Alle inzendingen over VERDWAASD

Ze loopt verdwaasd over het strand schopt af en toe een schelp uit 't zand. Haar haren waaien speels in de wind ze merkt 't niet dit verloren kind. Dan staat ze stil tuurt naar de zee loopt in 't water en smeekt zacht neem me mee nu...niet later.…

Het is nog niet over fluistert zij Ik heb je liefde nog altijd nodig We hebben nog die kans Haar hand streelt vragend mijn dij Rillend onderga ik dit alles Verstard kijk ik haar aan Zie haar vreemd liefde bedrijven Gepassioneerd is zij vreemd gegaan En terwijl mijn lendenen verstijven Doet geilheid verdoven mijn venijn Dring ik diep verdwaasd…

Die nimmer ontspoord een einddoel kent; voor de verdwaasde ziel die niet met zijn reisdoel instemt.…

gisteren liep de volmaakte man zo maar bij ons door de straat edel waren zijn tred en oogopslag die mij aan de grond nagelden hoe mij nu los te rukken vanuit die verdwaasde staat de nagels trok ik uit mijn voeten wreef droomzand uit de ogen gelukkig zag ik mijn onvolmaakte lief die uitgeslapen goede morgen wenste…

kleine droefheid roept en raast als regen in de duinen kleine droefheid kijkt verdwaasd naar de bramen neder. zwarte vrucht van droefheid in de regen, zoet en koud roept en raast, verdwaasd en teder.…

zoals een hondje of een poesje zichzelf in de spiegel ziet verbaasd verdwaasd zo denk ook ik weleens ik ben dat wel maar eigenlijk ook niet…

Verdwaasd gegak. Hij moest rechtsaf, vloog uit zijn baan en zag ze gaan. Hij grijpt zijn kans en sluit zich aan.…

Verdwaasd gegak. Hij moest rechtsaf, vloog uit zijn baan en zag ze gaan. Hij grijpt zijn kans en sluit zich aan.…

Verdwaasd verdwaald Verwilderd vertrokken Onontbeerlijk ontmaskerd Onovertroffen onthaald Behaagd bestolen betast besloten Genoeg gezien gedacht genoten…

Verdwaasd hum ik de prachtigste akkoorden. Ik wil zo graag achtergrondkoortje zijn. (eerste in een korte serie 'koorgedichtjes')…

Ogen ontmoeten geslaakte kreten stilte verstomd blikken verdwaasd Herkennen 't zelfde moment de onmacht het onbereikbare Treinen vertrekken in verschillende richtingen ...…

En wanneer ik dan ga, kijken jullie me verdwaasd aan inderdaad, zover had dit nooit mogen gaan.…

Wanneer je aan de vloed ontkomen bent Dool je nu half verdwaasd tussen de lijken En bukt je keer op keer om goed te kijken Of je misschien nog één van hen herkent. Want je moet weten waar je liefste ligt, Dat is jouw identificatieplicht.…

Hangende aan hoogste top, Geeft ge, in een verdwaasd begeren, Nog eens u op.…

Heb vandaag een man zien huilen, keek geschrokken stil verdwaasd, zag, hoe uit zijn lege ogen tranen vloeiden, traag verglaasd. Raakte langzaam diep bewogen bij dit stil inmens verdriet, maar, hem troosten, ik durfde niet.…

op het rechte pad naar nergens liep ik verloren verblind door duisternis en wanhoop ik weet niet meer wie ik ben of gisteren voorbij is en morgen ooit nog komt het 'point of no return' is bereikt Verdwaasd offer ik me op het stenen altaar van haar kille hart.…

de wind jaagt de wolken over de kling het frèle verenkleed verdwaasd en verlamd op roerloze aarde nooit meer geborgen in zwarte vogelwolken we kijken naar hem onze handen groot en leeg troostend spreken we hem toe…

Onder de groeven van duizend jaar oude restanten in steen gehouwen bevinden zich nauwe catacomben te laag om te staan hoog genoeg om te bukken hier leeft in alle stilte de dood een dolende rat een dwalende raaf kijken naar mij verdwaasd kijk ik ze aan mij bekruipt heel aarzelend een schoorvoetend gevoel dat zij niet kennen benauwende…

eenzaam en gelaten verdwaasd zijn blik door iedereen verlaten een zacht gesnik hoopvol voor een dag geen verlangen naar morgen wat rest van zijn leven een moment zonder zorgen dan stopt het huilen ogen lichten op zijn hart zwijgt voor even eenzaam was zijn leven…

Gezicht naar de vloer Ogen vol tranen Turend verdwaasd Naar de punt van een schoen Hoofd wordt Hoe zwaar ook Op handen gedragen Leven als dit Is voor niemand Te doen Zo kan het Niet doorgaan Zo heeft het geen zin Streef Niet naar perfectie Het kan ook wel minder Het beste Lijkt mij Daar precies Tussenin…

Verdwaasd en futloos leeg tot op de ziel verbleekt en boos verslagen…labiel Ik had dit niet verwacht daar was de donderslag ik huil nu elke nacht en speel toneel overdag Mijn angst die ontdooit ik weet dat ik dit niet verdien maar ik heb echt nog nooit zoveel tranen gezien……

Zij, heerseres, Waakt over de veste als een Cipier Hij, verdwaasd door liefde, Offert zichzelf op het Stenen altaar van haar hart. Raak niet aan, Dit teer verband Van twee mensen. Samen verzwachteld om Het zere been Zijn zij minder bang.…

Beelden in kronkelende naakte zinnen Verdwaasd de rusteloze hongerige geest Overmannend sluipt de passie naar binnen Dringt in libido van het sluimerende beest Weerstand wordt fluisterend gebroken De ongeremde jacht dendert voort Achterlatend aangeschoten dochters…

Zoals vandaag was het ook toen: wachten in stilte op wat komen gaat, zonder perspectief, verdoofd, verdwaasd. Zoals toen ook vandaag: geen licht meer zien, geen uitkomst, enkel wachten op wat komen gaat. We hebben toch enkel maar dit: de roerloosheid, geen antwoord, geen kracht, een stil doorwaken van de nacht.…

Vingertoppen wandelen kreunend Liefdevolle dansen zwetend in beleg Zij zoeken prangende naar ontlading Zwijg zij slaafs er wordt niets gezegd Aarzelend tussen haar trillende dijen Daar in de gevoelige maagdelijke vallei Dringt zijn verdwaasd gezwollen roede Ruw stotend niets ontziend in mij mij mij…

Hangende aan hoogste top, Geeft ge, in verdwaasd begeren, Nog eens u op. -------------------------------------- uit: De getilde last (1927)…

ik zie ze lopen in de straat ogen staan dof monden zijn verbeten ze lopen en regelen verdwaasd door kerstsleur die zwaar op schouders drukt lijstjes worden afgevinkt moeder wordt geparkeerd in het rouleersysteem appjes zijn goedkoper schelen tijd en zegels geef mij maar boerenkool…

Ik waai verdwaasd mee vergeet het jaar de vangst van uitvaren met de boten van alle dag kijk in de spiegel die de middag knipoogt tot een hoger niveau. Op de voorplecht kleurt een droom het water naar een regenboog.…

jouw tranen klonken oorverdovend evenals de smeekbeden van derden verdwaasd danste het kalk rondom weer laaide de litanieën op 'n rilling van diep geraakt zijn klom omhoog tot de haargrens nam machteloosheid snel over wat kon ik met twee handen.. en richtte ze tot de hemel…

schrei mijn allerlaatste groet het was veel te vroeg voor het divergeren van onze wegen onbillijk de gevoerde strijd die je uiteindelijk verloor loop nu leeg en verdwaasd in de wereld die leven heet koester onze herinneringen terwijl het nevelt voor mijn ogen ~* Voor Patty die haar beste vriendin verloor *~…