Alle inzendingen over Uwe kind'ren

kind'ren blijken Uw barmhartigheid niet van hun kind'ren wijken O Zoon van God sterk onze hand Onze Koning gezeten aan Gods rechterhand…

'k Versta, o kind'ren, uw geween, bij 't vroeg en smartelijke scheen van ene echtgenoot en vader die vrouw en kinderen tegader toch zo gelukkig miek. O man, geen mensentale zeggen kan wat uwe dood in die drie harten geslagen heeft van wrede smarten...…

ik blijf toch wel vervloek mij, verzoek mij ik ga niet weg zoen mij met zoete lippen ik blijf nog even kijk mij recht in het gelaat was mij de oren ik blijf toch wel degene die ik ben ik ga niet weg…

't Ontbreken van normen en waarden en rede verziekt moeder aarde, wier kind'ren ten leste het leven verpesten, doordat ze een mensenplaag baarde.…

De kind'ren leren schuttingtaal al vroeg. Die klinkt niet als muziek in onze oren. Ze zijn beslist niet prettig om te horen: drieletterwoorden zijn er al genoeg. Hier volgt een raadsel, dat u vast bekoort. Bedenk een vierentwintigletterwoord.…

Kind'ren slapeloos; willen niet naar bed...…

Uw woord is mijn kracht, omdat het mijne het uwe is. Vrees niet. Uw woord is zonder kracht, omdat het uwe het mijne niet is.…

oh gij met uwe blommenden herte waarom raak ik uwe ziele niet aanschouw mij toch met oogen lief en laat mij wenschen uwe zoeten mond oh kindeke schoone van alle menschen die ik bemin zijt gij mijn roozeken en alwaar ik spreeken mag hoor ik slechts uwe teedersten lach zoet, zoo zoet in mijne biddenden herte woont gij reeds lange tijd…

Voorbij schrijdt voor mij de tijd slepend traag in het habijt van uwe onbereikbaarheid. Laat komen tot mij wat alleen in slaap mij dromerig raakt: uwe poedelheid blinkend naakt.…

Ik lig en ik lig als in uwe landen o aarde, met het hoofd in mijne handen, in uwe winden en in uwe stormen, in uwe luchten op de grond, waardoor men zien kan de schoon verlichte ronde bomen bewegen als de winden er toe komen.…

Ik lig en ik lig als in uwe landen o aarde, met het hoofd in mijne handen, in uwe winden en in uwe stormen, in uwe luchten op de grond, waardoor men zien kan de schoon verlichte ronde bomen bewegen als de winden er toe komen.…

Waar kind'ren In fabrieken zijn Samengeperst Om te leren, Om te studeren, Om hun leven te beheren Scharrelt -welhaast onzichtbaar- Een schaduw rond Doffe ogen, Verbeten mond Dola wordt hij genoemd - Docent Op Loop Afstand Al dolend in een Te vol fabrieksgebouw Wordt hij geacht Drie groepen tegelijk Te beheren…

Niet het blinkend groot Verhaal, de schijn waaraan Ieder zich op wil trekken Die iets in de melk te Brokk'len heeft, of iets Wat daar op lijkt - Maar het kleinste geluk Is het houvast, kind'ren Die onverwacht komen naar 't Huis waar ze hun jeugd Beleefden, het hechte van Het ouderlijk nest beleven In plaats van stoer op Eigen…

Rosa, grootse, eedle, machtige Vrouw, Met uw klaar verstand, uwe reine liefde Voor de arbeidersklasse, uwe Geliefde, Aan welke alleen gij uw leven trouw. Gij ging zoals een hoge klare ster De arbeidersklasse voor, uwe Geliefde, In de strijd, - en uwe klare liefde Lichtte voor hen uit, ver, alleen en ver. Gij stierf. Waardoor?…

Vanmiddag kon ik zo mooi fluiten - nee mooi is niet het goede woord zelfs fluiten niet - maar ik liep buiten en wist, want voelde me gehoord Geen kind'ren die hun ruzie staakten geen prachtvrouw die verliefdig keek geen zon die alles lichter maakte en weer thuis bleek ''t dezelfde week maar toen ik floot, vanmiddag buiten, was alles beter…

Wat is er dat uw hart, door weetlust aangedreven, uit uwe morgenstond naar deze middag jaagt? Ja, wereldwijzen, ja, die reden is gevonden. Terwijl uwe ogen vast de Hemelen doorgrondden, verslingerde uw ziel op zoveel heerlijkheid.…

Ze dacht aan een seksclub in Laren om spoedig wat kind'ren te baren, want daar vond ze vast een vrijwillige gast om onvoorbehoed met 'r te paren. Op een links stond ze zich te vervelen, verlangend naar edele delen. De golfstokken waren geen seksclubs voor 't paren. Ze wilde geboortegolf spelen.…

Ga eerst naar huis, bezie het Uwe. Vindt ge daar dan geen gebreken, kunt ge vrij van het mijne spreken.…

ontzeid, Met uwe beenderen beklagen.…

Al die jaren, onze kind'ren, stralen toch die liefde uit. Waarom dan tot woorden dwingen en mij smeken om een lied? Liefde gloeit in stille dingen. Liefde leeft in woorden niet. Pierre Van Laeken…

Voor u slechts klopt mijn teder hart, Uwe uitspraak schenkt mij dood of leven. TRIJNTJE. Klaag andren uw verliefde smart, ik kan er geen geloof aan geven. KLAAS. Hoe zo? TRIJNTJE. Uwe eden zijn maar schijn; Aan alle meisjes zegt gij 't zelfde 'k Zal mooglijk reeds de twaalfde zijn, KLAAS.…

Een God zou mij 't geluk benijden, Als ik door uwe blik geboeid, Mij in uw liefde mocht verblijden, In geestdrift voor uw schoon ontgloeid. Met lieflijkheden overtogen, Hebt gij door uwe zilv'ren lach, Door 't glinst'ren van uw vlammende ogen Mijn wil verlamd van dag tot dag.…

geleden naar Neuchatel geëmigreerd had een spetter hem fris en onverveerd naar zijn thuisland terug weten lokken Vluchten vertelt hij me op een Amsterdams terras moest om dienstplicht te Papoea in de tropen en celstraf voor vaandelvlucht te ontlopen, toen al zeker dat na Luns tijd voor verjaring was Inmiddels ginds intiem getrouwd met kind'ren…

Ik heb geen zin om U te zeggen Uwe heer of uwe vader Want ik vind god niet bijzonder Maar gewoon heel aardig Waarom moeten we moeten doen Wat er in de bijbel staat Nee ook zo weet ik wel Het verschil tussen goed en kwaad En moet je perce bidden Met je handen over elkaar Je kan hem toch ook wat kwijt Zonder handen, probeer het maar…

Als ge in 't opvoeden van uwe kind'ren Nu of dan niet recht weet hoe het moet, Gaat tot hen, die nooit kinderen hadden; Want die weten het altijd zo goed!…

Mijn bel begint zelfs te verruwen laten wij samen zijn en huwen hier is mijn wiel, Madame, en daar het Uwe wil toch voorgoed het Uwe naast het mijne duwen.' ------------------------------- uit: 'Doen en laten', 1994.…

Als ik vermoeid van struiklen keer, dan zink ik aan uw boezen weer; dan lest aan uwe moederborst uw hemelnekter mijne dorst. Hoe rust ik dan in uwe arm! gij dekt mij in de koude warm. O! lei mij door 't oneffen land gelijk een kind aan 's moeders hand?…

Laat dan gerust uw Ziel en uwe Zinnen Op de stroom van de Vreugde vergaan.…

Gij schiet uit uwe droom En al uw bladjes beven. Gij schuddebolt... en... schuift! Al schreien en al schreeuwen, Neer uit uwe kruine, stuift Een dikke duizend spreeuwen.…

Wat is dat toch een leventje van u, Alles te doen met uwe kleine handjes, Zo klein en fijn weglopende in de randjes Der mouwtjes, die weghouden in schaduw Uw armpjes, die zo warmpjes en zo luw Ligge' aan uw lichaam; en uw kleine tandjes, Zij knabblen al wat komt over de randjes Van uwe…