Alle inzendingen over Libel

Op ons balkon zit onverwachts vanuit het niets een enorme libel, dat is pas iets! Zo groot als een mus zit ie in de zon, gewoon te genieten daarzo, in de zon. 't Formaat laat vermoeden dat ie pokon heeft gegeten want zo'n grote libel 'k heb nooit geweten Dat ze zo groot konden zijn.…

Valavond aan meer – met een lantaarntje naast mij, lees ik mijn libel(le)…

drijvende luchtbel libel zweeft horizontaal zuiver waterpas…

aan weerskanten van mijn pad hangen als 't ware van mijn schouders diepe sloten af vol kattestaarten koolwitjes op jacht minivlinders snikheet bijna van streek gebracht rietkragen grote lisdodden kolven kolf aan kolf man aan vrouw aan elkaar gesmeed een libel daarentegen altijd een buitenbeentje verzoekt het op zijn eentje.…

Dansen en glanzen als een ster door het leven libel laat zich zien. Hoe bijzonder het is om breek- en kwetsbare vleugels te voelen naderen die rakelings scheren langs zacht gerimpeld wateroppervlak waar haar beeld golft met de weerspiegelingen tegelijk laat zij zich vermengen met verschillende lagen van een helderblauwe hemel.…

tóch weer een libel al nadert in de verte kanongebulder -------------------------------------- © Jan Bontje 2002/2003…

gouden toverfee in de laagstaande zon vliegende danseres aan de waterkant sprookjes insect uit een plaatjesboek je beweeglijke kop met grote facet ogen prachtig kleurend lijfje met je glazen vleugels paring in tandemvlucht in de hese ochtendlucht trillende vleugels van koude snakkend naar zonneschijn door jou is mijn liefde…

diep in de dras kleeft hij als een paskwil aan onbehouwen steen nu en dan hekelt het besef zijn verdichte laag verstrikt onder het oppervlak ontknoopt hij de fictieve webben loost zijn bedrieglijke last licht nog een keer op en sterft in veritas…

met ogen in het facet vliegt spiedend de libel van nergens naar ergens in paringsrad tandemend onderwijl de wind stormend balts hij vliesvleugelend van zijn liefde de legboor tezamen zo tevreden en voldaan smikkelen zij het nectar van de liefde terwijl van bloem naar bloem zij met stuifmeel die verspreiden…

De libel draait cirkels boven het moeras hoogteverschil valt weg een waterval dieren zien sterven ik kan het niet aanzien mijn adem stokt er zoeft iets weg een kring te water gelaten…

(bij een foto) de libel laat zich in een tedere greep bij de staart nemen weerloos tussen vingers geeft het zich over aan de mens wanneer ik hem weer los laat vliegt hij dankbaar verder als een helikopter na een kort oponthoud…

Maar terwijl wij niet keken, Zat hij er weer, die blauwe libel. De hele middag blijft hij, Hij heeft geheel geen haast. Hij laat zich maar bewond'ren En wij zijn zeer verbaasd. Het is als een wonder, Als in een wonderland, Op die lauwe, luie middag, Aan de waterkant.…

dromen, dromen rusten op de koelte van het lelieblad de ochtenddauw spreidt zich uit als glasbelletjes een libel zweeft danst zich een weg over de vijver stil moment vreugdescheppend in perfectie gemaakt de aarde is mooi waar liefdelicht haar zachtjes aanraakt…

een nog onontwaakte libel roerloos aan een tak ragfijne vleugels weerspiegelen de zon tussen zilveren draden; rust - naarstige arbeid na een lange nacht zelfs de kleinste trilling ademt schoonheid van zo dichtbij en zo onverwacht...…

een kano is maar dun een lelieblad streelt zo je kont als je in het veld gaat varen met de libel als wegwijzer 'stil zitten hoor, laat de karper dutten’ glijden we langs het riet o, karekiet karekiet wat zou het stil zonder jouw lied dan slechts het geklater links en rechts van de peddels in het water…

hier kwaakt het , als de mensen zwijgen, hier is men zoek, hier heersen de libel de reiger en de snoek, de wereld is hier een wonder, de zon verliefd zich, verleidt het licht in de rivier, en gaat weer onder....…

avondschemering - bevers schillen wat twijgen - diner bij maanlicht net voor ik wil gaan, kijkt een libel in mijn lens - ze blijft én gaat mee... © (SABAM)…

Aan de watervliet - een transparante heli - beekjuffer in nood?…

wie maakt zich nu nog niet klaar voor de daad waar geen maat op staat de vuurjuffer die normaal al onverpopt vroeg vliegt doet het nu al nog vroeger dus in het voorjaar ik zag haar aan de scharrel iel vlammen en wierp de dame elegant en fragiel een handkus toe het is slechts een tel dat deze tere libel uit nevelen en wazen…

regenton stroomt vol de hemel traant een gordijn van treurigheid neer doch, wolkeloos klinkt een concert van klavieren beeldig uitgevoerd klanken van vreugde smelten in melancholie een pracht melodie er danst een libel een kunstig bloemenballet rond lila kleuren landend op de steel wiegen op een meesterstuk vleugels van geluk…

Klinkt gedempt blij eendgesnater Het schaatsenrijdertje is hier virtuoos Trekt een v-spoor over het vlakke water Neemt bocht en hoek met speels gemak Stopt hier eventjes bij een geknakte stengel Met daarop een kleine rode huisjesslak Weer door gaat hij… de snelle bengel Bij een groen obstakel ligt hij even stil En kijkt verbaasd naar een blauwe Libel…

Schomm'lend weegschaaltje, ritselt de libel Boven het zomers-broeiende moeras: Op smalle strookjes van blauwglinstrend glas Verschiet 't groen streepje, als een vonk zo snel. Hij zit.…

libellenvleugels fonkelend en doorschijnend kostbaar als opaal met dank voor de foto: Pascal Vyncke, seniorennet.be…

... de wind waait een libel naar onze kant toe. tast jij? ... mijn ziel likt jouw stilte die zalig is. zie jij? ... er zijn veel "wouw!" uitziende vrouwen. kan jij? ... mijn vrouwelijke vibraties als een blinde waarnemen. durf jij? ... met open hart met de rivier meestromen richting 'wij zijn'...…

de wind waait libel naar ons kant toe. tast jij? ... mijn ziel likt jouw stilte die zalig is. zie jij? ... er zijn veel "meer wouw!" uitziende vrouwen. kan jij? ... mijn vrouwelijke aanwezigheid vibraties als een blinde waar nemen. durf jij?…

ach de arme paalzitter hij ontwaakt uit diepe luimer kil en stijf het lijf fijn druppelig de nevelsluier bij gekwaak en gesnater gegons gezoem geplons eend gans zwaan kikker libel waterhoen ver weg een kippenhaan elke dageraad bij het gloren van het eerste licht raakt hij treurig en ontwricht van zijn dagstaat zo paalvast bij al dat…

ligt verscholen in de avond aan de oever van een slingerende beek uitgesleten bochten, vechtend drieblad vochtige oktoberdag, klamme vermissing ik kan jou met duizenden zinnen raken weerspiegelen en kabbelen, steile oever er gaan bladeren voorbij, ze passeren en draaien, dansen opgekruld van ouderdom voorbij gaat mijn droom, mijn zachte libel…

Het zwevend tekenen van de libel beweegt onder die bronzen baskenpet. De wenkbrauwen de zonneschermen, een snor markies over de mond om tegen inkijk te beschermen wat een door drank verlamde tong van de al sidderende wereld vond. Geen lijf heeft dit gezicht dan windgevoelig en langbenig.…

het water Gelijke paadjes voor mensen met een rollator Leuke prieeltjes en mooie beelden Vlinders en bijen, wat een weelde Opeens een Italiaanse villa Een Roomse tuin, een vleugje Italia Zalige bankjes om op neer te strijken Kan mijn ogen hier uit kijken Goed om deze beelden te vangen in dit gedicht Voor ik mijn aandacht weer op die libel…

Hoe parelt uw licht over mijn gezicht naar benee daar in geen velden de wegen van uw bewegingen te bekennen zijn u bestaat zoals u bestaat doorheen het flierefluiten van verre winden en zonnestreken een morgenstond vol bruisende merels en vlinders u bent een libel zoemend rondom mijn oren u maakt mij doof en blind op tast…