Alle inzendingen over Liefde op afstand

Het blijft een herinnering Als een stralende ster Ik zag nooit die afstand Zo dichtbij, toch zo ver Je ogen als parels Waar ik in wegsmelten kon Je hart als de oester Waarvan ik het gevecht niet won Geleefd in een illusie Dit is realiteit Liefde op afstand Ik wil je nooit kwijt.…

Was het toeval of voorzien, Was het toen lust of liefde? Op afstand keken wij elkaar plotseling in d'ogen Een heel mooie tijd van nazomeren onderweg naar Binnenkort in de maand mei, leggen verliefde vogels in meervoud hun ei Ook al was het toen eerder op afstand Het maakte mij blij…

naar de uitzichten van morgen die veel verder kunnen reiken dan enkel liefde op afstand.…

wij zochten regels die we ademen konden een waanzinnige liefde om afstand te dragen, ons staande te houden in elkaars lichaam, en uit zoals de slaap van vogels naar zee die nooit afscheid nemen van poëzie van zon en uur, almaar meer hoe verzonnen wij de echtheid het ruiken van de duinen, de vele manieren van gemis en hoe je het litteken…

in het diepste verlangen de inheemse liederen van papegaaien door het dak gegaan totdat je eindelijk met de tradities breekt en blijft leven in die virtuele droom nu de horizon met de dood prijkt het ultieme prijskaartje voor liefde op afstand van alles wat al is ingestort door het malafide intellectuele brein ik roep je niet tot…

Als ze terugkijkt op haar leven, ziet ze sporen van de wegen die ze ooit eens heeft begaan. Haar gedachten wijlen even bij punten die in haar geheugen staan. Meestal omkranst door een helder licht. Soms blijven ze wat in de schaduw staan. Is er spijt misschien over begane fouten? Och nee, waarom daar bij stil gestaan. Die zijn voorbij, niets…

Met zo'n grote afstand, hoe hou je de liefde dan in leven? Kun je je in brieven en telefoontjes voor de volle honderd procent geven? Elkaar niet kunnen zien, want je bent ieder in je eigen land. Elkaar niet kunnen aanraken, niet even wandelen, hand in hand. Een liefde die eigenlijk nog geen kans heeft gehad om te groeien.…

Wij wonen kilometers van elkaar vandaan ik hier en jij daar maar wat maakt het uit wij houden van elkaar En onze liefde kan alles aan ook de grote afstand die er is Maar ik geef ook heus wel toe dat ik hem vaak gigantisch mis Hij vervult gewoon mijn leven met liefde en geluk Iets wat hij me alleen kan geven met hem kan mijn leven niet…

Mooi van binnen, mooi van buiten Elk meisje is mooi als een schilderij Voor niemand zal ik mijn ogen sluiten Maar jij bent het zelfs allebei Ik kan uren naar je kijken Ik kom nooit meer van je af Het beeld van jou zal nooit meer wijken Neem je mee tot in mijn graf Opeens zie ik je lopen Helemaal alleen over straat Mijn mond valt…

van een afstand zo is het nu voor mij wederom die lach, het gezicht jij waar ik aan denk als je naast me zit…

Enkel dan kan het mooie tussen ons blijven waarbij wij samen voor eeuwig op onverwoestbare liefde kunnen blijven drijven.…

twee en twintig is de afstand de afstand, dichtbij en toch ver weg weg van het heden twee en twintig jaar geleden liefde overwint alles zegt men behalve de afstand een afstand van twee en twintig een afstand van getrouwd en gesetteld grenzeloos verlangen van een oude man en de jonge vrouw een cliché, een crisis vanzelfsprekend…

Wat ik voel Is de pijn Van wat niet is Maar had kunnen zijn Afstand als schuld Liefde voorbij Pijn in ruil Voor de liefde in mij…

liefde en vriendschap die ons ook nu loslatend vasthoudt afstand is als gisteren een omhelzing van in lentezon fladderende vlinders die ons vandaag als boodschap geeft dat de opperste vorm van pure liefde niet elkaar in de armen drukken is maar het op afstand houden van elkaar…

Met kerst was hij bijvoorbeeld Geveld, lag ziek op bed Toch stuurt hij me een appie Jawel dat deed ie net Die lieve vriend op afstand Denkt niet alleen aan z'n eigen Al ligt ie ziek te wezen Zal ie me toch een appie schrijven En daarom, vriend op afstand Die tot mijn kringetje hoort Ik wens je liefde en beterschap Precies: zoals het hoort…

Liefde vraagt soms afstand, ook al kost me dat veel moed. Dit is jouw weg, en ik weet even niet, wat ik kan doen. Ik mag er voor je zijn, op afstand en met pijn. Liefde is ook laten. wat je eigenlijk wilt doen. Liefde is geloven, in jouw eigen kracht. Ik zie je lijden, maar weet dat ik in liefde op je wacht.…

mag ik deze stilte gebruiken om onze lijn te versterken twee armen te dromen die de spanning smelt gevoelens zien ontluiken onzichtbare krachten werken zodat liefde gaat stromen en afstand niet meer telt…

ze wenste een blijk van absolute liefde - níet zijn glazen oog…

Want wat je met je liefde en vriendschap ooit zo diep hebt geraakt. Heb je met jouw stilte en afstand... nu voor altijd kapot gemaakt.…

Je ogen zeggen alles en verraden je ziel Afstand weerhoudt ons van kijken, Vragen heeft geen zin, de afstand blijft…

Als afstand geen barrière is. Geen afstand tussen jouw en mij Dan weet ik dat ondanks alles Dat je liefde er zit, in mij.…

van op een afstand zijn alle roze rozen gelijk dichterbij :geur anders.…

Haar lippen, en dan rent ze weg van mijn lippen -- op het harde glas.…

o stille avond met tedere bloemenkransen omhult door angst en huivering bevangen op afstand van elkaar het verleden gedenken maar wat zal de toekomst ons schenken?…

Mijn eerste liefde, mijn grote liefde mijn rijpere liefde, de liefde in mijn ziel... dat is het dichtwerk te vervaardigen. Geen man, die me zódanig kan verleiden hiervan afstand te doen. Geen vrouw die misleidt mij van het pad te houden.…

Op het eerste gezicht neem ik haar waar daar ik het massief bedenk wat een geheel; op afstand gedijt liefde als massief gebaar, dan door haar in te vallen ik de klim bewonderend veel.…

De Golden-Gate oranje- rood, één met vuurzee 32 jaar terug stond ik hier op een afstand van 5500 mijl in 'n Vuur van Liefde…

Als de afstand groter lijkt wordt de liefde dieper in het onaantastbare vangende met je blik weet je weer wat pure verliefdheid is Het cement tussen de stenen van liefde die een huis bouwen van uiteindelijk geluk maar het onvermijdelijke verdriet ook een kamer gunnen een zijkamertje!!…

rijk aan gedrevenheid is de smetteloze wiens jacht op vunzigheid vereeuwigd in al zijn zonden hij dient in den nevel van de nachtelijke aard van beslommeringen zich enkel te bekommeren om de stille gang door de spelonken waar vrees en duivel heersen hij kent geen deemoed in de herkenning waar speer en drietand zich spijbelend hebben…

De absolute afstand, die is te relativeren- want absoluut is relatief, gerelateerd aan keren, Hoeveelheden en aantallen, het meetbaar instrument- maar hoe is iets te meten als je het einde niet kent.…