Alle inzendingen over Tulpen uit Amsterdam

Als het lente wordt dan stuur ik jou Vooral de groeten uit de Jordaan En die tulpen, die gele, die rode Die duizenden tulpen uit Amsterdam Die komen er ook aan En natuurlijk de Lente-uitnodiging “Kom naar de Jordaan”: Naar de binnentuinen Vol natuurlijke pracht en praal Maar waar bovenal Als het lente wordt ook de daken Gaan bloeien als…

Toeristen hoor en zie je overal Als de lente komt pluk ik voor jou tulpen uit Amsterdam zingen sommigen zelfs op de Singel dringen terwijl wij ze hier zo missen er per auto voor moeten omrijden al zijn de wegen nog zo smal Of de trein nemen en kijken op de lijn van Haarlem naar Leiden om de velden te zien bloeien tussen Hillegom en Lisse…

ik grijp deze wereld niet bij de knoppenloze stengel die als gebeente zonder merg schokschoudert na de eerste oohs en aahs van mooie tulpen uit Amsterdam, mevrouwtje en lekkere asperges uit volle Vlaamse grond en toch wel een rare gast die Breivik -waar ging deze winter ook weer overheen?…

Eindelijk lente pluk ik tulpen tot een boeket Voor haar die me lief is Voor kort of lang gemis Voor harde woorden of stil zwijgen Voor het plotse vleugellam Voor met ruzie dreigen Voor haar die me lief is Pluk ik tulpen Stuur ze niet uit Amsterdam.…

Ayaan is gisteren wel honderd keer geplant Haar zwarte tulp zal in de nieuwe lente bloeien Maar ik hoor Wilders in de Kamer alweer loeien Over 'n linkse bloem, een ongewenst migrant Dus haal ik hier meteen de druk maar van de ketel Ik noem ze; 'Geert', mijn bereklauw en dove netel. ----- AMSTERDAM - Het Rijksmuseum…

een mensenhand snoeit knakt jouw stengels de afvalbak eindstation terminus tulpen niet uit amsterdam.…

Ik ken die tulp. Dag lieve tulp. * voor Barbara…

De Nederlandse aarde gevuld met kleurrijke tulpen er fluistert zachtjes een wind tussen de molens z'n wieken vlinders genieten van de zoete nectar gele tulpen zijn net zonneschijn vel rode tulpen wekken vurigheid maar witte tulpen schijnen als een licht vanuit duisternis de Nederlandse aarde gevuld met kleurrijke tulpen…

achter het glas hebben een Amsterdams karakter ze zijn voor niemand bang en tonen trots hun schoonheid aan een ieder die het wil zien rood is de kleur van de liefde.…

Eén rode tulp bloost al namens mij. Eén gele tulp fluistert: Ik hou van jou. Dank voor je eindeloze liefde. Dankjewel, mijn lieve vrouw.…

aangelegd als stadsriool net als in Parijs Maar niemand durft er nu nog in af te dalen Het is al lang vergeten ondergronds paradijs De Dam in al zijn romantiek is verlaten De Reiniging heeft alles schoongespoten Chinezen Japanners Amerikanen en Frustraten Houden alles voor de rest van de dag voor gezien Het draaiorgel draait weer mooie tulpen…

De kiem waait uit een ver oosten Naar het westers laagland Een lelie in een bol gewikkeld Vouwt zich pronkend open Duikt als een ijle muze In de koker van een gulle pen Geliefd in herboren tuinen Werd zij het blauwbloedig teken Toen de hofdames hun japon versierden Een kelk als accent voor het decolleté Terwijl de zonnekoning smaalt…

Daar sta je, Met je bladeren, van zijde en fluweel. In een tuin vol met bloemen, Een orgie van leven; Eis jij alle aandacht op: "Kijk naar me, bewonder me, aanbid me!" Dwing je met jouw kleuren en geuren af. Jij belichaamt alles wat een mens zijn verstand doet verliezen, en tot waanzin drijft. Alleen al om in jouw aanwezigheid…

Nee, lente kan je dit seizoen niet noemen; Geen tulpen nog, alleen maar Dijsselbloemen.…

de schrijver jan wolkers opent de deuren van de Keukenhof doopt een nieuwe tulp onder de naam rembrandt professor tulp draait zich in zijn graf om wat doet de schepper van een Roos van Vlees in de bollentuin…

kleurrijk als tulpen en daar dan van genieten een bloeiseizoen lang…

Oranje tulpen versieren korenbloemen onder de driekleur.…

Bloedplassen, trots het zonlicht levend rood, Zag 'k wijd vervloeien tot de horizont; Uit lang gespleten, geel ett'rende wond Walmde wee-zoete reuk, als van de dood; En 't leek, alsof een bloedstraal opwaarts spoot, En onbeweeglijk hing boven de grond: De droppels sidderden, helrood en rond, Gestold tot blad'ren aan de beukeloot. De zon…

Aan tulpen durft mijn ziel zich toch te laven.…

Gij die, op uw steel gestegen, schijnt te zijn uit zon gedegen, die met uw doorvlamd gewaad Drachtig in de velden staat, gij die, nog in 't morgendomen, tegen vroege-voorjaarsbomen ijl de verten bloeit en brandt, - in de verten van mijn land, in de verten, waar de scholen witgedekte wolken dolen, waar de wereld in het rond uitligt aan…

In jouw brieven zwijgen dromen taal der liefde, bij het raam in de keuken planten nieuwe buren, tulpenbollen, het huis hiernaast wordt ontruimd de straat ligt vol met gevallen herfstblad ik doe nog een poging jou terug te schrijven maar als de stilte blijft dromen zal ik verse tulpen kopen.…

Zelf kreeg de PVV leider vandaag een naar hem vernoemde tulp aangeboden…

Ik zie een vrouw met tulpen komen, het papier zit er nog omheen. Toevallig staat ze even bij me stil, en vraagt me hoe het met me gaat. De tulpen zijn straks voor iemand die ik helemaal niet ken. Een toevallige ontmoeting is het. Wij. Zij. De tulpen en de roker. Ze ontmoeten elkaar zomaar, in het landschap van de tijd.…

Zoals in tulpen de lente loslippig wordt, zo zomer jij mijn lenden vol.…

de tulpen onthoofd rode blaadjes langs de weg verwarrende wind…

O Gij, rode tulp niet de bloem der liefde, doch mijn hart gestolen…

Bloeiende tulpen De oog strelende kleuren Thuis in vaas of tuin…

Tulpen glimmen zacht, hangen zwaar, maar blijven sterk in de Aprilsneeuw.…

We waren toch zo mooi, nu ligt ons tulpenblad te rotten in de geul, tot pulpenzooi op de corso fel gekleurd en veel,  maar zonder steel en op de velden tulpen zonder kop er op. Mensen zijn onpijlbare wezens verplaatsen ze zich weleens in onze tere levens? wij verwerden tulpen zonder tulpenkop maar zij....…

De eenzame tulp Hij is alleen en éénzaam Geen probleem Hij redt zich wel Dat is een gegeven Dachten de ouderen Zijn mond was gesnoerd Er kwam toen een dag Dat zij die het niet dachten Nog verwachten aanbrak De eenzame tulp Kwam tot ontplooiing En er brak licht aan in het duistere Het was onvoorzien Doch de tulp vocht…