Alle inzendingen over Lichtvoetigheid

De Tuin met 't punk-groenharig gras Staat explosief t'ontluiken Ze barst uit 't geurig struikgewas Met kleur'ge bloesempruiken De Lente zingt: nu is 't mijn beurt Ik kan niet langer wachten 'k Wil dat jij Zon de Aarde kleurt Met universe krachten De vogels hebben 't aangevoeld Zijn laaiend opgetogen De grond herleeft; wordt omgewoeld…

zomerzon huppelt mijn gedachtengang vooruit op weg naar morgen…

Met lichte voeten danste zij danste zij met blote voeten danste zij haar dans Met grote ogen speelde zij speelde zij met warme ogen speelde zij haar spel Het eeuwig spel van lust en liefde liefde en lust kom dans met mij…

zij is een dame haar in juiste coupe perfect gekleed van top tot teen lichtvoetig schrijdt zij door de dagen heen zo denkt men want uiterlijk is schijn haar lijf vooral gekleed verwijst naar een maatje meer naar een nog niet vervlogen jeugd plooibaar kwetsbaar in haar eigen wereld…

je bent zo puur trippelt door het leven met lichtvoetigheid als tweede natuur jij danst letters keurig op de lijn lacht zonder blozen of uit de maat te zijn ook het schuine schrift maak jij voor anderen geschikt in uitbundig krullen gaan jullie witte regels vullen je ogen zetten punten komma’s en accenten de zinnen netjes op een…

zilver weer glanst in hand en ogen krult wimpers van dit antieke meisje een fijn gevoel de allerliefste oma te mogen zijn waar een gouden glimlach wordt geweven fluistert het ouder zijn lichtvoetig…

één voet raakt de grond binnen hemelsblauw zweven toch aarde vinden…

Het trio Meyles, Kalberg, Adjudant Geeft zondag acte de presence in Emmen. Wie van dit trio krijgt de meeste stemmen? Wie wordt er kampioen van Nederland? Streng maar rechtvaardig is daar Inge B., Gedichten.nl doet lekker mee.…

Na een poëtisch middagje in Emmen, -Bij Groothuis, welbekend bij elke Drent- Gaat één lichtvoetig huiswaarts uit die tent: Die hief het glas (maar niet met bitter lemon). Dat is de nieuwe Light Verse Kampioen, Past ‘onze’ Bart dit keer die gouden schoen?…

lichtvoetig kwam jij binnen trippelen je lach legde de loper al meters voor je uit onbevangen keek jij iedereen aan groette op persoonlijke wijze waaide frisse wind langs warme lijven er waren geen regels protocol of gebruiken hier onder vrienden kon ieder zich op eigen wijze gedragen en uiten ik zag ze jou steeds dichter naderen…

Wie wordt in Emmen zondag kampioen? Wie kiest men daar tot lichte verzen koning? Wie krijgt er dan dat kunstwerk als beloning, Die zeer fraai gestileerde rechterschoen? Natuurlijk ben ik daar aanwezig want Die middag steun ik daar Bart Adjudant.…

Mozart in the air een en al lichtvoetigheid kijk eens hoe hij swingt…

Even leek er iets te horen Altijd midden in de nacht Ogenschijnlijk wat verloren Of een wisseling van de wacht En gewacht werd er slechts even Er is zelfs bij stil gestaan Tot ook deze paradox van ’t leven Verder lijkt te zijn gegaan Die dag stap je plomp aan boord Van je eigen boot Ontluisterend en ongehoord Maar je houdt je groot…

In Emmen, zondagmiddag om twee uur,
 Dan zullen acht plezierdichtfinalisten
 Elkaar het kampioenschap gaan betwisten 
Met humor en met rijm en met veel vuur

 Kom niet te vroeg, u moet er goed op letten 
 Uw klokken weer op wintertijd te zetten…

wij gaan lichtvoetig door het wervelend stof rondom ons het zomerend lover van struiken en bomen de heldere zang van vogels verdoken in het geurend groen de tijd l........k oo....n....e pt...i.........n ....h ........d achter ons aan…

mij het leven na De daad leefbaar blijft, Lichtvoetigheid die mij adem geeft, En leert vertrouwen op de toekomst…

helikopters dwarrelen uit de bomen ik plak er eentje op mijn neus zweef lichtvoetig boven de grond…

ik haal zwaar adem en hem in lichtvoetig over de baan ren ik haast op kop de lopers druppelen binnen in no time over de finish…

Hermes trekt onzichtbaar en lichtvoetig door de nacht razendsnel haalt hij iemands ziel niemand zag hem komen een schaduw valt over de ochtend…

de lichte vlinder die me lichtvoetig door het leven van de liefde liet gaan is inmiddels een donkere schaduw geworden die me vanuit het verleden blijkt gade te slaan…

de dag krult langs de trapleuning naar boven de klaarte valt op de treden lichtvoetig uiteen ik loop met klankvolle woorden naar beneden het wordt een dag van tien lettergrepen.…

Lichtvoetig, lichtjaren voor de boeg. Een veertje in de wind, wolken onder schoenen, even. Zwaar, moedig, zoekend, bergafwaarts door het hoge gras, laarzen een maat te groot.…

als dit roestige paard een naam moet hebben zal het er één zijn van lichtvoetigheid doorluchtig vooral zoals fragiele paarden zich door 't leven begeven en hoog op willen springen tot pakweg de zevende hemel…

dàg winterkoning vogelkind in vaalbruin veren pakje -het staartje hooggepinkt- dat zo lichtvoetig springt van stam naar tak tot takje hier heb ik gierstjes rond- gestrooid uit een cellofanen zakje , Sint Nicolaas…

Ik, fijnbesnaard als ik ben altijd lichtvoetig en toch hoorbaar, maar dan op mijn manier adrem als ik ben en o zo leuk, om je te bescheuren en dat altijd op de juiste momenten -zie ze eens allemaal lachen- wat zou de wereld zijn zonder mij ik praat nu vanuit de heup of misschien wel lager...…

Even verder rijst voor mij de witte poort van een oord vol vleugelgegons, vermengd met een soort lichtvoetigheid, dat elk woord onweegbaar met licht en liefde aanlengt Een lenig land voor dichter en troubadour waarin alles schijnt te buigen voor klanken en de kleuren van wapperend pompadoer voor de geur van wijnlekkende ranken Ik wil mij…

Ik kan niet meer zwaarmoedig schrijven het zwarte wolkenpak wist jij te verdrijven gewoon die keer dat ik jou zag dansen op de wind licht als een veertje, een glimlach als van een spelend kind gewoon iedere keer als onze lijven zacht tegen elkaar aan wrijven lach ik stil.…

In Emmen, zondagmiddag om twee uur, Dan gaan de acht plezierdichtfinalisten Elkaar het kampioenschap fel betwisten Met humor, rijm, en ook met heel veel vuur Kom niet te vroeg, u moet er goed op letten Uw klokken weer op wintertijd te zetten…

sprookjes lijken alleen nog te leven in oudere geesten terwijl de decors hetzelfde zijn gebleven donkere delen van het bos hoog struikgewas met open plek het vijvertje met oevers mos sterren en een volle maan fee en elven die lichtvoetig dansen de droomprins op het witte paard maar de kinderen zijn los gegaan in stemmen die relaties…

geland in schaduw van de morgen liep langzaam naar mijn hand vleugels voor de kou verborgen je tastte naar mijn warme huid een plaats om uit te rusten spreidde je breeduit zonnestralen die je kusten ik zag je slanke lijf zich koesterend aan het raken groeiend in het kort verblijf liet je mij de liefde smaken je brengt lente mee lichtvoetig…