Alle inzendingen over Tijdelijkheid van het leven

van dit leven De volgende filmopname al in onbepaald bestek Ach nog even en alle licht zal het voor mij begeven Maar leven zullen we verrukt al is het nog maar even…

Het bracht met het getijdenspel van de golven ook het tijdelijke van het leven met zich mee. Ik zag haar terugkeren naar het verre; het zilveren sterrenkleed nam zij met zich mee. Zij omarmde met de kracht van de golven en gaf, maar nam ook iets van mij mee. Jij, zilveren vrouw vis met jouw gouden haren.…

Het bracht met het getijdenspel van de golven ook het tijdelijke van het leven met zich mee. Ik zag haar terugkeren naar het verre; het zilveren sterrenkleed nam zij met zich mee. Zij omarmde met de kracht van de golven en gaf, maar nam ook iets van mij mee Jij, zilveren vrouw vis met jouw gouden haren.…

Het leven geeft, het leven neemt niets tijdelijk is het leven vreemd voor al wat was en zal bestaan is het een komen en een gaan. Blijf het beste van je geven want je krijgt maar ééns de kans voor een blij gelukkig leven daarom zing en lach en dans. Pluk de dag met een lach. (Zingbaar op 'Inch Allah' van Adamo)…

Ik leef mijn portie van de eeuwigheid, een kreet -- doet mij huiveren.…

Jezelf geruststellen door anderen de mond te snoeren met uitspraken over het leven: je enige zekerheid Misschien is er meer, moeten we ons voorbereiden, onwetend waarop, behalve dan op dat nietszeggende doodgaan alsof dat ons doel is of de uitkomst van ons leven alsof de dieren en de planten die leven om te leven en anders niet zouden…

Alles is tijdelijk, je wordt geboren bent tijdelijk baby voor je 't weet ben je peuter, kleuter, puber en groot. Zo snel kan het gaan. Zo snel gaat het ook. Bij een verbroken relatie een nieuwe partner die samen met jou en de kinderen het leven voortzet, tot ze de deur uitgaan, zo snel gaat dat ook.…

Al wat een mens beleeft is tijdelijk. Het nu zal nooit meer wederkeren. Is tijdelijkheid zelf ook tijdelijk? De tijd die zal het leren.…

we bewegen hemel en aarde en treden de tijd met gehavend hoofd tegemoet sterk hoewel breekbaar smeken we Kronos niet noch treuren we bij de eeuwig rouwende cypres we leunen tegen een oude boom heffen het glas op de dingen die blijven en op vrede met onze vergankelijkheid…

De wapens neer Gewonnen met een bijsmaak Bloed aan een speerpunt Geen eer Geen klinkende glazen Een behaalde levenstaak? Betalen met gelijke munt Vanwaar is de aftocht geblazen? De wereld hoorde toch aan de voeten Was niet elk schot raak? Had het anders gekund? Toch eens in de geschiedenis wroeten…

Bloemen verwelken, ook als ze uit de zon staan -- en van papier zijn.…

Een alles omvattend algoritme laten we tussentijds in dit tanende licht nog snel de maaltijd gebruiken zodat we onszelf niet achterlaten met een lege maag misschien kunnen we zelfs nog even blijven - tussen werkelijk en tijdelijk…

Het jeukt in mijn hoofd de wereld draait en buitelt om de marges van aanzien en wetten en bekende kunstenaars dansen mee ze willen iets maken voor duizenden jaren, voor iedereen een as van eeuwige waarheid en schoonheid, beschermd tegen…

Je verbleekt, kruipt langzaam weg uit de anekdotes en de foto's die overblijven voor vreemden, later ook nog ontdaan van onze herinneringen alles verteerd tot iets anders jij en wij opgelost in nieuwe levens met hun eigen verhalen waarin wij zachtjes fluisteren eeuwig zullen we fluisteren in het voorouderlijke koor van de menselijke…

De wind roept mij naar buiten het is precies de goede wind om te lopen in het wonder van de lange lanen die de lucht betoveren met dwarrelende bloesem en in mij ingehouden gaan zingen van vreugde gemengd met verdriet om het vallen, weg van het leven, weg van de bladscheuten het dwarrelende besef dat het bijna voorbij is hoe graag…

Eindes genoeg haal ik me in het hoofd, wetend dat het leven doorgaat met een kleine stofwisseling van wat ophoudt te bestaan maar het valt niet mee om het luchtig op te vatten als je het voelt gebeuren Mijn hart wil wel wijsheid ademen, maar heeft bloed nodig om de warmte van liefde in mij te voelen stromen in en uit, ontvangen en geven…

Onverstoorbaar in de zon staat de berg te zijn, te zijn Wolken ontvangen, en hagel, sneeuw hun bruisende en kolkende vertrek aan zijn voeten, de kinderdrukte en de puberherrie van water dat zich warm speelt in een ingebed avontuur En op de berg sta ik te zijn, te zijn De zon ontvangen, ervaringen en nachtgedachten, oud worden…

De snelheid van de trein trekt voor mijn ogen de massa uit de wereld, vormeloze strepen tekenen onwetenschappelijk de formule van Einstein op de ramen Soms is even in beeld wat het is, als je stil staat Dan kun je zien wat het is, iets tijdelijks in zijn raadselachtige vlucht van schijnbare illusies Alles bestaat onwetend hoe…

Toch een jas in de morgen, overbodigheid ’s middags: bescherming past tijdelijk; mensen behoeven een vacht. In harigheid te kunnen woelen, tasten naar een onderlaag, behoefte nog aan oppervlakte: bevoelen brengt nader, dichtbij.…

te vroeg gestorven tongkanker in de stilte van je broertje liederlijk gezang bushokje op levendaal voetbal bij de vleet ook zo nieuwsgierig naar het sop van vissen - neerslag van de geest een teen in opstand omgaan met minderheden je past je maar aan langs levendaal weerklinkt olijke rosé luid kermiskabaal…

Eerst hoop je nog een vuiltje op de lens een vette vlek maar na de tweede foto blijkt onomstotelijk dat er iets zich ontwikkelt merkbaar groter wordt Achteraf blijkt het snijden een daad van gezond verstand Men leert met littekens te leven en dat het lichamelijke vergroeit uiteindelijk met muziek vergaat…

ik vraag me af als leven slechts tijdelijk is waarom gonst het dan zo in de bijenkast en krioelt het in de mierenhoop ik sta daarbij stil, in verwondering…

Afscheid is niet eeuwig, maar slechts het sluiten van de ogen, de gedachte blijft bestaan en de geest laat nog niet los. U neemt uw gevoelens mee en ik de mijne, ooit treffen wij elkander weer en zullen wij opnieuw samenzijn.…

De tijd is de stilte die slaapt in de kleuren en momenten die niemand zoekt waar eenzame gedachten wachten op een winter die verandert. Veranderen is een droom en dromers dromen weer van de tijd die hen niet meer wakker maakt omdat ze nog steeds eenzaam blijven wachten op veranderingen…

Grijpbare minuten. Dwalend in de echo´s die ik niet vertrouw. Verkeer zonder woorden Mensen met vragende gezichten. Bestolen en kijkend naar elke dief die spreekt over hun tijd. In de wereld die altijd begint met de tijd die ze verlangen. Is de tijd voorbij of gebleven wat hij beloofde? Is de tijd verloren of bewaard…

ik veegde langs blauw maar het wit wilde niet wijken zocht hogerop waar beweging alleen al tot grote strepen verijsde al ben ik god mijn hand kan niet scheppen in een aards beseffen pas in het zijn kan ik ervaren hoe het is om het goddelijke voor tijdelijk te evenaren…

ik pleng mijn tranen hier voor u en de uwen voorschot op de dood eens zijn wij gelijken ook al bent u het daar niet eens mee inmiddels heb ik de klok een uur verschoven…

Zee, op deze zomeravond zijn wij aan elkaar gelijk het warme zand heb jij om wille van het tij met rust gelaten, weldra komen er verliefden samen, tot aan je grens die vloedlijn heet wachtend op de zon die afscheid neemt, hopend op het groots moment van zonnerond op horizon sprekend avondrood, over afscheid en de wederkomst sprakeloos zien…

Ik leef in de wetenschap dat alles maar tijdelijk is Ik leef in de overtuiging: Het leven heeft een betekenis Of dit Wetenschap is weet ik niet, maar het is meer een belijdenis van dingen die ik gewaar word maar misschien kijk ik met andere ogen...…

De dood klopt aan de deur van het leven Het eind van het aardse het begin van het vervolg wordt prijsgegeven De eeuwigheid klopt aan de deur van het tijdelijke en confronteert stervelingen met het onvermijdelijke…