Alle inzendingen over Kluun

Dan maar doen alsof hij verstrooid is Dat lijkt zo dromerig mooi Zo vangt hij toch wat glans Maar binnensmonds vervloekt hij het gen Had Adam zich maar in het klokhuis verslikt “Zeg me dat ik een kluns ben” Hij struikelt nog wat over hoe en waarom En veegt de hand droog aan zijn broek…

Er komt een hoorspel naar het boek van Kluun Het knarsend grind, en het gepiep van deuren... Al die geluiden die zo'n drama kleuren Zijn dankzij Kluun ineens weer opportuun Opnieuw ontstijgt hij aan zijn stoutste dromen Dus hier zal straks wel 'n elpee van komen…

schaatsen ging prima maar zakte toch door het ijs tijdens het klunen [senryu]…

ik hou van aardse poëzie waarvan je niet gaat zweven met de hakken in de klei een handvol bagger er nog bij en dan maar klunen door de taal (voor je het weet heb je een verhaal)…

Het klunen en kleumen zat in hun botten en beenderen. Hun geraamten en gruzelementen blijven altijd overeind als een porceleinen kopje in Grootvaders kast.…

gladde woorden schaatsen op het ijs stugge woorden klunen tegen de wallekant omhoog rumoerige woorden veroveren het land tóch of vooral hebben wij het land aan luidruchtige woorden geef mij maar het warme fluisteren van teder woorden als ik mag kiezen worden dat mijn laatste woorden…

de buurman is aan het verbouwen hij hakt en slaat de spaanders in het rond schuim staat op zijn mond terwijl hij klopt, boort en vloekt sjouwt, sleept en zoekt naar zijn gereedschap en handigheden om met een elektrische zaag van de juiste diameter af te zagen en dan net een centimeter te kort, zak!…

Verdoold zoekt dwaze remkes 't ridderspoor Mutant met mutus, spruw in tondeldoos Met alumetten in zijn hand een roos Lonkt koolmees tevergeefs naar 't doofmansoor Hoe droef moreel voor waar en opportuun Den ezel prikt geen steen ten tweede male De landrot wil die rutte kiel gaan hale O help, dokter verzuipt, kom red ons kluun…

Donderstraal mij liever eens flink in de kluiten, miezer, kluns eens in mijn blubber rond! --------------------------------------- uit: 'Jou willen is je missen', 2008…

Een krant wordt gelezen, gespeld als het ware Een sufferd wordt in wezen, bestempeld tot zware Een vader die straf geeft is ineens niet meer lief Een vent die maar blijft jatten is nog altijd een dief Een kluns is iemand die alles fout doet en een agent in nachtdienst die heeft een berg moed.…

De dikste stapel stond regelmatig voor mijn neus Nooit meer zal dit gebeuren Het lot heeft beslist dat ik voortaan slechts klún in plaats van glijd, schaats en rijd Echt nooit meer zal de tijd serieus tot inkeer komen, zodat 't verblijdt Helaas zeker echt nooit meer zal de dikste stapel mijn uitzicht belemmeren…

Vanmorgen ijlt een rijder, wit van schrik, Mijn hokje in: 'Mijnheer, één ogenblik! Ginds op de trekvaart gleed ik nog zo mooi. Toen keek ik onder mij: daar was de Dooi. Ik schrok en haastte mij naar de andere kant, Daar kluunde ik een tijdje door het zand. Geef mij uw stempel, een stuk touw en ook een priem, Voor de avond nog bereik ik…

wat ben ik toch een kluns, ik wilde alleen maar een t.v. en een dvd-speler meenemen.misschien ken ik een gunstige verklaring afleggen, wacht even, hier dan! schrijf ik nog één zin.-…

Sommige haantjes laten het bij kraaien, zijn er als de kippen bij om maar de voorsten te kunnen zijn, onrust te zaaien. Er zijn er ook die slechts elkaar verwennen; ze verwaarlozen hun reden van bestaan – het minnen van de hennen.…

zal ik een épos schrijven waarin ik magistraal arena's zal betreden u zal smeken om uw zegen voor mijn strijd u goddert al mijn krachten de torso zo gewild schouderspier en bovenbeen zijn aan wilde dieren echt verspild maar ik wil schrijven om uw gunst geef mij uw minnaar ik verander zo zijn kunst jengelbengel is altijd een kluns…

Wij zijn het land van drie en half biljoen Een volk van Smitten, Bauers, Smeetsen, Blöfs en Paayen Van swaffelaars en twitteraars en graaien Van Babyboom en Kluun en geen pensioen Wel kwakkelen maar nooit Elfstedentocht Dus eenmaal en ook andermaal..verkócht!…

Een ding jong nog uit De Kraats Is maagd af door een beurt buitengaats Op een vlonder Met ijzers onder Werd ze gekluund voor de scheve schaats Door een maratheunner uit Kneup Met heul het peuloton in zijn greup Toch heug in neud Zijn speut wier nie greut Tot zij ging streulen en hij opkreup…

haar naam bracht visioenen van het noorden weidse meren en de grauwe luchten stille en zo eenzame gehuchten haast onverstaanbare gezongen woorden torenklokken die zacht kaatsend beieren ijs op de vaart, Abe op zijn noppen spijkerharde tegendraadse koppen klunen, skûtsje, wad en kievitseieren met zwijgzaamheid als deugd en niet als kwelling…

valt steeds op de grond Bij de greep van Heimlich Willen de worteltjes er weer uit En als ik de pop tot leven tracht te wekken Lachen de anderen gewoonlijk iets te luid Rood aangeslagen richt ik me vervolgens Op de mitella en de platte knoop Links over rechts, rechts over links Jawel... wederom een kussensloop Ik voel me nu een echte kluns…

, die heer pastoor ontsloten groothèrtoglijk geheim der vrouwenjacht - 't Relaas, u raadt het reeds, van zuster Belle en haar compaan Rebel van Reymerswael verhaelt van 't hijgend hert der jacht ontkomen 'tgeen u de Lof der Zotheid zal vertellen Aan Laus Stultitiae brengt het een ode het hijgt nog na van spitsenroeden lopen en klunen…

noch op het platteland éénmaal een bonobo, zo kon men horen in burgers zoo, aan zoom van veluws zand geen babyboomer zal zich er aan storen Vraag Ali baba B en Cor zijn nuiten hun heiligschijn gezicht façade en plein publique hun glad imago van het O.M. mag geen van twee naar buiten Komt er een vrouw, dan heet de dokter kluun…

of het vlakke Vlaamse land Als hij aan babyboomers zich zal storen Vraag Ali baba B en Cor zijn nuiten En hun schijnaangezicht strijkt heilig glad Imago van façade pleinpubliek Ze mogen van 't O.M. nog niet naar buiten Heer Floppe en heer Wout van Ballegooijen Verloren zich in muren en imuten Komt er een vrouw, dan heet de dokter Kluun…

met opwellende tranen natte zakdoekjes ik hoorde rondom me gesnik emoties denderden wat een innerlijke conflicten wat een emoties speelden zich af op het witte doek de vrouw zo ziek, zo dapper de man zo in de war het zal je maar overkomen in werkelijkheid speelde het zich in het echt ook zo af, realiseerde ik me ik had het boek van Kluun…

lieve kinderen, jullie zullen het wel snappen de vissen wilden helemaal niet happen ze houden nu eenmaal niet van pepernoten roerloos lag de dobber tussen de boten geen zeelt, geen baars, geen karper hapte toe Piet werd het wachten meer dan moe hij voelde zich een nietsnut en een kluns nu had hij slechts pepernoten voor de lunch hij kocht…

geduld, medicijnen slikken dat het barst Als je ze slikt ben je een ander mens EEN helpt niet, maar waar ligt de grens Ik wil mijn leven terug van toen Gewoon, niet zeiken, alles doen Niet iemand die mijn ondergoed wast Niemand die mijn plee doet als die is onder geplast Opstaan, douchen, eten, werken Mensen helpen, mensen sterken Niet die kluns…

Dan geeft leven soms alles en dan weer niets prijs, moet ik klunen en onder een boom soms uitrusten. Al blijft mijn mond dan parmantig het nodige uiten fluiten de merels en lijsters rondom dit fraaie groen, lacht het gepimenteerde papier mij uitnodigend toe, ik ben zelden verzuchtend laat mijn buit vaak rusten.…

Maar dan stoot ik, kluns als ik ben, plots haar glas om, De wijn maakt een vlek op haar jurk, oh, wat oerstom. Ik wil haar gaan helpen en grijp een servetje, Ik poets en ik wrijf en ik zeg een gebedje. De vlek gaat niet weg, maar wordt juist wat groter, Ik wrijf nog wat harder maar voel me steeds kloter.…