Alle inzendingen over IJskoud

wat ik zou willen dat je vroeg, je droeg mij geen warm hart toe kwam binnenzetten met cliché's op ijs nog geen persoonlijk woord erbij dat ik zou hopen een koude hand mij rugwaarts toegestoken van ijzig medelij…

welke Moeite dan ook - De vreugde die Ik voel om jou Ontdooit mijn Vrieskoude hart, En gelijk mag ik me Warmen aan jouw Warme vleugelslag, IJskoud warme vogel…

Het hoofd nog Fier op het Geschonden lichaam Oogjes die kralig In de rondte kijken Terwijl je rechtervleugel Bloederig losgereten Op de kruising ligt - In de berm lig Je op het groene Gras, in de zonnige Vrieskou, niet begrijpend Wat tot voor kort Je lichaam was - En ik die je ziet, IJskoud warme vogel Breng je naar…

Nooit heb ik tot op heden geld te kort, Want ik verdien al jaren geld als water. En dus zal ik nog rijker worden later Wanneer mijn loon opeens bevroren wordt. Wat water dat bevriest zet naar verluidt Toch op z'n minst zo'n tien procenten uit.…

Zodra het sneeuwt denk ik vaak aan de prent, Die op mijn school zo mooi boven het bord hing, Waarop het nog om pret en om de sport ging, Wanneer de jeugd elkaar een beetje jent. Wie het nu waagt een sneeuwbal raak te gooien, Die hoort misschien al spoedig tot de dooien.…

aan schotsen van wangen hangen pegels bevroren verlangen gegijzeld uit grijs loden ogen zichtbaar bedrogen ontdooien verboden…

Mijn gebeente verstijft koude kraakt in het niets leven houdt op met bestaan geniet van deze gewoonte mens, verafschuw me niet het is noch stof, noch as het is jezelf dat je ziet!…

Maar nee, het telt niet Al leg je de diepste sporen langs de korte lijn en blijf je hangen, urenlang maar de woorden komen niet vanuit je diepste wezen Het telt niet Al knip je duizend kaarten uit knisperend papier en leg je kilometers af in hoger sferen en declameert in de vreemdste talen de prachtigste gedichten Het telt niet…

het bericht van jouw vinden schokt 'n natie die met hart en ziel naar je uitkeek ijskoud laat het ons achter gehuld in nevelen het gemis onmeetbaar worden we liefdevol omarmd door een nieuwe grijze dag…

Zo laat in het voorjaar al, Knoppen die op barsten staan, Een mildere lentelucht Dan in de laatste jaren Ooit gemeten - En toch blijft op mijn Terras die sneeuwhoop Waarin ik mijn Verdriet begraven heb Stijfkoppig liggen, Is ze elke ochtend als ik Opsta nog present, Koel en fris als nooit Te voren - omdat ze IJskoud weigert…

de ijskoude dag waarop veel verloren gaat is onpeilbaar diep…

De lucht is bewolkt en triest in haar grijze zomerse wolkenregen dat dagelijks in stortbuien met tussenpozen is neergezegen in het lage Hollandse land Tikkend op het raam waarachter mensen engelen in mensen gedaante zien staan Poetsten de zuivere regen stromen alles blinkend schoon Een schone droom is mijn meisje poëzie…

Je reageerde echter ijskoud op de woorden die ik sprak. Ik hoop dat je niet merkte hoe mijn hart in stukken brak.…

Als de nacht de vorst bemint en reuzel langs hete hangijzers glijdt wordt geloven of niet geloven een ijzig koude strijd…

in snelle pakken staan ze ijskoud bevroren het startschot ontdooid…

Zij laat seconden minuten duren scheuvelt ijskoud goud naar huis…

[Haiku] meeuwen dobberen op het ijskoude water zelfs de wind huivert…

beren sterven uit een heel grote blijft ijskoud aan de hemel staan…

Drie gouden plakken Sven tart het Olympisch vuur ijskoud de sterkste…

Dacht u dat ik meer dan ditjes en datjes weet dat de ijskoude winters in een mum van tijd ontstaan?…

Het is ijskoud, da’s een feit laat ons teruggaan naar de ijstijd! niet dat we die echt doormaakten maar kou is een fenomeen! We wachten op het ijs, of er genoeg komt om de ijzers onder te binden tot men het weer genoeg vond! Het is ijskoud, moet je weten maar deze kou is niet te meten!…

De Mount Everest ligt er stil en ijskoud bij. Gisteren nog hoorde hij je vreugdekreten. De top gehaald, het gezwoeg beloond. De Mount Everest ligt er stil en ijskoud bij. De tranen van verdriet sijpelen tussen de gletscherspleten. Hoogteziekte deed je lichaam falen. Eric Arnold, we zullen je niet vergeten.…

op mijn billen zitten twee puisten met van die harde pitten ijskoud vragen ze mij of ik zo vriendelijk zou willen zijn om niet boven op ze te gaan zitten…

Papa 04.10.1943 – 15-11-1981 ik kijk naar je kleren je perfect gekapte haar levenloos in je kist was je er nog maar je voelt ijskoud aan een rilling gaat door me heen uit je lichaam opgestegen je liet me verdomme alleen je geest waart ergens rond en leidt mij door het leven missen doe ik je nog elke dag je hebt mij veel moois gegeven…

IJskoud was het - lagen de waters bezijen klinkklaar van ijs niet, spiegelend onder zon, schreeuwde het hete licht niet bij 't overglijen, omdat het snelvoetig de kou niet lijden kon.…

donkergroene doodstille naaldwouden eindeloos onder de laagstaande zon het ruisen van de ijskoude wind in de toppen van statige reuzen doet je mystieke huivering voelen in deze grenzeloze aardse ruigte…

Ze voelt zich Koud Ze voelt zich zo koud Ijskoud... Kouder dan het koudste koud Zo koud. Koud tot op het bot. Kleding, dekens, kruiken Nutteloos! De kou heeft haar ziel Meer en meer raakt ze bevroren Onomkeerbaar bevroren Bevroren en omringd door kou Omdat ze zich ooit liet smelten door jou...…

volledig geblokkeerd wegen zijn afgesloten, ook binnen-weggetjes alle grote slagbomen zijn dicht de grens van het toelaatbare is bereikt ook de grens van het tolereren, incasseren, moraliseren, beheren en archiveren ik houd het echt langer niet meer vol de donkere nachten zijn lang en leeg en de gedachten zijn kil, koel, koud zelfs soms ijskoud…

De vrede door Het Kerstkind gebracht op een heldere, ijskoude winternacht brengt de mensheid nieuwe dromen om in een warm liefdeshart te wonen om in Zijn eeuwig licht op weg te gaan met de zekerheid dat Hij ons bij zal staan…

ogendiep en mijlenver kijk ik over het glazen water langs een zwarte spiegelwand naar bevroren stilleven onder het beloofde land waar vogels zijn gevlogen rest slechts het witte leven bij hamerend geluid van mijn hartslag onder de ijskoude huid…