Alle inzendingen over Krimp van de Kerk

Ik heb me laten inspireren door de thema-avond Krimp in de kerk als schrijver, harte/smartenkreter en zelf benoemde RijksDichter van ons Koninkrijk Bij mij geen kramp door de Krimp want er is de eeuwige belofte "Waar 2 of 3 in mijn naam bijeen zijn, ben ik in uw midden" Daar is geen Westerkerk voor nodig praktisch een organisatie van…

Hij wou niet spreken met de pers blies mensen van zijn adres heen hij schold en schreeuwde opzouten maar vandaag zitten: De gelovigen weer braaf in de kerk!…

Krimp Bij het woordje krimp Schrompelen politici ineen Hun inkomen zal slinken Dus roepen ze meteen: We willen krimpgeld hebben Voor onze regio’s We huren dan kabouters in Die zijn toch werkeloos Met hun korte lijfjes Op te grote voet Mogen ze gaan vertellen Dat inkrimpen echt moet Zodat onze mensen Straks weten wat het is Gekrompen…

Doelloos zap ik langs radiozenders terwijl de wasstraat mijn metalen omhulsel door het vagevuur van een lava lijkend schuimgordijn sleurt. “We peuteren de poriën van je laklaag leeg.” Een belofte die ik niet kon weerstaan. Gelouterd keer ik terug op de weg waar leegstaande kantoorpanden me aanstaren. Frontale splinters van licht doorboren…

Door 'duur' van Krimpen, nog veel meer puur: van Krimpen: Kunsthal en vele musea waardig Van Krimpen niet meer weg te denken UIT AMSTERDAM, HET TIENDE STRAATJE, DE HAVENSTRAAT 20: VAN KRIMPEN. Deze hartenkreet draag ik op aan Wim van Krimpen en Wim Pijbes voor wie ik deze hartenkreet heb voorgedragen op de openingsdatum 10 september 2011…

Het ware vindt in kunst een toevluchtsoord. Ze maakt aanhangig wat men niet wil weten en wordt niet zelden op de huid gezeten omdat haar boodschap leiders niet bekoort. Als je niet open staat voor wie zich uiten, dan kan je beter je museum sluiten.…

Hoe de dagen mij ontkomen, steeds waait er een nieuwe tegen het raam. Een somber kind in de keuken eet niet meer uit mijn pannen. Zeldzaam is het oude leven dat voelt als immer. Intussen verwaaien mijn uren, ze zijn de echte, wat tegen mijn raam slaat is het echte leven, het huidige, dat van mij, dat van mij eet. -----------------…

De markt trekt eindelijk een beetje aan Maar de bevolkingsgroei is aan het dalen Gelukkig was het snel te achterhalen Wie ons die nieuwe krimp heeft aangedaan In ’t kabinet: geween en tandgeknars Die AOW’ers liggen weer eens dwars…

Want daar bij mij ook ‘krimp’ heeft toegeslagen Is alles onbereikbaar in mijn schuur. Nu draag ik van ellende hoge hakken, Alleen al om een tang te kunnen pakken.…

In de schemering krimpen de straatgeluiden, de huizen, ikzelf.…

Er is een forse krimp geconstateerd U dacht wellicht: de schoorsteen blijft wel roken Door in de winter minder te verstoken Maar wat u denkt is faliekant verkeerd Kom op lui..laat de kachel lekker loeien De krimp de pijp uit...hup we gaan weer groeien…

Het vergrootglas knikt: kleuren zwellen en krimpen: een zoekende bloem.…

met hardhouten kop geschorst voor gans het leven krimpen mijn wortels…

Oud hout, veel jaarringen zwaar beproefd maar uitgewerkt geeft geen krimp en laat zich voegen tot handig voorwerp zoals een ladenkast van afvalhout, ruw maar eerlijk als een ongeschminkte vrouw draagt de last van laden vol geheimen zonder te bezwijken…

Al zal ons leven krimpen tot een koekblik of een krant of, laten we het hopen, tot een stevig ledikant, ik plant er rozen, maak een tuin met mossig, groen gazon vol vlinders, vogelzang. Daarboven schijnt de zon. Zoals een trage tuinslak die spoorloos verder glijdt, verdwijnen onze dagen, stil, langzaam in de tijd.…

och, oude bonsai hoor toch de wind jammeren klompvoetjes krimpen…

Vele gedachten helpen de Grote Kerk, mogen daarbij eens krimpen, verdorren, zijn steeds weer levendige lentetorren.…

Pezig hierna krimp ik in strekkende armen.…

De dominee van Krimpen is vergeten dat ie eigenlijk niks van media wil weten na een aanslag van afgelopen nacht doet ie wat niemand had verwacht: Hij zoekt contact met het nieuws?…

kraaien vertakken zich in doorschijnende wilgen het land nu kaler en stiller nog barensmoe bij het krimpen der dagen zo tijdloos onaangeroerd…

Een vrouw uit Krimpen aan de Lek Die had aan lulkoek nooit gebrek Haar man vol venijn Nam nog een fles wijn En stopte de kurk in haar nek…

De beste remedie is, om even, gewoon geen krimp te geven.…

De mensen zijn naar de kerk - De landen liggen alleen, Ik voel mij zo licht, zo sterk, Zo over de velden heen! Daarboven mij drijft een wolk In de blauwe morgenlucht, Beneê gaat het vlindervolk In een wapperende vlucht, De mensen zijn naar de kerk - Wat is de morgen weer rijk!…

ik wilde niet! alleen maar zonnen op zondag maar ik moest! ging ik niet was het een zonde zonde van de zon op zondag…

Als paddenstoelen verbonden door een lichaam van onzichtbare draden blaffen honden in de nacht het obsceen kwijlende, schurftige monster van het eigen huis veranderend in een onaantastbaar plechtig lid van een grotere gemeenschap ------------------------ uit: Tirade 200…

De dominee zegt het is Gods huis, maar in de kerk voel ik mij niet meer thuis, alleen als het orgel wordt bespeelt, dan worden mijn zinnen gestreeld. Maar wanneer ik wandel in de natuur, bij zonnig weer, regen of bij guur, ben ik gelukkig en mezelf en kijk naar boven, naar Gods eigen kerkgewelf.…

De Helige Communie mag in de Katholieke Kerk niet meer aan 'praktizerende' homo's worden uitgedeeld.…

Vóór de hostie de kerk uit! Hoe zou het komen dat er steeds minder mensen in de kerk zitten? houdt Uw kinderen bij de hand houdt ze in het oog en in het zicht want de nietsontziende kapelaan zegt, ik zie het kind wel staan, maar niet die roze nicht. PS In de St. Jan krijgen anders gezindten niet de hostie uitgereikt.…

Wanneer de kerk alleen voor brave mensen was, zou ik er nooit meer durven komen. Het is geen stolp, voor opgepoetste vromen, of voor de besten uit de klas. Het is Gods Huis, de wijkplaats voor het hart, waar altijd weer bevrijding wordt verkondigd. Ook voor wie zoveel keren heeft gezondigd. En hopeloos in 't leven is verward.…

Mijn kerken zijn geen schijngebouwen ze zijn daar waar ik ze vind Een hunebed op Drentsche heide in het lachen van een kind Mijn kerken zijn waar ik ze zie een ster die schittert in de nacht Een oude boom in het weidse land de maan die knipogend naar mij lacht Mijn kerken zijn niet duur betaald maar wel van grote waarde…