Netgedichten

netgedicht (nr. 83.734):

Lichtvoetig

lichtvoetig
kwam jij
binnen trippelen
je lach legde
de loper al
meters voor je uit

onbevangen
keek jij iedereen
aan groette op
persoonlijke wijze
waaide frisse wind
langs warme lijven

er waren geen regels
protocol of gebruiken
hier onder vrienden
kon ieder zich op
eigen wijze gedragen
en uiten

ik zag ze jou steeds
dichter naderen om
toch even jouw
magie en mystiek
van hemel te raken
in lijflijk ervaren

hun ogen schitterden
mimiek gaf hun gezicht
een liefdevolle glans
de samenkomst
had het fluwelen
van eindeloos strelen

tot de ziel vertrok
en ieder slikte met
nog tranen en
liefde teveel door
een grote brok
in de keel