Alle inzendingen over Stof genoeg

Ja, stof genoeg, maar wie wil lezen? Ikzelf liever niet.…

nee, ik hoef geen terras heb buiten niets te zoeken liever blijf ik binnen kruip achter het behang stof genoeg om van te kwijlen in de kast ruikt het naar muizenpis en oude boeken de ruggen versleten het papier half aangevreten door kenners zoals ik © papiervisje…

Zwevende gedachten dolend in mijn hoofd Stof genoeg voor slapenloze nachten Als in een film gaan jouw beelden aan mij voorbij Zie je volle lippen die zo vaak naar me lachten Donker is de lucht opgelicht door de volle maan De uren verstrijken de tijd tikt gestaag door Het wordt weer tijd om naar dromenland te gaan Maar mijn onrust blijft de…

- Stof genoeg op elk gebied, Maar de dichter is er niet.…

1. Middel en kwaal Europa krijgt weer tien jaar glyfosaat, het resultaat van keihard lobbyisme dat zegevierde over scepticisme, maar fair is fair: het middel werkt probaat. Met Parkinson afwachtend op de loer verdelgt het spul het onkruid en de boer. 2. Vrijheid en democratie U zoekt een democratische partij waar niet alleen de leider…

zult gij ook tot stof wederkeren? Koninklijk stof, Beatrix!…

Springend door het zand, een spoor van stof achterlatend. Stof. Stilaan onze planeet innemend, er is geen ontkomen aan. Niet te stoppen zolang de temperatuur blijft stijgen. Woestijnen worden polen, polen worden water. Stof wordt ijs. Als er genoeg stof heeft gewaaid, zal hun hart dan ook eindelijk smelten?…

Waar ik mij wendde is heel het woud betoverd: Onder de stammen spreidt een glanzig trijp Van ijsmos en de ruiselende rijp Heeft wonderlijk weer boom en struik geloverd. Roerloze rust omfloerst het wit gewemel: Kristalbos op een dik-bevroren ruit Gelijkt het woud, en wind noch één geluid Beweegt de bleke stilte van de hemel. De grauwe berg…

Macron is bezig Frankrijk te ‘hervormen’, Er wordt geprotesteerd, er wordt beklad, Want al die 'gele hesjes' zijn het zat, Genoeg om de Bastille te bestormen. De troep – nadat het stof is neergedaald – Wordt weer door gele hesjes weggehaald.…

Zij bruint in het licht van de maan van de zon wordt zij tot stof omdat zij eeuwig leeft, nou ja zo lang als het bestaan dat op de eeuwigheid beschouwd potdorrie kort kan duren Voor mij is dat lang genoeg maar ik vraag niet van haar dat met onvoorwaardelijke liefde verder te verduren…

wat maakt het ons uit of ook het stof tot stof vergaat? wij zijn de douche-generatie, ordelijke gel-gebruikers, wij laten niets aan het toeval over. wij shockeren de pillenslikkers van de bestbeprijsde kwis. wij houden van de doofpot der sterren en kometen. wij zijn allergies voor knarsende sloten want wij roesten niet.…

dobber ik niet genoeg in uw wassend water niet genoeg in uw zilver meer vlinder ik veel te veel tussen nu en later veel te veel tussen nooit en weer laaf ik me niet genoeg aan uw dikke druiven niet genoeg aan uw droge wijn tortel ik veel te veel tussen grijze duiven veel te veel tussen echt en schijn open ik niet genoeg de deur…

Niet genoeg Nooit genoeg! Wat zij van mij vragen is dwaas en bijna onmogelijk hoopvol En toch Ik voel De droom die zij dromen Is ook de mijne We reiken naar enige samelijk tol Het vuur dat nog smeult in het as van de heer 't Is genoeg Is genoeg.…

Genoeg van dit leven En genoeg van dit lijf Genoeg van het licht En genoeg van de sterren Alles is te veel En niks kan nu goed gaan Recht is te recht En stilte te stil Het is allemaal Zo erg echt niet Maar net iets meer Dan genoeg zou zijn…

ik houd niet van veel woorden daar laat ik het bij…

In de liefde, het geld, het eten, heb ik genoeg. Ik hoef niet meer.…

koop een foedraal om je tong in op te bergen zodat ze niet meer snijden kan zoek een alchemist om tegengif te brouwen zodat je venijn me niet meer raken kan geef me een schild om die moker af te weren zodat je me niet meer raken kan of beter nog laat me met rust ik heb het wel gehad dag schat !…

Ik moet het vertellen En heb het haar verteld Met tranen en witte rozen Zei: ‘Je maakt het mee misschien Onze zoon wordt vader Ik opa en jou een stukje terug Een kwart misschien’ Genoeg om te geloven.…

Het is genoeg ik laat de woorden los flarden van gedachten in de film van dit leven de wereld draait en draait wolken sluiten in jouw hoofd tot er geen morgen meer komt het is voorbij maar je bent niet onopgemerkt gebleven…

daar waar wolken drijven over land waar gewassen groeien en vruchten bloeien daar leg ik mij neer ik wil niet meer…

Ik heb er genoeg van, om altijd de eerste te moeten zijn, ik baal ervan, altijd het voortouw te moeten nemen, heb schoon genoeg van haantje de voorste te moeten zijn, en dus besloten, om genoegen te nemen met: mezelf.…

Mijn hart heeft eindelijk gesproken ik wilde kwijt al die onrechtvaardigheid die mij is aangedaan Ik heb de moed gehad om het nu te doen mijn gevoel zegt nu hè hè het is voorgoed voorbij Weet je ik vraag me alleen af waarom Maar ook dat is voor mij voorbij Ik heb nu alles uitgesproken Vrijheid is belangrijk alleen voor diegenen die geen leven…

met genoeg…

Het hebben is ons nooit genoeg. Herken de momenten dat u steeds weer iets meer van het leven vroeg. Wij zijn nimmer lang tevreden met wat we verworven hebben door de tijd. Het is het hebben waardoor het verlangen weer direct slijt. Zo zit iedere ontevreden mens in elkaar. Die nimmer lang blij met een zitting kan zijn.…

Misschien met een keus voor genoeg is genoeg, hebben onze kinderen ook nog een toekomst voor de boeg.…

ik stuif melig door de gangen die vandaag nog zijn behangen met wat schamele restjes jou fladder een stofdoek langs gedachten aan de afgelopen nachten, nog ver voor je vertrekken zou nooit eerder was je deelbaar zo weergaloos ongrijpbaar als in het stof dat nu verwaait dromerig verschoon ik de lakens verzet met liefde enkele bakens…

vanaf vandaag geen stof meer onder het kleedje want weet je ik ben nog niet jarig geweest maar`t was een feest in plaats van bloemen met hulpstukken extra zakken, én.. een vijf meter lang snoer hoe blij kan je een vrouw maken met zo`n aankoop plus garantiebewijs…

nachtgedachten eens zit ik hier niet meer lichtzinnige prikkels vinden hersendood tussendoor plet ik een motje op een wit scherm, licht trekt klaarblijkelijk aan hoever kun je gaan…

het goud aan m'n vinger blijkt roestvolstaal laat bruine kringen ik blik je lik de laatste druppel bubbels uit je glas, ik ga ik moet het stof nog sorteren m’n verliezen tellen m’n was binnenhalen m’n tranen drogen de vuilnis buiten zetten en m’n dromen overboord…

hij was er aan toe, de boekenkast na duimendik afstoffen zag ik mijn jeugd terug, science fiction, mijn tijd voorbij Jack Vance, Keith Laumer zomaar twee namen fantasie geprikkeld, het overdenken waard ik ga de kast weer in…