Alle inzendingen over Platonisch

De Platonische liefde Die Plato heeft beschreven Is een liefde die weinigen nog wat zegt die je enkel geestelijk kunt beleven. Maar mocht je straks Fysiek te kort gaan schieten Dan valt er dus Platonisch Nog volop te genieten.…

je voelen zonder aanraking enkel een blik die mij met de kracht van een elektrische impuls meer liefde en warmte schenkt dan lichamelijke passie ooit je zachte stem die zingt van verlangen in een melodie van hunkering naar liefde elke vezel van mijn lichaam meer en dieper streelt dan een hand ooit reiken zal het houden van nooit…

natuurlijk ben ik gereanimeerd maar niet meer naar het leven dat ik toen had wij hebben fundamenten met ongekende liefde opnieuw verbonden ze later getest de hechtheid veranderde positief de creativiteit van ons samenzijn waar genen sluimerden en al jaren luierden vonkt nu lieve lust met dikke kus helaas blijft onze verhouding platonisch…

alsof ik het verschil niet voelen zou je pseudo-vriendelijkheid en voorgewende interesse en die stilte tussen ons gapend als de samariakloof je hitsige blik op haar een niet te stillen honger gestolen momenten van onderschepte tederheid in de lach van je ogen hardnekkig als de winter blijf je terugkomen we drinken het bloed uit mijn…

zij fluisterde verlangend tegen de zuidwesten wind om alles mee te voeren naar een verre liefdesvrind kom bij me vannacht langs onzichtbare koorden je weet waar ik wacht mijn lief uit het noorden en kom je toch niet ik zit er niet over in liefde vindt altijd wel een zin al was het maar in woorden…

over koorden van woorden zweven gevoelens heen en weer verdriet en zorgen blijdschap en humor schoonheid en ernst vanuit de ondertoon van liefdevolle aandacht door de magie van warme zinnen halen ze elkaar letterlijk dichterbij maar de afstand blijft platonisch…

In mijn perceptie van de goede wil promoveert de degenmeester tot zwaardenmaker tengevolge van de voortvarendheid van de zin des levens al het zuivere is een puur platonische begrip zonder de metselwerken die als kantelen kunnen worden beschouwd zelfs als ik me ridder is het harnas waarin ik schuil slechts mijn eigen huid en zijn…

Voorzichtig schuifelen wij elkaar voorbij met ogen die gedogen ogen naar andere ogen achter gesnoerde monden liggen woorden gevangen blijft taal bekrompen ik zie jou, jij ziet mij in vertraagde wereld nog coronisch veraf maar toch zo dichtbij blijft elke verhouding platonisch.…

Behoedzaam schuifelen wij elkaar voorbij met ogen die gedogen mogen ogen naar andere ogen achter gesnoerde monden liggen woorden gevangen blijft taal bekrompen ik zie jou,jij ziet mij in traagheid coronisch vanop afstand maar toch dichtbij blijft onze verhouding platonisch.…

Wat ik heb gezien is plompverloren in een duistere bron gevallen, ik schrok als verloor ik mijn ziel. Op zoektocht met mijn handen naar een werkelijkheid die kan vervangen wat mij aan beelden geschonken was. Mijn geest vertroebeld door dingen die oud en beschimmeld lagen te rotten in de broedkist van de verloren tijd. Onmogelijk om louter…

een kar die door de holweg huift waarnaast de zon door kruinen schuift doet mijn hart troosteloos verkrimpen wijl ik je snikkend lang nawuif een traan die mij oogdiep verhit en ’t stof mijns aangezicht verkit rolt onbeheerst over mijn wangen en vlekt mijn kraag, ooit leliewit ik blijf je schrijven, zonder schroom en praat luid voort in…

Wat ik zie bedacht ik gisteren met de blik op eindig wat ik denk is alles wat vandaag in tweeën splijt Wat ik voel geeft morgen ruimte in te jeugdige kaders wat ik wil blijft tussen verlangen en onredelijkheid Tot jij mij op afstand zwijgend van illusie scheidt…

help me lopen ver weg naar de andere kant waar niets is wat het lijkt van hieruit bekeken vervallen en verlaten maar geschapen om daar te zijn bij jou weg van hier waar alles niets lijkt van daaruit bekeken daar ben jij daar loop jij naar me toe dichterbij ik wil je raken ik wil je voelen verlangen dicht bij mij maar…

ik blijf aan je zij verwachtingsvol blij voel ik je vingers haken kijk opzij hoe onze blikken elkaar raken hemel maken zonder bed liefde in het net onze lach is de ontlading samen in aanvaarding…

Jarenlang heb ik getracht een gedicht voor jou te schrijven het zal nooit worden volbracht ik heb ze allemaal verscheurd want geen gedicht zal ooit kunnen vertellen wat er in mijn hart gebeurt…

Hoe gewillig het lief ook zij, trilt haar luchtige volmaaktheid des verliefde greep voorbij; edoch hoe platonisch ook, hoe feller zijne liefde brandt, en het is een zalig land 't land van Utopeia.…

Nooit was ik Zo dicht bij jou. Als nu maar Die muur van Poëzie Tussen ons Eens wijken wou...…

Zo speciaal...zoveel hechter zonder lichamelijke liefde juist daarom zo veel echter Zo diep...zoveel meer puur platonisch juist daarom zo verrassend elke keer Veel emoties...veel verdriet met een ander lach ik zoveel niet Geen verplichtingen...alle vrijheid elkaar zoveel geven toch zo weinig tijd Op de hoogste pieken en de diepste…

Platonische vrienden dat waren we en toch zachtjes op z'n tenen kwam hartstocht steeds dichterbij Ik droomde ervan en jij ook maar we gedroegen ons naar omstandigheden die er nu eenmaal waren en nog zijn...…

Een simpele wending van het lot als we de avond drinken met sinaasappellikeur en vers geperst sap rond rode heuvels langs haar blauwe jurk klinkt pianomuziek, kunnen we een duistere nacht bedenken onbeholpen aandacht schenken aan groene velden hartbekoring platonisch en helder uitblinken om het dromen zinken in nood en noodzakelijke…

heb mijzelf afgelopen dagen gestalkt hoeveel takken ik tel die niet te benoemen zijn de straling is niet altijd verlangen naar fysiek genot dat stapsgewijs stijgt naar hoogtepunten platonische liefde verloren dreigt te gaan kan evenzo slapeloos breken redding is de enige optie laat mij dan als de wind zijn waar mijn naam een deel…

Roodharige meisjes zijn niet lelijk Met roestige sproeten in hun gezicht Inspireren zij tot een platonische Liefde, of een vurig rood gedicht. Roodharige meisjes doen mannenharten Vlammen; geven aan de liefde een diepere Betekenis; en wanneer zij mannenlippen Kussen, weet je dat er nog echte liefde is. Mooi rood is niet lelijk.…

Zij is er voor mij denkt hij en ik voor hem hoopt zij volgt zij hem, hoort hij haar smachten even maar of blijft het slechts een pure illusie  beiden empathisch en hoogsensitief platonisch poëet narcistische nimf  badend in zuivere bron van koud water verwarmende woorden van liefde, idylle waar enkel haar blauwe vlinders…

Platonisch, ja zo kan je het wel noemen. Maar ook zo puur en passioneel. Ik zal je steeds en altijd blijven roemen. Je was zo lief en sensueel. Gelukkig heb je nooit geweten hoe echt mijn liefde voor je was. Ik heb te lang bij jou op school gezeten Maar jij blijft voor mij de leukste van de klas.…

Die vele harten in verlangen heeft gebroken uit een universele platonische liefdeswens. Mona Lisa, als een Eva; een schilderachtige appel op het doek. Die verleiding oproept in vele harten. Een onbeantwoorde liefde voor eeuwig naar de waarheid op zoek.…

De sexuele tombola van het aantrekken en het platonisch beminnen. Ontwaakt bij het jonge kind en zal ook de nestor nog wel zinnen. De drijvende driften soms innig bewaard. Van zinnig tot onzin wordt een kool niet voor een geit gespaard. De gekkigheid van een sexueel beleven van sex tot sextig een verder sex belust leven.…

en vandaag verlang ik naar jou zoals platonische hemelen verlangen om gegoten te worden of gitaar naar eigen geluid smacht. Als alles stroomt waarom geldt dat niet voor de liefde?…

zouden scheiden waar wij altijd al afstand hielden kwam deze melding totaal onverwachts gezien de complicaties waar liefde en intens houden van al weinig kansen hadden gekregen en nu altijd speelbal is met de medische term onbehandelbaar is de enige mogelijkheid het nu vast te houden in elkaar te omarmen samen gaan we het platonische…

Na de regen is de vochtige lucht in de oude havenstad blijven hangen het is nog warm, de dromen zijn nat maar droevig sluit de minnaar zijn ogen de liefde is zoek, de aarde lijkt plat nergens vindt hij platonische zinnen hij moet nu in stilte het duister beminnen geen zomerse flair, of stedelijk vermaak mensen zien hem niet, steken liever…

wouddiep eind’loos lang drijvend mijn rede gedachten temperend mijn stierse drang stuivend meel wekt roes, zo rustig stilte dempt mijn zielekwaal in ruis deemsteren de sporen van mijn wereld, hard, brutaal mag magnolia mij redden met schoonheid, geur, in glundertaal ach, ‘k veracht beurzige vrienden hoogschoud’righeid is zo banaal diep platonisch…