Alle inzendingen over RIJDEN STOPPEN ROFFELEN

Haastig doorfietsen; toch even een oponthoud: prachtig tikt die specht!…

Hij vliegt welhaast nog sneller dan het licht. Je ziet hem echt de tuin niet binnenkomen, maar dan schiet er wat roods tussen de bomen met zwart en wit, het is een pracht gezicht. Dan landt hij, ja hoe krijgt ’t ie ’t voor elkaar, precies aan ’t einde van een sinus-boog (het was haast niet te volgen met het oog) in ’t hoogste topje van de hazelaar…

Er rijden minder treinen door rood sein Dat scheen voorheen wat vaker voor te komen Nu is er Goddank actie ondernomen Zodat ‘t niet zo’n issue meer zal zijn Toch is nog steeds de onrust niet geweken Wanneer ik eens een spoor moet oversteken…

Het is donker aan de linkerkant een muur rechts de sloot en ver weg hoor ik brommers rijden, die opdoemen aan het eind van het pad en me vangen in hun licht het geluid wordt hard mijn kloppend hart drukt zich dicht tegen de muur nog even en het is voorbij Ze stoppen…

herken mij als het stof dat daalt in een vallei waar jij nog niet eerder zien kon herken de weg die altijd naar huis wijst onderweg waar de zon omhoog reist herken de traan die ieder verraadt zichtbaar de maan het wordt laat langs de akkers verteld een teer plantje op een oneindige vlakte het laatste deel…

spechten roffelen de tjif tjaf is aan de zang - trekvogels landen…

Twee spechten tikken een jong boompje: hun roffel kan hier niet luiden.…

Het verlangen om bij jou te zijn is een snelweg van geluk, waar de auto niet kan stoppen met jouw foto op het dashboard. Mijn gedachten in het zonlicht rijd ik eindeloos voorbij. Het gevoel van overwinnen, met een lege prijzenkast. Stuur me snel je mooie glimlach, volg het pad, omhels mijn hoop, geef de liefde vrije baan.…

roekeloos roffel ik op het lege petroleumblik tot buurvrouw een schreeuw geeft en al mijn stokken breken…

Mijn lief had hoge nood van hier naar elders onderweg, dus stoppen bij een tank station. “Als jij nu rustig plassen gaat en ondertussen ik een stukje rijd dan hebben we dat alvast gedaan.”…

Koele nachten koude dagen stromende regen en talloze vragen Drukkende borst beelden in m'n hoofd onweer en donder de rest is verdoofd Stoppen moet stoppen met denken alleen vrolijkheid kom de rest, ga toch heen!…

Warme auto, zachtjes rijd je langs een zevenslapersgrijze melkweg van asfalt, de oude baan. Rechts een prachtig blijspel van bomen en bloemen, links een huisjesarchipel en 't kleine, zilv'ren schoonheidsvlekje van de nacht, de maan. Lichtflitsen. Niet van een flitspaal. Bliksem en wind met een ruisend accent.…

Rijden Zusje, Je weet wat ik wil Samen met jou De auto in Broertje, Je weet wat ik wil Jou verbergen De auto in Rijden, rijden, Weg van hier Ontsnappen Rijden, rijden, Ontsnappen Langs de wegen Broertje, We zijn er De auto uit Zusje, De auto uit We zijn veilig Dag, grote zus…

Wat een roffelen wat een kwakken wat een trommelen wat een smakken eikels en kastanjes tuimelen herfst in vrije val…

Langzaam Druk ik Op delete en verwijder Alles Wat verleden Tijd is Het heden Doet me denken aan alles gepasseerd denken doet pijn Stop ermee Maar Automatisch Worden die Gedachten Men hoofd Ingezogen. Misschien Houdt Het allemaal Morgen op. Moet ik Dan blij zijn? Alles Gedaan, Allemaal Voor niets ……

Weer een sigaret De rook verteert mijn longen Ik hoest me kapot…

Hij droomde lang van zijn pensioen En wilde zo graag stoppen Maar toen ie eind'lijk niets mocht doen Kon hij dat niet verkroppen Men vond die dag de enveloppe Vlakbij zijn bankje in 't plantsoen…

zwijgen willen warme billen sussen raken pak en laken wissen draaien handen zwaaien stoppen haasten het allerlaatste…

Wij vogels in vervoering vliegen naar de zon wachten op de roffel hoe de ochtendtrom het nieuwe jaar inslaat.…

Op de rijksweg staat middels borden aangegeven, dat je bij het meebeleven, van herdenken van de doden, beter niet kunt stoppen, midden op de weg, men zoeke beter een P om te parkeren, twee minuten, slechts.…

Wij rijden rijden ja wij rijden wij rijden rijden in galop…

Zo heeft Joseph Haydn in zijn oratorium "Die Jahreszeiten" het instrument al vroeg zijn rol In het orkest toebedeeld, waarin het in nummer 28 Met lange roffels in een 'wijnfeest'meespeelt.…

Heb ik eindelijk een altijd online electrische auto gekocht. Ontdek ik ineens dat vanaf dat moment ook al mijn ritten waar ook naar toe, hoe vaak ook uitgevoerd , verworden zijn tot kostbare data.…

alles stroomt asfalt lucht en blik auto’s rijden in een kooi van felwit licht achter een beperkte wereld ze hebben ook rode lampen en knipperen seinen groeten zonder inhoud lezen blauwe borden stoppen bij gele praatpalen bij mechanisch ongemak dan zie je opeens mensen die daar toch niet horen maar luisteren naar een verre stem…

na het lostrekken van het mes het schikken van haar en jas de plots verstomde roffel het vallen van het doek het smeulen van de vonk hoe weinig is van hem overgebleven hij trekt zich terug met niets anders dan stilte in zijn oren…

De eerste filevrije dag in ons bestaan Gevolgd door somberloze zondag, mag ik hopen Ook de niet-telefoneerdag zal goed lopen De gooi geen rommel meer op straat-dag komt er aan! Van zo'n houd toch goede moed-dag word je blij Daar staan deelnemers gewoon voor in de rij…

Die in de winter Drager is van ' t Dikste ijs dat Maar te bedenken is, In voor- en najaar Vol water staat En leven geeft aan Zo veel nieuw leven En nu droog staat, Geen druppel vocht Meer te bekennen, Alleen spinnen nog En mieren wonen er En vormen samen De plek waar de Chauffeur een Zachte landing Maakt nadat hij…

Hij rijdt met zijn scootmobiel van hot- naar her Soms dichtbij, soms iets verder Wanneer hij vertrekt is het steevast: Ik ga even " stekkeren" zoals het past. Want DAT hoef je niet met een dure auto te doen Hij doet het met een Gemeente- cabrio en dat: Is HEEL goed te doen!…

tast teder naar verloren woorden roffel razend op de trommels blaas leven in een dode taal wijs woedend naar de witte wolken schreeuw je schor vanaf de daken zing je ziel uit je lijf…

Kon ik ze maar even stoppen. Even laten zwijgen, even stil. Ze doen niet wat ik wil. Ze knijpen nooit een oogje toe. Doen niet wat ik verwacht. Ze zwijgen nooit, vooral des nachts. Een paar uur vraag ik maar om wat vergetelheid. Ze gunnen me niet die tijd.…