Alle inzendingen over Omgewoelde aarde

een vacht vol parasieten, vanuit de omgewoelde aarde?…

Ik noteer het kleinste teken van verandering: wat omgewoelde aarde, een gemerkte boom, een breder spoor. Iemand beraamt met zorg de ondergang. ------------------------------------------- uit: 'De wetten van de zwaartekracht', 1992.…

Zes plankjes vormen een kist bekleed met paarse zijde gouden knoppen om te dragen naar het eindig aardse lijden Ik lig daar en overzie de omgewoelde aarde laat ongelijke wortels zien van intens geleefde jaren De zon lacht een warme straal de laatste wolk regent dag een windvlaag waait een woeste groet ik voel het duister trekken wanneer…

waar het verband tussen oog en hand nog fijntjes functioneert blijft een bijna slachtoffer gelukkig ongedeerd wat losgeslagen aangedane bloremen heb ik voor het oog weer keurig in gelid gezet omgewoelde aarde met de schep weer scheppingbereid wat licht en luchtig zaaiklaar neergelegd ik goochel met woorden van hand tot…

wij nemen de bekende weg belanden in een fris seizoen met verse akkers tot de kim en klare taal tussen de velden intussen heeft de landman voren nagelaten door dieper ploegen komen oude resten weer omhoog als weggezonken tegenslagen is het de straffe wind of toch het lage licht dat mijn verdriet na al die tijd nu zienderogen stromen…

de grond is omgewoeld de keien zijn gebleven de aarde lijkt weer vruchtbaar voor het zaad van eens geweten het onkruid van herrinnering schiet op in onbewerkte bodem zij kent geen onderhoud, haar wildgroei is het niet vergeten ik heb mijn bloem de zon en maan gegeven haar kleur verbijstert het heelal ze neemt de tijd voor eeuwig leven…

de grond is omgewoeld maar de keien zijn gebleven aarde lijkt weer vruchtbaar voor het zaad van eens geweten ook onkruid van herinnering schiet op in onbewerkte bodem het kent nog geen verbijstering jaagt alles tegen het harnas in ik heb mijn bloem de zon en maan gegeven haar kleur verbijstert het heelal ze neemt de tijd voor eeuwig…

het warme jaargetijde maakte onze lippen een beetje losser hij schreef: het is gemakkelijk aan het begin van de zomer vrolijk te zijn we schilderden vergezichten die steeds weider werden en toen en toen was de zomer voorbij nazomerschaduwen dansten over de omgewoelde donkere aarde we schilderden de gedempte avonden met cyaan…

jij zaaide het zaad in de omgewoelde grond met vlakke handen dekte ik behoedzaam de wond water en licht baarden leven onzichtbaar onder het zand de spruit liet zich bewegen in het bezwangerde land het jonge groen zou ontluiken uit de bevallige schoot wij mochten haar vrucht gebruiken van aardse wortels ontbloot het recht op bestaan…

zwart tumult en gespannen sfeer boven een omgewoelde wereld dompelt haar in sombere gedachten die gevoed met de waanzin van een herinnering voor een hele tijd als onherbergzaam laat kwijnen…

Maar bacteriën, hoewel gekoeld, hebben mijn darmen omgewoeld: dus alles door de plee gespoeld.…

Getekend naar de tijd is het kostuum meer dan naakt gebruinde handen zonder korenbed hebben ledigheid geschoofd akkers omgewoeld met diepe kloven die traanloos schreien in wat frêle licht maken mij tot een horige die zich een weg baant op een uitgemergeld pad wat mijn ogen verder zien wil ik niet vertalen want het zeer heb ik niet…

Kim is logeren heel het huis is van mij mijn stilte mijn muziek ik kan springen wat ik wil heel het bed is van mij mijn huid mijn verlangen naar omgewoeld goed heel de spiegel is van mij mijn ogen mijn handen de parels glanzen in mijn hoven mijn vacht in mijn ogen mijn handen Kim is logeren Voor het eerst zie ik mijn moeder naakt…

: In storm van omgewoelde herinn'ring smijt Mij de ene smart naar de and're golftop toe; Dan is 't, als ruik ik hars, en veilig glijd Ik naar mijn verst verleden, oud en moe; En 't is me, of ik u kus, mijn heideland, En zacht u aai met vroom-dankbare hand.…

Die heerlijkheid in een wolk van parfum in een sexy catsuite geweven in net Zo gleed zij wederom geil fluisterend langszij in het omgewoelde en bezwete bed Vingers glijden zoekend langs mijn dij terwijl volle natte lippen mijn wang bezetten Hoop ik dat mijn paranoïde vrees ongegrond is dat zij eens zal aan sluiten bij de netten…

het kan even duren geduld is niet gehinderd door haast doch schatplichtig aan een geheugen van grachtwater; slechtziend en doof nee, dan de heldere beek die eindeloos woorden herhaalt, de letters spelt tot in omgewoelde grond, een verzande oever.…

Kraaien zoeken wat gespilt graan in een omgewoeld hoekje. augustus oogst, maar weldra keert het land terug tot de aarde. De wind waait warme zoete geur.…

Al lijkt het brein soms overspoeld in zijn nog jonge leven Al wordt de geest dan omgewoeld in eenzaamheid gedreven Al wordt hoop op de proef gesteld en valt een sluier over licht Al is het een leugen die zich meldt gesproken woord dat houdt gewicht Al blijft gevoel van gerechtigheid in strijd met wankel evenwicht Door zijn eigen kracht…

onschuld ontmoedigt de spiegel onder de koude kraan wast de man de geliefde van zijn handen - tevergeefs - wanneer zijn hoofd thuis zal komen hij weet het niet in haar omgewoelde bed sudderen zijn hersenen na zijn gezicht stroef van ranke vingers hij pakt zijn scheermes en hakt ze af zijn dunne huid wijkt uiteen het geheim…

het stormt bij mij binnen mijn hart ligt omgewoeld wat moet ik toch beginnen mijn gezicht is door tranen overspoeld ik wil je zo graag vergeten mijn hart zegt nee o als je het toch eens zou weten maar ook ik moet in de levensstroom mee het heeft zo moeten zijn hoe ik ook wik en weeg al doet het me zo'n pijn god is het die over mij…

laten we bij het begin beginnen als voorbeeld om niet vroegtijdig te eindigen ik heb nog een dagdeel liggen zwervend door kou door de zwijnenstal van omgewoelde tijd het oogt verloren zo tussen de snoeren van verlengd respijt tussen stukjes toekomend ongeboren ik ben degene die de regen verwaait die bladeren verstijft in windstilte…

het was er dorps en op een steenworp van dat andere verdronken dorp Megenham Torpsen aan weerskanten van de Tjamme het werd omgewoeld weggespoeld in al die stromen eb en vloed waarmee de Dollard landinwaarts kwam als ik kijk het teruggepolderde land was het bij de Egyptische dijk naast Finsterwolderhamrik moslim krijgsgevangenen van…

Subtitel: Ik vraag bootvluchtelinge (II) Ik vraag wat haar heeft doen vluchten 'Na drie keer verkracht te zijn' (respectloos) 'En reeds daarvoor verlangde ik al naar een land met VREDE VRIJHEID (GELUK)' Leugens waarmee jij bent geconfronteerd Betreffen nimmer, echt nooit een waarheid Mijn God, waarom vieren wij straks feest'lijk…

zij wilde blijven slapen ik kreeg een visioen van vrouwelijke schoonheid op omgewoeld katoen. maar zij las de begeerte in mijn groot- doch zondig hart en sloeg de droom in duigen met: ‘wij slapen wèl apart.’ de wedstrijd was verloren de zege mij ontgaan hoe maakt’ ik onvernederd deez’ afgang ongedaan?…

Koren spiegelt zich brandend in de junizon zaad knettert metaalachtig tegen omgewoelde grond grijsblauw zwelt de rivier zou dit alles zomer zijn klepperend geluid van kinderen aan gindse straat of zou het ophouden voorbij glijden langs de vroege ochtend zou dit alles zomer zijn of is het de nasmaak van troebele zaken diepe droom…

op een omgewoeld slagveld vindt de kiem de straal door kerven in de zaaddoos welt het melksap dat bewelmt een scharlaken kelk getuigt nog van oud bloed tronend op de harige stengel die onze enkels kietelt de meeldraad waakt draagt een paarse helm aan de voet van het kroonblad een smetvlek, gestolde inkt door gekartelde lippen…

Hier kan ik 't best met God en met mijzelf verkeren, Hier, waar de vrede woont, de zorg het hart niet knaagt, De beek welluidend ruist, de tortel troostrijk klaagt, De zoô *, die de armoe dekt, en 't marmren ereteken, De duurzaamheid en prijs van aardse grootheid preken.…

dat menselijke is voor vele trekvogels als leverpastei…

aardappelakker ontelbare rijen rechte bedden in de schuine schaduw van zichzelf wachten op het geruisloos scheuren door vermeerderen van één naar elf met gsm en satelliet gepoot in omgewoelde rulle aarde kunstig gevormd tot ruggen het onkruid is vooraf gedood petatten zullen hier nu groeien tot extra…

Hoe voort te gaan van twee die naast zichzelf bestaan, de grond splijt waar ze lopen, haastig,en is slechts een kleine stap van het omgewoelde pad, wat de ene is en de ander slechts mag hopen, naarstig zoekend zonder spijt, blijkt de afstand tussen hen niet ver, die zich in de soort herkend, verstoord de evolutie hun tred, wankelend…