter het graf al komt er nooit iemand langs. Mijn knieën zijn kapot, mijmert ze. Zo veel verloren jaren. Geef mij een spuitje als ik Alzheimer krijg.…

Op een lage rommelzolder zat een lieve teddybeer hij was behoorlijk gehavend maar ook op en top een heer hij zat naast een roze auto eentje met een open dak die auto ging al jaren mee miste wel een beetje lak er lagen ook een pintol een bal en een kapotte schop zomaar tussen Hobbelpaard Stoere Ben en Barbiepop Beer had scheuren…

(voor Bernadette Gallis) Onder jouw lieftallige jurk van Laura Ashley verborg je een hunkerend lichaam, dat lief en zijdezacht langs de muren gleed, die van Boudewijn een muurklever maakte, een witte prins op een hobbelpaard.…

Hij rost zijn steigrend ros en rekt en reikt alreê, Maar ’t is een hobbelpaard: hij komt niet van de steê. Hij helpt de winkelier, als kaars-en olie-bruiker, En kladt er zakjes bij voor koffie, thee en suiker. ’t Is een die altijd zoekt en nimmer iets verliest, Maar tijdverliezen leert die hem te lezen kiest.…