Alle inzendingen over Odyssee

de ziel zoekt zucht wacht en waakt ze weent kust koost en troost ach de ziel rust en raakt vaart zacht naar het magisch licht dat haar bevrijdt uit de knellende armen van de duisternis de ziel zucht haar odyssee naar het licht is volbracht…

Dit land is ver weg, oneindig ver van waar ik kom of heenga. Weerloos verlangen naar wat eens mijn bloed en Ithaca was bruist zeeschuimend in het uur van de storm. Hoor: er vallen tranen diep in het toonloze duister van de nacht een echo van vurig vergeten klinkt deinend en klotsend als een dode vissersboot op eenzaam en gebroken…

" is mijn antwoord heel beleefd: "Zonder deze odyssee, waarin dichters wel eens overdrijven, naar eer en geest de pennen blijven slijpen om de taal naar tijd te laten rijpen". "Op het juiste uur geoogst, de dood kan overstijgen, een reis intens beleefd, en is geen schrale troost, waarin dicht en daad herleeft."…

Als de dood mij vraagt als hij mij te komt halen; " Hoe heb jij je tijd gesponnen?" Zal ik moeten zeggen; " als ik ben gedwongen mijn masker af te leggen de muze heeft gewonnen." Als de dood weer vraagt; "Is het niet overdreven om in het korte leven, zoveel energie aan poëzie te geven?" is mijn antwoord heel beslist: "Zonder deze tocht…

Rond het middernachtelijk uur Strandden zij op het azuur Te donker zonder maanlichtvuur Bij 't eiland buiten grens en tijd Van jeugdigheid in levensduur Van 't eeuwig elyzees elixer In Circe's magisch receptuur Onwetend van oneindigheid Zij, godin en kruidenmengster Schalks, bevallig qua postuur Troont O mee naar haar rotspaleis…

Tijdens hun ruimtelijk odyssee raakten twee orbiters in de puree. 't Stof zweeft af en aan in de OasISS-baan. De Winne neemt best zijn Dyson mee.…

zing van de man van de duizend listen van het kind van de duizend harten zing van de vrouw van de duizend liefdes van de man van duizend dagen wachten zing van van het gouden gezicht van de duizend doden van amuletten en edelstenen van de duizend kinderen zing van de gouden tong van duizend dode jongens van Charon de veerman van…

't Is voorwaar historisch en Het maakt de tongen los De ster die reeds sinds eeuwen schijnt, De roem van Aischylos Als epigoon en nazaat van De blinde Homéros Z'n talloze hexámeters, Van het Trojaans epos Er was er één die 't anders dee, Dat was Archílochos, Als dichter was hij niet gedwee En maakte zich toen los Van 't oud…

het is geen sprookje maar een feest als ik de illias en odyssee herbeleef met cerberus de styx zie stromen als plato over liefde dromen pilaren weer kan raken die hemelbogen dragen van tempels vol cultuur nog zingen de sirenes als het zonnevuur in rood verdwijnt plejaden langzaam lichter worden en de mythe weer verschijnt…

Dit is geen nouveauté Maar wel een odyssee Waarbij ik nimfen keur Heerlijk is het bespieden Ze is geheel mijn smaak Ook Eros komt tot rust Ik zeg u brave lieden Weet dat ik straks haar schaak Hoe dierlijk is mijn lust…

Vingertoppen gegoten in dons traag zichtbaar een bewegende contour dat zich voorover buigt een rilling zonder koorts puntje van de tong die langs over de treden van de ruggengraat via het dal van de heupen naar de diepten van de bron odyssee van de hersenen verleiding tokkelt de snaren van een dwanggedachte verbeelding dat…

Mijn odyssee komt er tot een stille stop en eindigt waar zij ooit is begonnen. Ik heb ook m'n hoogtevrees overwonnen en vrees niet meer de klim naar de top.…

naar B Te komen is voor Een slak nog geen Vanzelfsprekendheid, Want er zijn onderweg Onnoemelijk veel Hindernissen die met Het tempo van een slak Genomen moeten worden, Tegen de tijd dat ik In B ben aangekomen is, Als ik om me heen kijk, De halve wereld verwoest, Een bevolkingsgroep uitgeroeid - Het enige dat aan mijn Odyssee…

als uit het niets heb jij de liefdesban gebroken in roes van angst je zelfgeschonden wond gemaakt jouw zachte lippen die nog enkel bitter sproeiden verstikten lust tot op het einde liefde werd verzaakt maar ik zal verder rusteloos blijven zoeken ook als het mos van jaren bloed door groen vervangt tot levensdauw het dode weer doet bloeien…

Vingertoppen gegoten in levend dons vertragend zichtbaar slow motion in gewicht die met gevoel verplaatsen rillingen zonder koorts een huivering die loopt over treden van de ruggengraat dansend in het licht lopen via meridianen naar het diepste van de bron odyssee door de geest, verleiding tokkelt op de snaren van dwangmatige…

Gegoten in dons vingertoppen vertraagd zichtbaar bewegende contouren associaties in het wezen van de huid in rillingen zonder koorts diagonalen over de tong die schrijden over de treden van de ruggengraat hoop leidt ons over de levenstrap, in de lichtheid van de bron, een geconditioneerde odyssee door de hersenen van mildheid,…

ik heb geluiden buiten gesloten gordijnen toe geschoven nu mogen ze komen de majestueuze beelden uit mijn diepste dromen uit ilias en odyssee nam ik elementen van de griekse oudheid mee het romeins decadente in amfitheaters en kampementen gaf mij de massaliteit in dit groots decor keek ik naar ogen hoorde twisten van leiders die…

kracht verdrijft Vol geduld te wachten, bij de tijd op een zeldzame gelijkenis met de waarheid en haar duurzaamheid geeft gedachten hun betekenis Tijd gebruikt zijn eigen procédé om te doden domme veinzerij lange loutering geeft heerschappij In de toekomst leeft een goed idee wellicht in het mooiste schilderij feiten krijgen dan hun odyssee…

op ongeschoren benen verontrustend geil de krulletjes van jonge schaamte bedekken nooit genoeg het gulzig aanzien van vuige gedachten je ruikt naar Goddelijk als marshmallows in het vagevuur een ketting onttrokken aan broze onschuld ween jij het wijwater brak de soutane bloost een mufheid werpt stof in oude poriën de Liturgie tot odyssee…

Odysseus, meester van ideeën Trok het ruime zeegat in Van eilandnimf tot een meermin Een zwerver over zeven zeeën Hun stem, hun lach, hun flux de bouche Ze zongen gonzend in zijn oor Geluiden klonken galmend door Een zoete stroom, een warme douche Met in zijn lijf een tinteling Zijn lokken, waar de geur in hing Van hun parfum, betovering…

Ik me op de private tekst verlaat, het ene dicht de ander toe in de maat- en meetlint van de poëzie, fluitend riet waar de wind van de me toegemeten tijd in blaast, steeds hoger en altijd gehaast, reikt naar de toonhoogte van mijn verdriet, een odyssee naar een remedie tegen dyslexie.…

Stilheid die de dorst zal stillen linde bloesem etst het leven in een terugkerende odyssee op de koele huid van een zwerfsteen gegrift, alle ervaringen als gift met pieken en dalen een evenwicht met licht betaald, op dichters graf, waaruit gedrevenheid ademt, als toegift .…

“Reizen door de liefde is een onmetelijke Odyssee.” Homeros…

Mensen uit mythen, verstillen dictaturen, oneindige odyssee. Molens malen meel rivieren bloed uit aarde in ondiepe beddingen. Fossiel gelaagd steen zover zijn stem kan dragen. over eindigheid heen. Hoop plaatst de dagen op de tijdswieken van stilte, ook voor onbevoegden.…

Hij kleurde alles onaantastbaar, de strijd tegen het kleurloze bederf op de ladders van creativiteit, altijd in een vernieuwende gelid, bleekte hij de grauwste sluiers weg in zijn geaarde onderkomen, nam ons mee in het slag – en vuurwerk van zijn wisselende dromen, in de creatie van z’n Odyssee ongeëvenaards de caleidoscoop…

mijn geheugen vielen flinke gaten Al lang ben ik op hun verhaal belust Als van de kerk de zoete klank mij kust Verminderen ze plots, alle hiaten Ik duik de diepte in; jouw doen en laten En word me van je inhouden bewust Je had vast ook een njai in je verleden Je draagt haar afkomst in je genen mee Haar pijn, haar lust, haar tint, haar Odyssee…

Tuurden wij hoog boven ons naar de regen, achter mij voelde jouw hete adem als rook ik bloeiende kersebloesem, terwijl de sterren op Odyssee zegen. Maakte jouw ontkleding mij flink verlegen, ik zag de verwording van jouw boezem tot middelpunt van mijn universum, nog niet denkend aan een scheiding der wegen.…

Tijdens De Lange Mars door modderbaden Raakte de mens verschrikkelijk op drift De Sprong Voorwaarts zat toen nog in de lift De vrouw van Mao liet zeer vastberaden Haar kind, verwekt tijdens de lange reis Geboren worden maar nam het niet mee De hogere rangen werden steeds gedragen En zagen niet de engerd met de zeis Die meeliep tijdens deze odyssee…

Dan is het antwoord heel beslist: "Zonder deze odyssee, waarin dichters wel eens overdrijven, naar ethiek en geest de pennen blijven slijpen, de taal en teken in hun voortgang te laten weken, in het onbewuste te laten rijpen, maar op het juiste uur geoogst, tijd en dood kan overstijgen, een immense reis intens beleefd, blijft het een…

Zo waagden zij de overtocht, een odyssee vol trauma's, hoog boven de diepte van de Middellandse Zee…