Alle inzendingen over Nip

laat me van je benen houden ze aanbidden, zoenoffers brengen tot mijn hoogste goed beschouwen na die zwaai, waarmee je zei dag vreemde, heb je ze gezien? het zal nog even duren voor ik jou zal durven bekennen met mijn blik enkelwaarts gericht en een oog dat zich ineens herinnert hoe het ooit oprecht betrokken werd dat ik ze wel degelijk…

je ging met de zon en een stralend gezicht - je kwam nooit meer weerom ik nip aan jouw kom nu en ik schrijf met je pen nu ik je fluister ik … niet slapen ik … niet eten en al- le licht is duister het park wacht op het ochtendlicht en jou…

Ik ben omringd door eeuwenoude stenen, Van stadsmuur, kerkhof, kathedraal en plein, Terwijl ik nip van weer een glaasje wijn, Word ik uitbundig door de zon beschenen. Eén minpunt maar, dat ik meteen vergeef: Die toren daar, die staat een beetje scheef!…

Reuring in de stad de zon verwarmt je huid muziek opent je hart lenigheidsduivels tonen vol trots duizelingwekkende acrobatische toeren en clowneske acts caleidoscoop aan cultuur gezichten stralen gelukzalig nip ik aan mijn glas zomer in de stad…

in de holte van je arm heb ik mijn tong verloren houd ik mijn woorden warm totdat je ze kunt horen in de kussens van je bed heb ik mijzelf gevonden ben ik verloren en gered bevrijd en toch gebonden in de warmte van je lach nip ik van de levensbron mijn lief, je kwam, je zag en meer,...je overwon…

Aan het zwerk een zwerm vogels meerkoetjes fluisteren in het riet de hitte hangt in huis buiten begint het langzaam aan te schemeren een vleermuis schiet langs mijn hoofd mijmerend nip ik aan mijn glas de langste dag alweer verstreken straks valt de nacht als een warme deken om mij heen ik geloof dat ik vannacht hier…

Tijdens het lezen van een luchtige roman van de verleidelijke Lisa St Aubin de Terán knabbel ik van Duyvis borrelnoten en nip ik van het bier. Ergens voel ik mij diep schuldig, omdat ik niet voor zwaardere kost heb gekozen, maar de boog kan niet altijd gespannen staan en een jointje hier en daar verzacht de stressmodus.…

mijn blote handen voel geen scherven maar kijk verwonderd naar kleurend kristal voor je me bedwelmde hield ik van witte wijn nu bloost mijn druivensap donkerder en donkerder tot een dieprode bordeaux te lang omfloerste tranen giet ik in het heldere gesternte tot zelfs rosé haar tint verliest en licht transparant verbleekt bevrijd nip…

als een waterjuffer sierlijk beweegt zij door het huis haar thuis vol warmte en verwondering aan de wanden van haar immer stralende gelaat puurt zij liefde uit de stenen van zijn veel te lang verweerde en mogelijk versteende hart zij is de nimf in vrouwenkleren waarnaar hij zo lang heeft gesnakt hij vindt soms ook een antwoord op de vragen…

haar lippen wijzen hem op de waarheid zij is de eerste mens die hem mens heeft gemaakt in de taal die zij praat die hij helemaal verstaat maar zonder haar ogen die handen op zijn been of een schouder daar waar hij zijn hoofd wil is er niets anders dan een onschuldig meisje met een kwetsbaar hart dus geeft hij dat wat zij hem telkens…

mijn hart ligt waar mijn geliefde op mij te wachten staat, handen in zo vaak gevoelde zijden ondanks het late uur een lach die zich om me heen plooit met weerhaken om nooit te lossen het klopt ook 's nachts daar in de stilte van haar slaap gestaag door de uren heen die ons altijd weer scheiden van het diepste ogen blikken na een laatste…

als morgen dan toch zoals verwacht misschien vandaag zal zijn en jij gewoon weer jij en wij een droom van gisteren met de muren vol gehangen donkere rechthoekjes daar waar eens jouw foto hing de mijne er nog aangescheurd de tijd nog niet gebeurd de afwas na de afdroog wij minnen morgen niet wat vandaag ontgonnen kan het is aan jou,…

ontelbare dichten schreef hij het onderwerp verscholen in een letterwoord van eenstammige grepen en afgebakende abc-termen om dan, toen het moest de zinnen verloren waren weggelopen van de man die zo nodig en eindelijk het één en meest belangrijke om dan stil te worden deze woorden zullen niet gerecycleerd, eenmalig zijn ze zouden…

in mijn armen ik heb het nog geroepen in mijn uur van nood gesmeekt, zelfs gepreveld toen mijn stem schor mij ten lange leste verliet ik stom achterbleef hier houd ik nu de leegte bij het hart vast ik de lange dagen weg nog wat loze woorden te plengen meer nog wat kond te doen in dit heelal zonder ik kijk naar de tijd die rimpels…

Op het pad van kiezels luisterend naar jouw kleur struikel ik vol overgave en beland in jouw schaduw Stenen, grijs, zwart en bruin Kijkend naar jouw geur maak geen keuze en val in de diepte Onder de meidoorn mijmerend over ons zien wij velden koolzaad maar zien geen begin Op het pad van kiezels nip ik aan jouw tranen Peinzend schrijden…

Zijn wijsheid doet me binnen vluchten met mijn bereide gin-tonic ik nip nog even zonder smaak…

Verwacht geen winkelstraten, drukte blijft daar in het midden, tevreden zijn de mensen.. gebleven ja zij begroeten elkaar, vertellen hun belevingen met Brabantse tongval en vernipsen zo hun tijd bij de Gouden Leeuw met haar vertrouwde klanten zo streekgebonden, zo grenzeloos wijd deelt men een gemeenschappelijk gebruik van kostbare eenvoud…

gedachten als glazen zo breekbaar dat mijn twijfel zich heeft bekeerd tot een leugenachtige berusting botox, benzo’s, fysio balsem, kou, warmte, liefde, acceptatie, baclofen, levopa, allen werden geopperd doch het galopperen van het hoofd negeert stoïcijns alle middelen die ik noemde tijd lijkt te zijn verzonken in enkel rouw, af en toe nip…

Jij bent mijn eerste kievitsei en kwikstaart over mijn palet ik vind je in de lentewei en in mijn winterbed Ik voel je gloeien in de nacht zie flanel en zijden kant in het schemer fluistert pracht en alles in mij brandt Al is de morgen nog zo pril jij bent er vroeger dan de zon vredig adem je de wereld stil en ik nip uit jouw frisse bron…

kijkt met Rustige ogen om Je heen, zonder Iemand van ons In het bijzonder Gade te slaan Balpen gedurig In je rechterhand, De linker om het Viltje gevouwen Dat de barman je meegaf Als herinnering voor later Aan deze dag, aan dit ogenblik En dat je biertje Alleen nog maar Lekkerder doet Smaken - en dan Voeg je na een nip…

Ik aanvaard de beker van je bekken, met volle teugen nip ik ervan, ik smelt. Wiegend malen jouw heupen mijn grofste korrels tot teder. In je mals vlees zwem ik uitgelaten, jouw haren zwaaien me friste toe, sirenend zing je, jaja, ik kom, ik kom al! Met genoegen nestel ik mij in jouw kruis dat ik aanraak, schroomvol.…

Dan nip ik van haar glas Strijk mascara over de bovenlip Stift het ooglid, schik de das Met blote tanden in de spiegel De geur van munt Zomer broeit in de gordijnplooien Straks zwaait de deur terug open En ik voor schut.…

Vrij naar Nip en Heidegger Met dank aan Rinse Bakker (in memoriam) Ik ben omdat ik in de wereld ben Verklaar ik u beschroomd met klem Niet omdat ik er had moeten zijn Maar kennend uit geluk en pijn Ik ken dus ben in essentie Slechts vanwege mijn existentie Hoewel ik vol metafysisch begrip Mijn ogen ophef in een scherpe blik Ik ben dus…

Ik nip van glaasjes jenever, ril van de smerige smaak, wil met deze schoonmaakrite je diepbeminde ziel het allerbeste schenken, alsof ik de ellende in jou toch sjamanistisch probeer te kuisen. Een beetje zoals jij, verdrietig meisje!…

Dan gingen wij in alphen naar de Scala Waar pleitjefret ons wachtte met bon nummer chip waar wim stip zowaar nog kwam zij het op de nip wonder boven wonder want wim had gedacht de Scala dat is mooi kom ik weer eens in Milaan knap dat-ie op tijd daar nog kon staan iemand zag wat verder niemand zag: de ooievaar staande op de Rhijn geen…

Als ouder kom je steeds meer aan de weet Van wat voor kind de moeder straks gaat baren Geslacht, gezondheid, lengte en kleur haren De gen-techniek gaat snel als een komeet Toch weiger ik van ivf te dromen Waaruit een grootse dichter voort moet komen…

hei en wei En nog meer dat thuis hoort in deze orde Deze rij die rijmen moet Terwijl ik het omgekeerde verkies Een landschap van Breugel dat uit de lijst breekt Verder glooit achter doek Olieverf in schemerlicht opgelost Ik luister maar Trommelvlies en trilhaar Vangen niet de minste drup Enkel mijn vel rilt Bij de kaarsvlam binnen Nip…

Kijken jullie voor haar uit Als zij jou zo uitdagend aankijkt van achter de tap of een winkelruit Zij laat je zo pardoes staan, zonder beschuit Voor je het weet, is zij die jouw bewustzijn afsluit Nuttig haar met beleid, alleen met mate, zal je pas genieten Doch onthoud Waan jezelf geen baby het zit in flessen, het zijn geen tieten Nip…