Alle inzendingen over Schrapen Speuren Twist

De schappelijke heer Ollie wordt op zijn woonkasteel of in de straten van Rommeldam nogal eens aangesproken door de belastingjager ambtenaar Dorknoper deze droge vergaarder van verplichte bedragen die opeens kunnen opduiken dan wel lange tijd achterstallig zijn oogt als een reuze hamster schrijdt in keurig kostuum en een bolhoed op…

Waarom, waarom en wete ik niet, het kwelt mij, al te ontzelden, een zwarigheid, die ‘k nooit en kan, wat poge ik doe, vermelden. Daar hapert iets aan ziele, aan lijf, aan bei misschien te zamen, daarvan ik dit noch dat en weet beseffelijk te namen. Als ‘t avond is, ‘t zou middag of ‘t zou morgen zijn mij…

Lange halen, korte krassen Opzwepend, soms bedaard Tot ieder door de bijt van z’n eigen voorruit staart Het verbroedert, dat schrapen samen in de straat Een opstapje naar het buurtfeest als de zon wat hoger staat…

Schemeringsschoonheid Over de smaak van de mug Valt niet te twisten…

Hij wou gaan twisten op het koord. Toen sloeg de stuurman overboord. Hij klom naar boven langs een touw en op het matje werd-ie gauw geroepen door de kapitein. Het onderhoud verliep niet fijn. Al zei de stuur, dat dit hem speet, het matje werd een boetekleed. Al pratend waren, voor ze 't wisten, de mannen aan het redetwisten.…

de klap die jij uitdeelde voelde harder dan dat 'ie was valse toon was gezet mijn wang kleurde rood schichten vlogen over en weer alsof de woordenstroom nog niet genoeg was deed het de gemoederen koken slaande deuren waren een voorteken van ijle rust wat me deed verstillen langzaam telde ik de uren…

Ik wou dat ik ‘t wist wat er in je speelde dat jij je hele verhaal naar mij mailde Ik nodig je uit te praten over pijnlijke gaten het lege gevoel het beoogde doel laten we naar elkaar luisteren in stilte eren de veelvoud ervaren van rustiger meren in dat zelfde schuitje…

Wij kennen geen conflictloos leven Noch het eigen gelijk Tien wijzende vingers zijn vals Maar niet waardeloos Niet beter af zonder jou Eén vinger kan kloppen Soms met pijn Ontken geen behoeften En Als angst je overvalt Tien vingers wijzen Toon ze De bijzondere zal herkennen Eén vinger kan kloppen…

ik zag je langer dan ik wist je danste klein creatief uit de vroegere twist je lachte heimelijk retro passend bij de jurk die zich wellustig rond je lichaam vlijde juist je lijf bepaalde de vlotte draaien waarbij ik geen erg had in jouw snel voetenwerk langzaam kwamen ritme en herkenning terug de twist van chubby checker was…

De individualist Die in zijn eentje zwicht Voor weer een nieuw gedicht Heeft slechts gegist En alleen beslist De samenwerker wist Dat wie in zijn eentje vist Verbinding mist Gedicht gewist Individualist Verdwaalt in mist Maar wie beslist In eeuwige twist? Juist zo is’t En ik wist Dat deze twist Onbeslist Ist…

Jonge meerkoetjes zwemmen vrij rond, dankzij twist van moeder met eend.…

Op de rotshelling zetten kinderen zich schrap. Trots in hun ogen.…

Dwalend speur ik naar iets wat ver lijkt te liggen, echter om mij heen verslingert zit. Graven doe ik, door ademrijke lucht. Mijn ogen als een hand, om vast te grijpen wat zich in de verte ophoudt. Speuren doe ik! Naar dat wat zich daar heimelijk verstopt.…

Extase met een juiste accent en twist, koestering uit een vroegste levensbron, druppels ochtenddauw op een mild tapijt geweven uit het diepste blauw van beider oceaan, herkent zich in een golvend ritueel, monotoon zacht als fluweel, dan opwindend, of ik nooit anders heb gekend, Of krijgt intimiteit als artefact steeds weer een andere…

Kansarm Bij geboorteplek Schrap de landsgrenzen Worden al onze kinderen Kansrijk…

Als onze aarbol meer land, minder water had, dan zou de wereld nóg ingewikkelder zijn, des te heviger twisten.…

De drinkschaal verbeeldt wat in den hoge gebeurt en heel misschien de vlucht van vale gieren die naar kadavers speuren.…

Vergenoegd speuren langs hoge maïsvelden en dichte struiken... Almaar gestreeld door die geur van onzichtbare geiten...…

Achter geheime heelalnevels waar de lens van de machtigste sterrenkijker zich vragend _ onwetend naar richt ziet Gods oog genoeglijk rond in de kleine vertrouwde ruimte Zijn handen verzorgen met nauwkeurige liefde de mateloze nietigheid onder het beste vergrootglas Hij die 't oneindige bestiert eert het leven binnen kruimels.…

De man, die zoekt naar gaven en speurt uit alle macht, bezoekt een aanleghaven op zijn talentenjacht.…

het ging om de knikkers tientjes, eenlingen, vijfjes en stuiters de laatste won de pot kaarten met sigarettenmerken Camel sloeg alles bedeltjes, metaal was drie keer plastic, want minder waard verstoppertje conservenblik plat getrapt ver weg geworpen na drie keer raspen over het putdeksel en degene die 'm was zocht achter het hek…

Ontsla me maar en schrap me uit uw lijst nu zit u daar en ik ben afgereisd u zei: mijn lichaamstaal stond u niet aan u zei mij 'vrij normaal' dat ik kon gaan de daad bij 't woord gevoegd, ga ik op pad u, en uw soort, blijft zitten op uw gat…

De gemoederen zijn dermate verhit dat weergoden zich schrap zetten voor de op handen zijnde hittegolf…

Mijn hart zet zich schrap in mijn oren: Tuut Tuut Tuut – bang van geen contact.…

vaak ben ik aan je kust gestrand op je zand heb ik mijn huid verbrand ik zie de glooiing van je duinrug weer doch de geur van mijn gazelle speur ik niet meer.…

verscholen in de slakkenhuizen van de stad schrapen zij de resten van de dag in ’t schijnsel van lichtend neon…

de geur van appelen speur ik in je haar de boomgaard van verlangen in je gebaar de wolligheid van schapen het welig dauwen van het gras alsof je een landschap van de zomer was.…

Het lange leven geeft steeds opnieuw dat vraagstuk: moedig speuren naar wat nietig is in 't grootse en geweldig in 't kleine.…

Men zoekt zich en men raakt elkander kwijt, men volgt met vreugde en ontvlucht in spijt, men twist en ruziet en is ontevreden en weer verzoend en alles zonder reden.…

Er is een raadselachtige sinjeur Bij Groningens museum opgedoken En net alsof dat ooit is afgesproken Doet hij opeens daar dienst als directeur. Men noemt hem daarom “de museumman”. Of kennen wij hem toch nog ergens van?…