Alle inzendingen over Koos van Dijk

Je koos ijzerwerk hard materiaal produceren dag in dag uit bejaarden in fabriek mocht je vrij kiezen werden mogelijkheden aangeboden was dat jouw wil koud hard en kil je werd innerlijk armer maar de productie nam toe hoe onverschillig objecten -dingen- je vormen is dit het geschenk van een schepper sterker dan je eigen wil tevreden…

nu jouw bed voor de derde nacht niet beslapen is wordt de pijn almaar dieper daar ik jou ontzettend mis mijn lief kleine mannetje zeg me waar ik je vinden kan schreeuwt mijn hart het uit lieve jongen waar ben je dan sinds het onvindbaar zijn van jou heb ik de dag verruild met nacht draai ik alleen nog maar in cirkels is het op jouw…

Om met een hoofdletter te beginnen Ben ik iets te klein Deze legendarische band Ze stoppen en dat doet pijn Als een rode draad In gekleurde klanken Door het leven Laten we ze bedanken In een schouwburg genezen Van een krankzinnige tijd Het is voorbij Het kent geen spijt Elke dag valt iets te vieren In het klein en in het groot Geschiedenis…

Mijn naam is Koos Al een hele poos. En ik ben een weinig boos Met de naam die men koos. Op deze foto lijk ik net Jan met de pet.…

Herman stal ook, omdat hij junkie was, dus is het vast iets van rock 'n' roll, nu verzinkt Koos in een roddelmoeras of toch een moeras in zijn soul?...…

Ik mocht uw land zo binnen zonder kloppen Mijn groot hart haalde net nog Amsterdam Pijn in mijn hart dat hier mijn einde kwam 't Is nergens goed voor om mij hier te stoppen Nou huil maar niet, want je weet nooit wanneer Nu mag het licht uit, zeker, leg me neer.…

Soms zit ik stilletjes op de dijk en kijk naar het land beneden dan zweven mijn gedachten weg naar hoe het was in het verleden Ik zie wel plaatjes in de boeken maar dat is eigenlijk niet zo echt en ik luister naar de verhalen over wat men van vroeger zegt Het heeft wel wat die nostalgie al proeven we alleen de buitenkant wij weten niet…

Ons land ligt deels flink onder NAP Ik spreek wel buitenlanders die hier komen Die bang zijn dat het hier zal overstromen De Nederlander zit daar niet zo mee Maar zal ons landje niet ten onder gaan Wanneer De Dijk straks ophoudt te bestaan?…

De dijk, de duinen en de zee, rustig deinend water, kabbelend in avondlicht van ondergaande zon. De dijk, de duinen en de zee. De dijk, de duinen en de zee, aan de horizon een schip, silhouet in avondlicht van ondergaande zon. De dijk, de duinen en de zee.…

Het zilver van jouw Dode leven heb ik Vandaag weggenomen, Zilver dat hier en daar Bemost als goud Te voorschijn kwam Glinstering van grote Waarde nadat jouw Liefde was uitgegroeid En je leven ten einde kwam…

ik heb lang naar de zee zitten staren terwijl het water mijn voeten vertelde van de talloze gevaren jij zo machtig en groots terwijl de golfjes vriendelijk krulden het schuim zijn eigen hoofdstuk en tekening koos hoe kan het dat stormvloed dijken bruggen en kades breekt alles verwoestend zijn weg naar de laagte neemt het spel…

marcherende mieren over een weerloos vogellijf begerige vliegen gonzen er omheen de laatste veertjes de ragfijne botjes de wind zij neemt alles met zich mee roerloos ligt een fragiele vogelschedel naast die van vis en ree einde van de angst voor boze mensenogen onwetend nu van ons gestaar in de glazen kast dag voorbije…

Ik ben wel een illusie rijker: jij hebt mij vandaag verlaten, en dat terwijl ons leven samen sterker zou zijn dan de Nederlandse dijken.…

Waar land langzaam loopt Ten eind’ en ergens Ver vooruit haar vorm verlaat Daar waadt in’t wilde water Een gestalte Met grijs en grauw gelaat Die eeuwenoude eenling Die kromme reuzenrug Hij gebaart de golven Vlug te keren terug Waar land langzaam loopt Ten eind’ en ergens Ver vooruit haar vorm verlaat Daar waadt in’t wilde water…

'- Ja bóve' op de dijk daar voeren de boeren!…

Een dijk van een vrouw ben jij Geen zee gaat je te hoog Jij bent eb en vloed het 'Luctor en emergo'.…

Land van water rijk aan dijken waarvoor rivier en stroom zelden zullen wijken De hand-en mankracht nu duw-en trekkracht van bulldozer en tientonner 'n zandbult zover.... het oog wil reiken met vereende krachten werken we door strijden tegen hoog water.…

groter gat in het beton, sorry beste buren sorry ook voor jullie plafond maar het lekt en ik kan wel janken dat ik er mijn vinger niet in kan steken alles is zo goed geregeld met buizen en werkende kranen die ik nu helaas dicht moet draaien het is een probleem van ons allemaal ik geef niet op, van een lek wil ik niet de eigenaar zijn de dijken…

Stel dat ik een dijk kon vormen van korrel, zand en slijk en wormen van minuscuul..tot groot en hoog zag grassen groeien, kon horen schapen blaten koeien loeien voelde hoe hun poten stampten om mij breder sterker en lag naast het kronkelende water zag boten varen wolken drijven, stormen weer bedaren ik zag hoe huizen op mijn dijk hoe…

Aan de voet van de kraan, waar de dijk zijn rug kromt naar de Schelde, zie ik verweerde bossen schemeren over het water, in het kille ochtendlicht. Hier sta ik, stille getuige van tijd en tij. De dijk, wachter tussen water en land, draagt de last van eeuwen; verstilde marsen, sporen van nooit vergeten strijd.…

je was geniaal maar koos fout pro Franco en franquisme prins van het surrealisme geniaal, toch koos je fout wellicht uit hoogmoed die niet weet hoe het moet: geniaal was je, maar je koos fout pro Franco en franquisme…

Dicht de dijken, moet je kijken, hele scheuren in de grond Iedereen staat toe te kijken hoe het water de dijk verslond Nederland ligt onder water De zeespiegel hoger dan het land Eén grote dijk moet het omgeven, is tegen water wel een dijk bestand…

Vaak is het: wachten, voor ieder die er bij is – en de stervende.…

Hebbes, de hond pakt de stok, maar komt niet terug: de eb heeft hem beet.…

We wedijverden vaak over onze vaders – wie de ergste was.…

Zij droegen róse hoedjes op roodgeverfde snoetjes en voeren langs de dijk. De sleepman had een zweepje, slap, en zweepte 'hurt' bij elke stap van 't paardje op de dijk. Zij hadden gouden zon gehuurd, en 't tuigje was zo blank geschuurd dat voerde over de dijk.…

In het winterlicht Scharrelen de wadvogels Op de wadplaten Kokmeeuwen lichten Wit zilvergrijs vuurrood op Boeggolven breken Stormmeeuwen wulpen Zilverplezier tureluur Doorwaden de geul Slenken glinsteren In diepblauw met de zon mee De twee zeehonden Blikken nieuwsgierig Vanuit het Waddenwater Geen visje te zien!…

als ik zou mogen kiezen dan koos ik jou je geeft me warmte en flirt me op je ogen stralen je glimlach danst als ik zou mogen kiezen dan koos ik jou…

Een reflectie op twee schatten uit het Louvre ontvoerd, eerder vandaag hier ten tonele gevoerd respectievelijk 'Oermoeder' van Anneke Haasnoot en 'Op de dijk en Limes' van Evelyne * Is het niet een gotspe dat wij, nederige zielen tijdgebonden passanten in het ondermaanse ooit vol wemeldingen met zoemende wespen…

Rechte stenen, lange benen Een bloeiende roos achter de lach waarvoor ik koos Stengels rijzen in de lucht, reikend naar de vrucht Voor wie ik koos…