Alle inzendingen over Lentebloesem

O, lentebloesem wat ben je mooi aan je ranke takken hangen prachtige trossen in roze en witte bloementooi dansend als een ballerina in de wind je aanblik door mij zo teer bemind Je schoonheid is niet te evenaren want in iedere lente raak je weer m'n hartesnaren…

na het eerste blije komt weemoedigheid om het snelle vallen van lentebloesem magnolia ligt verspreid aan de voet van een boom het schuimwit van de krent verwaaid door westenwind fruitbomen tooien zich nu met wit en zachtroze…

De lentebloesem lucht die de koude ontvlucht, mijn neus verlucht, mijn trilhaar bevrucht. Zonnestralen dansen door ontluikende takken. De ochtendmist glinstert over versluierde velden. De herinnering aan de lucht die mijn wezen verzucht naar nieuwe gedachten in lentes liefdesvlucht.…

lentebloesem geurt vol verlangen en in kleur naar de zomerzon…

wilde voorjaarsstorm blaast tere lentebloesems wervelend omhoog…

Twijfelend blaadje Ontsluit roze schatkamers Lentebloesem valt…

Content gesolliciteerd Oogst geurig lentebloesem.…

De lentebloesems geuren. Stralende ogen. Een gordijn schuift voor het nu. Mannen worden weer jongens.…

de lentebloesem lucht die de koude ontvlucht mijn neus verlucht mijn trilhaar bevrucht zonnestralen dansen door ontluikende takken de ochtend mist glinstert over versluierde velden de herinnering aan die lucht die mijn wezen verzucht naar nieuwe gedachten in lentes liefdesvlucht…

Boom in lentetooi, bijen houden hun instuif rond de vlinderdans.…

Onzichtbare kracht Streelt lentebloesem Laat haar dansen Ik kijk met Gevoelens, in mij Golvende gedachten Worden zichtbaar In het ritme Wat mij beweegt……

ze glimlacht de zon door de wolken raakt sneeuwvelden zonder pijn bindt vleugels aan aarzelende voeten kleurt leven en liefde als lentebloesem weet hoe het weggaan klinkt ze is zo zeldzaam poëzie…

ah, die lucht zwoelig warm doordrenkt van lentebloesems, wiegt mij over de weide een blad aan de boom lacht mij toe ik nestel gras kietelt mijn voeten en het beekje stroomt lustig meanderend alles daarbuiten stil hoor de muziek van het onhoorbare vult het firmament haar galm schampt…

ik wou dat deze prachtige nazomer kon blijven duren tot de vroege lente voor een keertje de koude kille winter overslaan ik wou dat die laatste vergeten appel aan de boom bleef hangen tot de volgende lentebloesems geen handschoenen of dikke winterjas een pull is meer dan genoeg maar waar blijf je dan met sneeuw en ijs…

Ik ruik de zoete geur van lentebloesems. Ik proef de smaak van zomervruchten. Ik zie donkere herfstwolken drijven. Ik streel de huid van mijn geliefde. Ik hoor kille stormen razen. Ik geloof in Uw heilige intuïtie, die al Uw, onze zintuigen leidt. Mijn, ons aller God. Amen…

vriendinnen die jij hebt of jou verzinnen kunt droom van de tijd die komen zal dat een jou veroverende prins jou warm bij hem welkom heet met een alles verwarmende kus omdat jij hem de mooiste bent lieve benthe wij wensen jou alle geluk en liefde net zoveel en welgemeend als die welke jij elke dag weer ons strooit als blaadjes van roze lentebloesem…

Gods creatie als een schouder waarop ik uitgeput mag rusten de blauwe zee als geheelonthouder het bos als mijn tuin der lusten Lentebloesem in een koele bries verfrist mijn innerlijk vermogen de kant van natuur die ik kies streelt mijn betraande ogen Gefascineerd door de kleuren in een roes van zuiver verlangen in extase door…

Het licht gaat dagen voor mij uit De donkerte voorbij Waar ik hoop te vinden Een nieuwe dageraad Verveeld ligt zij te wachten De komst zal er niet minder Om zijn Schouders hangt hij teder De gedachten van weleer Te drogen voor een nieuw Begin ermee Waren mijn gevoelens Plots van kou voorzien En snel voorbij Oh lentebloesem Verwelkom mijn…

Haar toekomstland Roerloos staat ze daar Pas als de vioolsnaren Trillend gestreeld worden Stapt ze uit haar oude schulpje En verhuist zachtjes In haar kleedje van dromerige Nieuwe lentebloesems Ze danst in een zinderende belofte Het nieuwe tegemoet Met een warme lach Die betovering parelt Door alle nieuwe beloften Van haar ontloken…

deze donkere nacht er is weliswaar een zwijgen dat zicht toont aan de horizon maar er zijn meeslepende twijfels die zich ladderzat verschansen in de muziek onder mijn bed en ik denk vaak aan jou die niet zwijgen kan met altijd een mening over alles en niets waar ik mijn onmacht niet verteer bevind ik mij ver van het vertier van een lentebloesem…

jij droomde mijn gedachten in verwachten met een lach ik zag dat toen je naast me sliep en zacht mijn koosnaam riep samen zijn we op de vlucht gegaan de lentebloesem achterna de stilte van de lucht vlak voor het ontwaken gaf een intens geluk ervaren toen de zon je wakker maakte voelde ik jouw warme hand wist in samen raken…

nog even dan spreken mijn ogen nog niet in staat tot rusten te neigen ze staart mij immers aan zou ze mij mogen met mij willen slapen gaan ze zal zeker ruiken naar late herfstrozen en haar borsten willen een lentebloesem tonen het zijn mijn lippen die naar tederheid dorsten, kon ze maar in mij wonen zo draagt mijn grijs…

vlijtige werker poets je handen schraap je tanden beweeg tot ontroeren wek met open mond de lentebloesem waakt zowaar tussen je gevleugelde dromen laat het meel maar stuiven ik zie je op de wind hommelen bedrijf je schone kunsten met zwermende woorden vallen de hemels keer op keer aanschouw je tempel van regenboog geluk wees welkom…

melancholie dwaalt blauw rond kersen het mooie van jouw stilte rond omgeploegde aarde, touwladders en weidsheid van het licht waarin gebaren een weg zoeken als lentebloesems en geplukte trillingen uit stemmen die dieplevende schaduwen rond eikenbomen laten glanzen zielsverbonden met al dat moois, uitgestrekt in jou en…

ik hoorde de bezielde tonen in de hoge stemmen van enthousiaste jongelui die neergestreken waren op een zonovergoten terras op het spui in een licht en kleurrijk gedartel en gefladder dat in kleine golfjes op ons afkwam net als even geleden de lentebloesem van takken waaide en passanten tot terraszitters aaiden bij dit heerlijk…

aan het geluk in elkaar op de dorsvloer van jullie verbond stengelt zich de wortel van affectie tot nieuwe bodes van lente die als welluidend klokkenspel een gouden herfst bejubelen dat jullie voorbij de mooie zomer van een vlammend leven het smaragd en het robijn mogen vieren die het minnen van elkaar ook zoveel jaren later nog als lentebloesem…

ik heb je gezien uitzinnig in beminnen het steeds maar weer opnieuw willen beginnen door de spanning van het spel we schilderden verleden op doeken die we kleedden met het prille groen dat eerste lentebloesems deed ontluiken in het tedere toen magisch waren de nachten die meer uren telden in het wachten op elkaar surrealistisch de ontlading…

gehurkt in de zon tovert een jongen met vaardige vingers en kleurig krijt zwermen vlinders in een tapijt van lentebloesems op het plavuis rond de vijver in het park vrouwen in vrolijke lentekleedjes dralen in het voorbijgaan om het kunstig tafereel te drinken met de ogen en ook zijn lenig lijf en zongetaande huid ze zaaien kleingeld…

De lentebloesems schitteren in het licht en tonen exhibitionistisch hun pracht. En misschien is het allermooiste, fijnste, meest bijzondere gevoel door haar nu in m'n hart gebracht...…

De lentebloesem tikt tegen het glas Ze weet dat ze zich bij elkaar moet rapen Al zou ze liever eeuwig willen slapen Nu ze zich weer herinnert hoe het was Hij bladerde haar door, dééd of hij las Zijn onbetrokkenheid was als een wapen Om stukjes waardigheid van haar te schrapen Tot houten krullen, rijp voor vuur en as Ik lijd, dus ben, dacht…