Alle inzendingen over Seneca Nero Stoïcijns

niet Nero hem vermoorden zou…

Ken jij Seneca? vraag ik aan mijn vrouw. Is dat een helende zalf? vraagt zij mij terug. Jazeker, zeg ik stoïcijns. Seneca is ook zalf. Zalf voor onze ziel.…

Ik ga haar slaan, dacht ik, mijn blote handen tot bloedens toe aan de scherpe steen kapot; ik zal haar vermoorden, overwoog ik, het mes tot diep in haar bevroren schoot. Ik moet haar wurgen, wist ik, het touw teder als een bewijs om haar dunne hals geknoopt. Ik rook het oude beven. Maar ik deed niets. Doof en dronken strompelde ik naar…

Het was net als toen ik je wegbracht, de eerste dag, een nieuwe school, een nieuwe tijd om te leven. Het maakte je wel eens moedeloos al die treden, dezelfde treden en treedt nader met die stoel. En je zusje zong en de hond kwispelde gewoon. Soms wil je dan gewoon even wegzinken, een andere dag dan die voorliggende drinken maar dagen zijn behoedzaam…

Nee, ik zal niet op je wachten noch aan je denken zeker niet verlangen naar armen die mij zouden verwarmen Nee, ik kijk niet op mijn telefoon het interesseert mij geenszins of dat je wel of niet bent langs geweest al irriteert die immense stilte mij nog 't meest…

Mijn wens behoede u onverrot, O STOK en stut, die geen verrader, Maar ’s vrijdoms stut en Hollands Vader Gestut hebt op dat wreed schavot; Toen hij voor ’t bloedig zwaard most knielen, Veroordeeld, als een Seneca, Door Nero's haat en ongena, Tot droefenis der braafste zielen, Gij zult nog, jaren achtereen, De…

Rome, zonsondergang Nero houdt barbecue Nachtrust der christenen Danig gefnuikt Wegens tekorten aan Illuminatia Werden zij veeltijds Als tuinkaars gebruikt…

Als keizer heerste hij door te verdelen: op advies van raadsheer Seneca liet hij in al zijn grootheidswaanzin na de bloeddorst van het volk met 'brood en spelen' al gauw was men verzadigd en ging schreeuwen 'Geen leeuwinnen meer, maar echte leeuwen!'…

'k Droog je af!, zo sprak Foek, d'oude keizer En sloeg den heer Z. tot oud ijzer Maar ik hád kunnen winnen Hoorde men hem nog spinnen Tsja, sommigen worden nóóit wijzer…

Seneca Zij hebben 't schone woord van oudsher aangebeden, mijn vriend, en wisten met de trage zoetvijl hun taal te ronden als een puikjuweel; de deining grootser klanken siddert door hun lucht en wentelt open langs den schemerige einder; te middernacht ontsteken zij een vierwerk, dat knallend al de daken van de stad verlicht en op…

LATIJN Een oude classicus die doceerde over Etrusk en Romein over credo, virtus, lex, laudare, Nero en Constantijn, over labor, bellum, spes en civitatis, stierf gisteren aan atriumfibrillaties, de man was voorgoed aan het einde van zijn Latijn ….…

haar mond wil geen vraag meer ze trekt haar wenkbrauw lichtjes op tikt de brief en likt stoïcijns haar timbre…

In de zitkamer woont de oude familie -- in pronkportretten.…

Wel stoïcijn.…

Dolende ziel der onzichtbaren zonderlinge anonieme avonturier in pseudoniemen gehulde emmausganger laatste avondmaalgast primaire verspreider van het woord in den vreemde efeze rome corinthe jawehganger in nero's tijden quo vadis paulinianus hoe uitzonderlijk uw moed petrusciaanse nero in rome ecclesia in catacomben codex…

De alleenheerser van het Romeinse rijk trachtte in eigen paleis en tijdens lange reizen zich te laten gelden als zanger en dichter zijn vermeende kunst werd door wijze raadsheren te wonderbaarlijk voor woorden gehuicheld terwijl ze achterbaks spotten vol groeiende afschuw met de verwaande keizer de burgers van Rome juichten hun gebieder…

Ze lijkt stoïcijns, maar Ernst-Jan maakt zich druk, als de dame door haar wordt geslagen. 'Je bedreigt me niet meer,' denkt de kersverse bruid en ze zegt binnensmonds: 'Dat is dat.' Triomfantelijk roept ze: 'Het spel is nu uit!' Hij beaamt het. Z'n koning staat mat.…

Quid est libertas? Innocentia. Epictetus Wat’s Vrijheid? — Onschuld. — En wat’s Onschuld? — Smetloos zijn: In ziel en lichaam vrij van ingestort venijn, Met bloed en merg aan ’t kroost uit de Oudren ingevloten; Gezuiverd door de Geest uit Hoger kring ontsproten. Wie andre Vrijheid zoekt, zoekt, op de naam van VRIJ, Slechts strafbren eigenwil…

Ik staar naar een vreemde die ik niet kan zijn, en zij kijkt stoicijns terug, en wacht tot ik verdwijn.…

nog galmen de klompen op het binnenhof waar kippen rondscharrelen in stoïcijns geduld het ei van de eeuw te leggen en de schrijver verbeten aan de rand van de stinkende sloot bij gebrek aan originaliteit het leven beschrijft zoals het is…

Kijk in een kier van dit Stoicijns hart hoor de sponningen van het hout kraken, ik stop je woorden met de hars in hun oren, met het kracht van hun plenzende spanen, ooit waren wij samen nooit kan de wind in dit zeil dat beamen.…

(Seneca )…

zijn openheid was donkerder dan zij voor ogen had gehouden het begon vederlicht vol ruimte en respect naarmate hij dichter tot de kern kwam bleek hij toch niet zo ruimdenkend zoals hij in haar hoofd rond dartelde stoïcijns gekleurd zijn kijk bewolkt de toekomst was zij zo blind geweest…

Overrompeld zijn openheid was donkerder dan zij voor ogen had gehouden het begon vederlicht vol ruimte en respect naarmate hij dichter tot de kern kwam bleek hij toch niet zo ruimdenkend als hij in haar hoofd rond dartelde stoïcijns gekleurd zijn kijk bewolkt de toekomst was zij zo blind geweest…

duizend passen lang van de wieg tot aan het graf luwzijde van zon en maan, op ons levens pad het verblijf op deze aarde letters op een steen in goudgravure verblekend door seizoenen je was…ik was daarna vergeten alleen die” booswicht “ was diens naam komt voor in de geschiedenisboeken waar kinderen leren Nero Herodes, Karel de…

duizend passen lang van de wieg tot aan het graf luwzijde van zon en maan, op ons levens pad het verblijf op deze aarde letters op een steen in goudgravure verblekend door seizoenen je was…ik was daarna vergeten alleen die” booswicht “ was diens naam komt voor in de geschiedenisboeken waar kinderen leren Nero Herodes, Karel de…

Door sloten verdeelde verrigheid, waarheen gedachtengangen vluchten In reine zwaanse taferelen, en schaaps herkauwend stoïcijns In plat, landelijk vervelen. In wind wentelend gepeins.…

alleen in het landschap in aarde verankerd een knotwilg eenvoudig en bescheiden het vanzelfsprekende leven ongrijpbaar als een stoïcijnse vriend met wie je goed zwijgen kunt kranige wilg uit het lood langs de sloot met littekens op zijn bast leg je handen op zijn schors een oerkracht je kunt van hem op aan…

Seneca…

Ja stoïcijns marcheren nu ook elders vast soldaten daar waar hun heersers echte vrede hebben logelaten. Bekampen sluipschutters elkaar met bommen en granaten zonder stil te staan bij al dat verdriet van ook nu de nazaten.…