Alle inzendingen over Ree

liep een defilé ranke dames hoge hakken duizelingwekkend décolleté slip adé split oké navelhoog uitgevallen kleed er ging een lach van oog tot oog van oor tot oor van mond tot mond maar San Remo is San Remo ranke dames hoge hakken uitdagend decolleté slip adé split oké kom kom glimlach eens mee het rijmt het rijmt met ree…

Een ree springt op en verdwijnt. Samen en alleen.…

En we liepen over bruggen, langs water, een bos en een pad en ik zag je een ree naderen Waarschuwde om stil, wij allebei Zo lang...ik zei wacht tot hij gaat Eindelijk toch nam ik een pas Zag toen pas zijn jong Waarschuwde je weer Hij is niet echt, zei je En ik..zag toen het verroeste metaal En ik bleef zeggen: verroest!…

Voor Marius & Lucas We fietsten door een donker bos met open plekken. En plots stond daar een breekbaar jong met lichte vlekken. We hielden stil. Het keek ons aan. Het leek een korte eeuwigheid te duren. Totdat een tak brak of een blad viel. En even plots was het verdwenen – op vlugge, tere benen. Alsof je uit een droom ontwaakt…

In een stoet van grijze wolkenvlokken Trekt de maan naar 't Zuiden, naar de zee: Al wat jong is, voelt zich aangetrokken: Vissermeisjes waden langzaam mee: Voeten scheemren onder donkere rokken En weerspieglen in de blanke ree!…

Zij wacht op de ree. Haar vriend een zeeman die niet meer t'rug kwam.…

Glimlachend langs de zilvren ree Mijmert de Tijd voorbij.…

Een edelhert bij de Lorelei spietste een jager aan zijn gewei oké sprak zijn ree wat moet ik daar mee vegetarisch word ik zo niet blij…

De ree keek mij vol ongeloof aan. Mens en dier niet ver van elkaar vandaan. Mooi is het, de natuur, zeker met zulke dieren. Een moment om te koesteren in de vroege morgen. Het geluk was ontzettend dichtbij. Dankbaar..... Foto Dick Voogd…

Een ree vlucht het struweel in. De abdijtorens wenken.…

Op mijn voettocht in de ochtend door het bos in het voorjaar, bewonder ik hoe al zonder zorgen is aan het ontluiken. Elk jaar is dit weer het grootste genot, te aanschouwen het bos, ontwakend na de winter. Al zint ook mij de winter! Bij het naderen van een veldje verschijnt plots de reebok en blijft staan op een plekje onder katjes, neerhangend…

Hij verlaat zijn moeder ondervindt de dwang van plotselinge vrijheid zoekt overal rent lukraak vindt nergens een tehuis slaapt soms onder dichte struiken dan weer in korenvelden wordt door reebokken verjaagd hij besnuffelt een jong vrouwtje maar weet hiermee geen raad opnieuw de drang tot wegsnellen beide harde spitsen op zijn kopje…

En troostend begon weer de Zang van omhoog, En blijder herhaalde de ree: 'Laat varen 't Jong Paar! laat varen! Gelijk van gemoed en van jaren, Doorkruist het een veilige zee!' Wat deed nu het Meisje? Het waagde de kans; En luid riep de Schipper 'hoezee!' En de golfjes droegen met vrolijke dans, Hun Bootje van de effene ree.…

alles ree? Wij gaan mee naar de zee! Holla, bootsman! alles ree? Wij gaan mee naar de zee!…

Koud en dof hangt herfstloof neer; de ree smult ervan Statig en wit staat de berk, vol kale, grauwe bruidssluier.…

' En de golfjes droegen met vrolijke dans, Hun bootje van de effene ree. Blijf varen, jong paar, blijf varen; Gewiegd op de hupplende baren, In 't zonlicht van voorspoed en vree!…

De stichting vlinderdas en Pro talud Pro ree, zandhagedis en rugstreeppad Die hebben het met ProRail wel gehad: 'Geef ruimte aan de das en wel acuut! We zijn niet tegen beter treinverkeer Maar wel voor bosbehoud en duinbeheer'…

Het volk trekt in het weekend naar het bos, nieuwsgierig naar fazanten en konijnen, naar paddenstoelen, spechten, wilde zwijnen, men hoopt een glimp te zien van ree of vos. Een schat aan nieuwe kennis wordt vergaard en aan gejatte stammen voor de haard.…

steek in zee, Dobber zacht naar gindse ree, Rol uw wimpeltje uit de kreuken, Laat geen storm uw scheepje beuken. Dobber zoet en zachtjes voort: Welkom en geluk aan boord!…

De zomerdag, onder zijn dak van licht, en met zijne uren, die onafzienbaar diep en strak in de uitgestrektheid duren, staat hoog over de kalme zee, over die koele, zilte bezonkenheid, van ree tot ree vol zonneschijn, vol stilte.…

Nu weet ik: nergens vind ik vree, Op aarde niet, en niet op zee, Pas aan die laatste smalle ree Van hout in zand. ------------------------------------------------- uit: Een eerlijk zeemansgraf I (1936)…

hard aan d'aarde over dag en uit het vuur van 't rosse loof persten zij die geur der aarde daarop ons dulle zinnen de herrefst toewaarts matelik glijden Dees' overdaad van zinnelike wondren van lichten en van geuren is zó lauw en vol dat gij niet kunt begrijpen waarom aan 't eind van deze dag geen lach zich legt over uw brede mond zoals een ree…

Uitgestoken worden grage handen: Weigeren kan alleen een hart van steen. ---------------------------------- ree: plaats waar schepen voor anker liggen…

Ze is als een jonge ree met zachte ogen zo eentje die je zou willen strelen en beschermen zij verkent haar wereld - schuchter en onopvallend - wordt ongewild en onverwacht een prooi achtervolgd door de jager die zich keer op keer wil bewijzen Met het verstrijken van de seizoenen wordt ze steeds handiger in onzichtbaar leven en ontsnapt…

Niets of niemand laat zich zien; geen rimpeling in het water, geen ree die zich komt wassen, geen zwijn dat drinkt. De vissen zijn moe of verschuilen zich. Ook zij weten niet dat hun wereld een dode lampion weerspiegelt. Alleen mijn kijken hier verandert de natuur.…

stroom de bovenstroom maar ook de onder Hij stond open voor het wonder van water, watersnelheid en verval Met de rivier viel niet te spotten beslist was dit geen niemendal Hij roeide,roeide wist van geen wijken zijn scheepje in tweestrijd tussen water en mens Hij kende zijn krachten had slechts een wens: met haar...veilige ree…

Toen ik klein was droeg ik een matrozenpakje mijn moeder nam me mee naar de vijver in het bos daar aan een touwtje liet ik mijn zeilboot varen de bomen ruisten de wind kwam van zee nu is het vele havens later en mijn moeder dood nooit vond ik meer zo'n veilige ree ----------------------------- uit: 'Een oud geluid', 2011.…

Strak blauw is de lucht Boven het groene weideland 'n Ree steekt gauw over Naar de andere kant Een hond blaft luid Naar de koude wind En het roodborstje zingt Uit volle borst De wintervorst wordt Verdreven door een zonnestraal De bomen zijn niet meer kaal En de dagen worden lang Er komt weer kleur Op mijn wang…

De ochtend kruipt uit z’n schulp Mistflarden flaneren Gaaien dineren De zon vraagt om hulp Betoverende dwaalsferen De heide zo stil Een innerlijke ril Met ferme stappen doormarcheren Het schemersilhouet van een ree Een onschuldige blik Je toestel zegt klik Ogen koesteren en het maakt je gedwee…

Krakende paadjes, stekende winterzon, een schuchtere ree kruist ons pad, de buizerd lacht... Jij bent mijn vriend gehoefd, niet getrimd, vrij zoals het hoort... in lichte draf of galop zo lopen we het jaar in, wij op kop...…