Alle inzendingen over Jules Beelder zwarte ridder

De zwarte ridder in verval leunde nog één keer op zijn gespierde arm, zijn dichtershand heeft al op de gitaar van Jimi geslagen, Rotterdam kan de ogen sluiten, want de nachtburgemeester komt niet meer thuis, hij is voorgoed in een jazzcafé blijven handen, rokerig als de mist die hij wist te blazen uit zijn zwarte, geharnaste ridderlijf, zijn poëtische…

lopend door het bos wandelt een tak met me mee beelderig passend…

(voor Jules Deelder) Tijdens een tv-programma zag ik hoe de roots van Jules Deelder werden blootgelegd en ik verbaasde me aangenaam over het zeer heugelijke feit dat de meestal in het zwart geklede Jules, de nachtburgemeester van Rotjeknor, tenslotte zijn stoere masker afzette en ons getuige liet zijn van het fantastische feit dat hij als…

Jules stond vanmorgen in Trouw. Hij sprak daar over de Tien Geboden. 40 jaar al is hij met zijn eigen vrouw. Dat is de reden dat ik zo van Jules. En van het werk van Deelder hou.…

JA ook voor Jules Deelder de grote verbeeldert is het klaar met oudejaar…

Gekroonde torens met hopen Monumenten ketenen dromen Ertussen groeit elke wandelaar Reikend uit tot gedenkteken Voor de beelderige Karelsbrug De verrukte ziel klimt tot het Slot Van weelderig, prachtig Praag…

'Kort gezegd omdat ik sinds Jules de Corte nog maar nauwelijks genees van mijn verontwaardiging: wasmachine voor de expansie van de mens...'…

Alles was Jazz Mensen grijpen mis Vaak en tijd Is geen obstakel O kon ik maar Was het Maar Nog steeds Eindigt alles op ine Geen coke geen Benzine Geen bezinning Geen zielen Wat zal men je missen Klasse en bezinning Zingen en de nacht Jules De nacht splijt open Je bent nu dat licht Waar duisternis waakt Vandaag Eren wij…

dolende gestalten ze komen nader, tracht hen te ontwaren zijn 't amazones, zwarte ridders paarden ik hoor wel stemmen, vaag nog hun contouren Is het een man of vrouw op heksenjacht een zwarte engelen metamorfose met weitas en een hoorn van overvloed kwaadazend op onschuldig mensenbloed een duivelspact, een spel van duistere macht…

Jouw handen zijn als liedjes Muzikale poëzie En ik zie jouw vingers dansen Met de mijne minnekozen Zie ze zingen van de liefde Vingervlug tot ik zal blozen Tot een liedje dat blijft hangen Zoals ik de wereld zie Want jij streelt mijn naakte waarheid In perfecte harmonie En jij speelt met mijn verlangen Zoals Morpheus met mijn dromen In…

Om je beelderige kroontje en je weelderig' bladerdos, jij icoontje, Anemoontje, Anemoontje in het bos? Dan is dit voor jou een versje vol van verve en een blos zing ik samen met de roodborst en de merels erop los Anemoontje, Anemoontje, duizendschoontje van het bos…

beduusd viel hij neer als een ridder op een paard bereed zij de zwarte heer…

Men sprak vroeger van een dolende ridder, een figuur uit lang vervlogen tijd, want de ridders van tegenwoordig zijn zelfs het dolen allang kwijt!…

Gekerfde ridder. Grimmige wachter in nevelen mantel. Grijze trots Van een eiland in het kille Noorden. Gehavende zuil van Hercules. Getuige van Moorse invasies. Worstelpunt. Bloedige poort naar het Oosten. Oorlogsschepen en olietankers Glijden stil aan je voorbij, Op weg naar méér zwarte historie.…

'O' avondrood schreef de dichter Jules Deelder destijds al eens... ik stel me voor dat de 'O' staat voor de open mond van de verwondering we kunnen gerust stellen dat de zo fraaie lucht hier garant staat voor het blozen van de avond…

Nooit is het voor jou genoeg want je blijft maar geven, En daarom weet ik dat jij mijn ridder bent: Die me altijd beschermt en me als geen ander kent.…

Vergeet de kwade krachten in je leven En zie jezelf als ridder beëdigd Verdedig waar jij werkelijk voor staat Zoals je nog nooit hebt verdedigd Bevecht je eigen onzekerheden Graag leen ik je mijn zwaard Je zal snel je eigen zwaard smeden Met de kracht die huist in je ware aard Als een nobele krijger zul je strijden En groeien in je krachten…

Met loden stappen stilzwijgend verlaat ik jouw leven als laatste ridder van liefde ga ik verdriet tegemoet me bewust van de nederlaag.…

Maar ze zijn er nog, de ridders van nu Want de fout is weggehaald als de sodeju Dank je wel, ridder.…

Zijn grotcomplex heeft immers dat moderne Dat iedereen doet denken aan Jules Verne En ook een kernbom maakt hij met gemak. Zo iemand dient zich dan ook diep te schamen Voor zulke slechte video-opnamen.…

De ridder hield het maar met moeite droog Het was ook zo zuiver en zo hoog Het was die dag, vanaf die tak Dat de moordlust hem ontbrak Hij schonk het woud zijn schild en speer De ridder was geen ridder meer…

oorspronkelijk van Overschie doch nergens is zijn evenknie niemand is zo'n groot verbeelder dan de dichter(t) DEELDER…

Ze schuiven op hun buik in babboekarren Als jabberwocky's vol tomatoekids In snelle hedendaagse urban arrows Griselda fishfinger queen van de bricks Op zoek naar drakendoders van loch ness De queeste van king maxim de legende Als blackadder galante zwarte ridder Naar zijn miss tassy en joop van den ende…

Terwijl de mensen op hem fuiven zal Jules de sfeer proberen op te snuiven.…

Een hoopje schroot wordt weggebracht daarin een dwaze ridder ach! Gedeukt 't kuras de hoofse minne onaangetast blijf ik van haar dromen.…

Ik wil heus wel je ridder zijn op het witte paard, maar waar haal ik in de stad zo gauw een schimmel vandaan, een harnas en een zwaard? Ik pak wel een stok en mijn oude fiets. Hoe zie ik eruit? Belachelijk? Het is toch beter dan niets?…

Met een grassprietje in mijn mond droom ik mijn dromen onder de bomen en fantaseer jou mee in het idee dat jij als ridder te paard onvervaard mij in galop achterop hebt genomen jouw bruine vos is pittig maar braaf met teugels los rijden wij door het bos een blokhut wacht het wordt al nacht wij drinken wijn en proeven van liefde nee, nooit…

Een ontspoorde ridder viel van zijn paard pakte de degens en zijn zwaard Ik ga de hemel beklimmen ik ga vooruit zei hij luid andere mensen lachten en mopperden weer zo één Blijf jij maar voor je paard zorgen zeiden ze zodat het te eten krijgt en schoongemaakt wordt Dan ontspoor je misschien niet meer ook al doet het zeer…

Het is geen spel. 11 Het is geen schoonheid. 12 De kroon, het zwaard, het schild. 13 Het schitteren van de waarheid 14 in de grote ogen van het kind. 15 Een eenzame ridder in de spiegel. 16 En ze leefden nog lang. ---------------------------- uit: 'Maar zingend', 2013.…

We zijn niet samen, maar schrijven des te mooier -- 'Jij bent me zo lief!'…