Alle inzendingen over Les Murray

Onbewust nog van wie ik was En waar ik woonde, welk dorp In welk land was mij allemaal gelijk - Feit was dat ik een fietsje had Waarmee ik door mijn eigen kleine wereld Reisde weg van de wolken Op naar de zon die in het westen Uitbundig onderging; Wolken die me volgden Al weet ik niet waarom, Misschien wel omdat de grote jongens…

Die ene wenkbrauw van jou Die je fronsend optrekt, Die ene scheve blik Die geen enkel vertrouwen verraadt, Ogen die langs me heen kijken Om me vooral niet te hoeven zien Woord dat waarheid is Maar nu nog te zwaar - Te zwaar in ieder geval Om rechtstreeks in mijn gezicht Te laten exploderen, Vertrouwen dat er van Jouw kant nooit…

angst voor bevende letters op wit onwillekeurige ritmische bevingen barse dans van trillende vingers op hellend vlak die lijken te zeggen: er staat niet wat er staat er bestaat meer dan angst ver voorbij de tremors mijn taal beeft niet lees me…

touwtje erom heb je een broodzak Lees me liever niet als je niets verstaat beter dat je arrogantie het brede pad af gaat Ben je lekker snel thuis ook en kan niets jou deren maar helaas nooit iets meer bij kunnen leren…

Wat matrozen rond een duikboot Gestrand in Sidney haven Op het einde van de oorlog Lieten ons hun naar smeerolie riekende Slingerverlichte gangpad zien Waar zich stapelbedden bevonden Tussen ingevette machinerie Wisten wij veel Dat ze met ons kleingeld sigaren konden kopen enzo Voor wat er afkalvend restte van Holland's glorie; Vreemde…

lees hoe woorden gedachten en dromen behelzen voel hoe zinnen sleutels bevatten lees hoe sleutels gedachten openen voel hoe het openen dromen bevrijdt geniet nu maar…

haast een geval apart zo voel ik mij zo hèèl veel heb ik meegemaakt ik ging door menig dal van pech en verdriet zo uitzichtloos niets in het verschiet moeizaam en heel alleen worstelde ik overal doorheen ik zie het als een leerproces een jarenlange levensles die mij gevormd heeft tot wie ik ben en ervoor zorgt dat ik mijzelf…

Droeve plek van mijn geboorte, langs het strakke Boterdiep, waar een man zich heeft verhangen, in de kamer van mijn wieg. Vader legt zich toe op preken schrijven, moeder wordt van zorgen moe. De oude kerktoren dwingt hen meer en meer tot zwijgen, alles in de geest van mensenmoordenaar Calvijn. Verzuurde roddeltante's, verharde zanikheren en…

Lees de krant Zet het pannetje op het vuur Loop in de regen Stamp in een plas Want de peper is zo duur…

De vrouw die mij eens ongevraagd, maar niet minder dwingend, moraalfilosofisch consult in de liefde gaf, belde mij onlangs per ongeluk vanuit haar broekzak. Zij wist niet dat ik kon horen hoe zij gewillig uit haar kleren schoot bij een ander dan haar man. Niet lang daarna kwam zij kreupel met bebloede lippen mijn tuinpad opgelopen.…

Wat ik toch meegemaakt heb in mijn pub… Er stond een vent met hele kleine oogjes, een rode neus… dus ik zei uiterst droogjes, maar heel goed hoorbaar voor de hele club: ‘Je lijkt wel op Wawrinka zo van voren’ Ik kreeg gelijk een backhand om m’n oren…

Ieder uur van mijmering over je goedheid, Zo vanzelfsprekend grondeloos, Smelt ik weg in gebeden naar jou. Zo laat ben ik gekomen Naar de tederheid van je blik, En van zo ver naar je uitgestrekte handen, Stilletjes, doorheen ruimte en tijd. Ik had in mij zoveel weerbarstig roest Dat uit mij wegvrat, met gulzige tanden, Het vertrouwen.…

Ieder uur van mijmering over je goedheid, Zo vanzelfsprekend grondeloos, Smelt ik weg in gebeden naar jou. Zo laat ben ik gekomen Naar de tederheid van je blik, En van zo ver naar je uitgestrekte handen, Stilletjes, doorheen ruimte en tijd. Ik had in mij zoveel weerbarstig roest Dat uit mij wegvrat, met gulzige tanden, Het vertrouwen.…

jij snoept van hartig ik snoep van zoet jij vaart bij laagtij ik vaar bij vloed jij huilt om vreugde ik om een traan jij straalt bij zonlicht ik bij de maan jij ziet het blauwe ik zie het groen na zoveel jaren niet meer te doen…

Maar in Vlaanderen ben ik geboren, waar de nevelen domen, In een klein dorp, waar achter de beteerde muren, Onder stormende luchten, geladen met as van de rokende vuren, Nog arme, maar koppige varenslui wonen. Mijn jeugd heeft ze gekend, helaas maar al te goed: De donkere moerassen, de sombere bossen en naakte velden, Grijze november die slierten…

Ze kwam in mijn leven maar het duurde maar even was ik té naïef misschien ik had haar spel niet voorzien waarheid komt altijd aan het licht onze vriendschap werd beëindigd wederom teleurgesteld in de mens ik ga verder, en trek mijn grens.…

leer mijn lijf je lief te kozen leg mijn handen op je huid lijf me in bij ademlozen laat me blikken, laat me blozen leid me in en leg me uit…

Zie mij en lees mij, letters gedrukt op papier. Kijk en wend je hoofd niet af, ga niet weg, blijf hier. Zie mij, lees mij en onthou Deze woorden zijn voor jou. Was ik maar deze letters waar jij nu je blik op richt. Kon ik maar kijken naar die uitdrukking op jouw gezicht. Zou ik dan heel misschien, een glimlach om je lippen zien?…

daar gaan ze stil in de rij zichzelf voorhoudend ’t is zo voorbij de gêne, de schaamte als fysieke pijn bloot maar fier om ’n voorbeeld te zijn ontreddering diep verborgen achter de laatste vernis die hedentendage weer onze verpakking is…

Met mijn ogen dicht lees ik de braille van je huid Je woorden sturen mijn handen naar verlangen binnenin Mijn mond zinspeelt op je lippen Je lichaam spreekt klare taal In je verhaal mag ik het boek niet uit Almaar weer beginnen bij het begin…

Ik maak geluid van de letters, Ze schuren, en boren zichzelf Door mijn gezicht, Lees mij…

Dit wanproduct moet u niet lezen. U bent dus gewaarschuwd bij deze! Oké, dat is dat. (Er ontbreekt immers, wat een verrassende wending moest wezen.)…

U geniet uw drie cadeautjes keer op keer geparfumeerde zeep zevenenveertig elf notenreep u pakt de zeep weer in vroeger geleerd niet vergeten nu de zevenenveertig elf heerlijk en weer ingepakt de notenreep lekker opgegeten heerlijk! eerste cadeaus vergeten uitpakken en zeep geparfumeerd zevenenveertig elf heerlijk?…

Ik snap het best dat men die Engelse docent Die schunnig met een meisje zat te chatten Zonder op school de beamer uit te zetten De laan uitstuurt, welk voorbeeld geeft zo’n vent “Toch jammer”, zegt de school: ’t was best een goeie Hij wist een klas vaak ongemerkt te boeien ------------------------------------------------------- …..…

Lees mij, sprak ik vragend En hij daalde af in mijn ogen, dwaalde tastend over mijn huid met zijn vurige tong proefde hij het zoet dronk het van mijn lippen en ademde het vuur van mijn hartstocht maar de gesluierde taal die verscholen op verborgen plekken in mijn hart en in mijn hoofd bereid was om het licht te zien verstond…

je kijkt mij aan de ogen licht geknepen bedenkelijk, meewarig over zoveel woestigheid maar morgen overzie je lachend zeven sloten op de zes en achterover leunend stel je mij de vraag waarheen ze leiden al die dwarse dromen je kijkt mij aan je foto houdt mij bij de les…

je kijkt me aan de ogen licht geknepen bedenkelijk, meewarig over zo veel woestigheid maar morgen overzie je lachend zeven sloten op de zes en achterover leunend stel je mij de vraag waarheen ze leiden al die dwarse dromen je kijkt mij aan je foto houdt me bij de les…

je kijkt me aan de ogen licht geknepen bedenkelijk, meewarig over zo veel woestigheid maar morgen overzie je lachend zeven sloten op de zes en achterover leunend stel je mij de vraag waarheen ze leiden al die dwarse dromen je kijkt me aan je foto houdt mij bij de les…

bossen vol bladeren met olijfgroene ogen kijken en zien zeeën vol water met blauwe tranen van geluk koesteren zonnen vol warmte omarmen harten vol liefde ontmoeten een ziel alleen omringen met warmte en tranen stromen terug op weg naar later later lief later… kom ik terug…

lees me in de wolken in de haren op jouw arm door de vele regendruppels in het haardvuur lekker warm lees me in jouw dromen in de golven van de zee door sneeuw te ontcijferen neem je mij voor altijd mee lees me in de Lente in het ontluiken van de natuur door mijn uitdagende oogopslag in de kleuren van ieder uur zo blijf ik voor altijd…