Alle inzendingen over Ontbrekend

klaag ik als jij kijkt in de spiegel van verwachting en gemiste dromen en jouw leed wordt vergroot door overdadig op mij in te zoomen o zeker, mij ontbreekt niets in ogen van honger en dorst ook de massa om mij heen is paraat maar zie je ook wat het kost dat ik mij vooral op de ziel verlaat mijn horizon blijkt jouw kim niet te kruisen…

terwijl zij in elkaar worden geslagen de kinderen naar wie ik buiten staar striemt de wind mij mijn wangen voel ik de woedende zweepslagen waarmee de mannen hen geselen die ik vol van schrik niet helpen kan omdat paniek mij in de angst opsluit harteloos koud en zonder geweten onbewogen en ongenadig zijn zij spijkerhard ook en niets ontziend…

aan de gerafelde kant danst de wind wiegt het licht een langzaam veranderen in aarde het zachte breken naamloos verborgen in een lange winter tussen alles wat duister is deze stilte heeft stekels een verdwaalde dichtregel glijdt langs het venster…

het fijnste porselein dat de lichtste aanraking niet verdragen kan in scherven uiteenvalt droef gemis blijft verplaatst zich niet het vouwt zich onhoorbaar op in een lege koffer de kalklijn rondom je lichaam voordat je wegging vervaagde op de muur ik zal je herkennen aan de kalkdeeltjes op je rafelige schouders je holle ogen…

ontbreken Maar ik maak de puzzel af voor het einde van mijn leven…

wel vaker slaan stille buien toe na urenlang rechtop te staan in de zon het gegons in mijn hoofd maalt de tijd, keert de richting en dat wat gehoord werd, tot twijfel gesneden wat moet ik het meest vrezen, regen of het onafgebroken sterven dat mij doof maakt wanneer ik vruchten wil plukken uit deze verwilderde muurverzen ik zie het wel…

gepijnigd rollen vuurstenen aan om in het mooiste uur tegen elkaar te slaan, vonken bloed gaan een relatie aan, maar zwijgen in de loop van een fossiele natuur herschikt het DNA zich labyrint van verwachtingsmozaïek in wegen nog niet betreden, vaak impulsief, vanuit het onbewuste blijft het een reden met een nog te ontdekken ontbrekend…

op de Grote Weegschaal wacht de serene Veer van de Waarheid op het mensenhart dat aan de andere kant slechts in hebzucht door kan slaan monsters verslinden harten die aan zware Cupiditas lijden dakloze zielen vullen de zakken met mineralen gedrenkt in bloed geen pijn is groter dan kijken en zwijgen het bloedige verhaal moet…

We hebben nu zo’n warme oceaan Dat wetenschappers er geen bal van snappen Het onderwaterleven vangt de klappen Dat kan veranderingen slecht weerstaan Ik heb besloten extra op te passen En voortaan niet meer in de zee te plassen…

Eenzaamheid is veel meer dan het ontbreken van Iets of Iemand…

vergeet mij niet te plukken wil niet ontbreken in jouw boeket…

Door ontbrekend licht verbijten de winterblues een eenzaam gevoel…

kleren ontbreken waar naaktheid zichzelf schoffeert een hand voor het kruis…

En bovenaan, Staat waar het over zal gaan, En tussenin het ontbrekende. Maar een liefdesbrief Is een hartendief.…

Nee, het is niet Het onophoudelijk ruisen Van regen Niet het grijs Dat zijn deken Over de huizen legt En in stilte Mijn oren verdooft Niet het ontbreken Van vogelgeritsel Onder de pannen Ook niet de geur van stamppot Wat me weemoedig maakt: Het ontbreken Van uitbundig zonlicht Kinderstemmetjes Laat op straat Geuren…

In mijn jonge jaren niet gekregen, Ze zijn altijd uitgebleven. Toen zag ik jou, Jij hebt mij laten weten wat ik in die tijd ben vergeten, Nu wist ik wat ik hebben zou. Jij gaf mij hetgeen wat ontbrak, mijn leven teruggegeven. Dit ene moment, gezien als gemist sentiment. De seconden die de knuffel duurde, de seconden waar ik mijn leven…

Leer mij mijne dagen tellen, Gij die hun getal bepaalt! Ieder dag, die mij bestraalt, Op zijn rechte waarde stellen! Ieder uur van mijn bestaan Zie ik als uw weldaad aan! Leer mij ieder stond beklagen Die mij nutteloos ontschiet! Leer mij blijdschap en verdriet Zedig en gemoedigd dragen, En met voor- en tegenspoên Als…

Soms ontbreken er stukjes aan een puzzel van een leven op succes gericht. Soms ontbreken er wegen aan een leven van wijsheid na de plicht. Soms beseft er één dat er in zijn leven meer is dan wat tot wijsheid verplicht. Soms schuilt er iets in de schaduw, de tegenvoeter van het licht.…

Ik zoek een lied Dat past bij hoe ik me voel. Ik zoek nieuwe woorden Om mijn geest in om te zetten. Ik zoek oplossingen, Maar kan ze niet vinden. Alle woorden, iedere gedachte Doen allemaal teniet. Ik wil de ware vinden. En precies zeggen hoe ik me voel. Ik zoek antwoorden. Ik zoek de sleutel die in de deur past. Ik wil kunnen streven…

dat wat je ooit had willen vinden blijft vooralsnog onvindbaar als het ontbrekend accessoire dat o zó noodzakelijk is voor een zoektocht naar... heel veel is maakbaar maar juist dit ene dit ene onvindbare accessoire ho maar...…

ik dwaal zonder haken en ogen kijk vaak naar boven intuïtief trekt de hoogte omdat beneden alles langzaam schuifelend moet mijn zoeken is een opnieuw begroeten van ontbrekende stukjes die ik vergeten ben mijn drive gaat voor volledigheid naar een volmaakt verband voordat ik zonder strand in eeuwige verbondenheid raak ik…

sinds jij vertrok is er nog steeds zon is er nog steeds regen maar onze regenbogen zullen blijvend ontbreken…

De dood slaat toe geheel onverwacht Gegijzeld en overvallen honderdtallen Verschrikkelijk om te horen mij ontbreken de woorden…

en nee, ik dacht toen niets het hoofd kent leegheid het eeuwige zwarte gat omdat woorden niet ontbreken is er gehoor en ook op schrift maar het heeft geen inhoud want het is niets…

in het gezicht woorden ontbreken maar door hun stilte in zinnen zullen wij ze nooit vergeten…

Het afstoten van het overbodige, bespreken van het aanwezige, aan het mislukte zo min mogelijk betekenis toekennen, zoals aan het ontbrekende - het is verre van gecompliceerd, allemaal.…

Verkrampt, in jezelf gedoken 'Auw' Zoveel pijn diep van binnen geen idee hoe te verlaten Tranen ontbreken Huilen zonder tranen…

Haar ogen, eindelijk in staar gebleven, zochten nog lang naar een gestorven vader achter een ontbrekend raam. Toen werd zij interlinie tussen missen en ontbreken, toen nog alleen de naam die ze had moeten krijgen, toen nog alleen wie ze zou zijn.…

zwart ontleent zijn kracht aan een duistere macht het ontbreken van helder licht heeft mij naar binnen gericht de avond is zeer nabij de geest van de nacht aan zijn zij…

Zwart ontleent zijn kracht aan een duistere macht Het ontbreken van helder licht heeft mij naar binnen gericht De avond is zeer nabij de geest van de nacht aan zijn zij…