Alle inzendingen over Nachttrein

de nachttrein mag nu stilaan komen. het chromen staal met zijn wagons. de nachttrein heeft mijn droom ontnomen. ik sta bevroren op een leeg perron!…

Grijze nachttreinen razen als voortvluchtigen een uil kijkt angstig…

hol spoorgedender vergezelt bleke lichtjes: nachttrein naar parijs…

handen spreid ik als hekken voor de ogen zie nog weinig licht de vingers als balken beperken mijn zicht ik deel de wereld nog meer in parten aanschouw het buiten nog minder: als gekooid stuurloze gedachten slenteren ongedurig als roofdier, hongerig door mijn brein ik ben als van de reden beroofd een niet te stoppen sinistere nachttrein…

we moeten een nachttrein van zijn tijdlijn ontdoen, wachten op afstempeling een bierglas vullen, op gezette tijden problemen van personele aard oplossen uiteindelijk een afstand verkleinen die ligt tussen nader tot elkaar en vroegtijdig we kunnen nog wonen in herinnering onze toekomst doorzoeken op herhaling als we onze daden bij een…

Een zucht bedompte lucht Een ritselende krant in een hoekje gestrand Kijk voor je uit of in de spiegelende ruit Nachttrein…

Sledehondenslachters Spoorbielzenwachters Asbestdakenherstellers Kleinekinderenkwellers Aartsvadersachterneven Twaalfwekenloopseteven Eeneiigetweedekkerspiloten Buitenboordmotorenmalloten Corpulentevierdejaarsstudenten Glashardemisdaadfilmsrecesenten in de nachttrein van Leiden naar Alphen aan de Rijn...…

Na alles dit. Een vreemde, afgeleefde blik in een beslagen ruit. Dat afgehakte hoofd, die Hitler zonder snor: ben ik dat echt? Heeft daar, in die verwaande iezegrim, heeft daar een moeder in geloofd? Mijn god, waar is die plunderaar die met Walküren sliep, de dichter die op vogels en violen reed? Ik ben zo moe, zo vastgevroren in een vloek,…

nog steeds bespeur ik rond het geluid van een verre trein die vage ongerijmde melancholie alsof iemand zich in 't holst van de nacht nog even horen laat weer afscheid neemt en verder gaat in 't duister zacht verstomt verglijdt vervliegt…

Met slechts de nacht als dekmantel Koplampen In 't eindige op weg naar 't Oneindige Over duizenden kilometers van spoor Die zonder eind aaneengeslo- ten leiden Hoewel de nacht eveneens weer dag wordt Is reizen in 't duister te benijden…

als de arbeid gedaan is, rest de thuisreis, trein tussen vertrek en verblijven, niet ver van ginds zoekend maar volgbaar open de weg, volg het ijzer zoem het voortgaan, verder weg van stilstand, hoor de uren slaan, licht en donker, beleef een betrokken weten, dit vlees verschijnt in niemandsland asbak, niet uit het raam hangen ‘…

Verwezen en onwezenlijk zo vroeg Zijn nachtelijke sporen uitgewist Van stortbad en van echtelijke sponde Mijn nachtgoed in valiezen zonder dromen In een speciaal voor twee bestemd couchette Voor nummers ritsloos in een snelle vlucht Razend door de alpencatacomben Een lichtflits door graniet en ijzermerg Door ruggen van het oude bergmassief…

de cadans van het verhaal sleept me mee door het ritme vragen wellen in me op als borrelend bronwater uitspraken van Pascal Mercier denderen door mijn hoofd zijn taal dreunt oorverdovend door in mijn bewustzijn ondanks alle spoorboekjes blijft de mens ontoereikend n.a.v; Nachttrein naar Lissabon…

weer de nachttrein gemist stond toch op tijd op het perron de deuren gingen niet open het lot heeft het blijkbaar zo beslist en daar sta ik weer verlaten de reis naar dromenland gewist en niemand heeft in de gaten hoe vervelend dat is en ‘s morgens vroeg rijst de vraag en die ergert mij zelf het meest de vraag: heb ik mij vergist – bestaat…

Echte steden hebben verkeersagenten in werking, nachttreinen, schoenpoetsers, vrouwen in bont. Men rookt er en jogt in de parken. Er zijn ook fonteinen. Kerken zijn open, bedelaars beenloos. Langs lanen met schilferige platanen flaneert men heel mooi.…

Achter ons raast nachttrein door een weiland - wij kwam van ver, op verhaal, staan met lange jassen in de gang, herhalen enkele gebaren. Wij weten weer hoe deze vrouw ons soms niet meer kon zien wanneer zij door de grote kamer ijsbeerde, vlammen van zich afsloeg, onverstaanbaar werd.…

Achter ons raast een nachttrein dor het weiland - wij kwamen van ver, op verhaal, staan met lange jassen in de gang, herhalen enkele gebaren. Wij weten weer hoe deze vrouw ons soms niet meer kon zien wanneer zij door de grote kamer ijsbeerde, vlammen van zich afsloeg, onverstaanbaar werd.…

hetzij van liefde, hetzij van pijn of anderszins zich gedragen als een waterval en worden zij ongeremd en onvoorwaardelijk aan het vonnis van het grijze gerecht gericht zo zal het gaan, ach wat weet ik er van langs al die ellenlange wegen in het brein God, wat heb ik nog te zeggen ik ben onderdanig overgeleverd aan de immer voortdenderende nachttrein…

alle gaatjes vullen zich tot een kleine zwarte brij kennis het is als een nachttrein priemende zoeklichten en al je gewicht erachter om dan toch nog te arriveren in een donker krocht tevergeefs het verwordt zo het vergaren van rails naar een uitval van licht thuishaven of tussenstation wie weet houdt het ooit op het klossen van een…

''Vergeet uw bagage niet' maar ik, reis licht, als een zwerver zonder bagage, van het fysieke soort. Ik voel de vreemde weemoed van voorbijgaande huizen, waar mensen die je nooit zult kennen, die parallel jouw leven leiden, met andere verhalen, in andere uren en dagen. Zij wel, weten precies bij welke halte uit te stappen: het midden…