Alle inzendingen over Vescheurd behouden

Ik droom de dagen van de kalender scheur de uren van de nacht blader de woorden naar de ochtend waar het zonlicht stralend wacht ik besta en proef een toekomst voel een samen, nooit verwacht wel verscheurd maar toch behouden wat ons ooit bij elkander bracht ik leef minuten in het heden tel de seconden stil en zacht loop door de paden van…

Onweerlegbaar in bescheiden termen gaat ze liggen elk kwartier in schaars geklede wegen van het schaduwbeeld sta ik gedompeld in haar krijt, wat klinkt in onvoorzichtigheid te besluiten, want de gekozen draad ben ik weer kwijt maar zij draait er middenin, zij keert zich van de binnenkant naar buiten , er bestaat geen enkele weerstand…

ter hoogte van het middaguur stopt de tijd met tikken tot diep in het tegenlicht met sprakeloze woorden aaneengeregen tot buiten zinnen, met vaste intervallen verstommen de stemmen en verstarren de stormen zodat alles bij het oude blijft zonder dat de avond valt…

Teer paars bloeit tierig rondom de dode boom, die stevig rechtop staat.…

pan vlam in de pan een kookboek in de hand geen fantasie doch bellettrie met hoed door 't ganse land Hieraan heb ik houweel met pik uit voorzorg toegevoegd wij trekken daarmee voorwaarts noordwaarts naar de ijszee toe Met man en muis vergingen ooit piet joris en corneel ook mannus goris, classicus, werd het te bar te veel Behouden…

Behoud de begeerte. Vergeet waarvoor je in de kou wou staan en sterven toen je dacht dat de wereld een lente was of een vrouw. Verwacht dag en nacht maar vergeet de vrees die je was. Betaal geen rente voor je gedrag. Morgen versnelt. Gisteren zwelt liefde doodt, gaat niet dood. Behoud geen resten. Stap over haar schreef.…

er is nog bewijs, een lichamelijk deel van jou stil bewaard, als een rond de vingers gedragen relikwie de kleine schrijn glanst zilveren gedachtes ze reflecteren stil dat lieve monogram, nooit verjaart jouw naam als ik buiten kijk en vogels beven in hun vleugels dan weet ik dat de kou slechts winters baart, maar nu verlang ik naar de…

Het Behouden Huis heeft mij behouden. Afgesloten in dit winterse paradijs, overleefde ik de rampspoed wonderwijs. De pinguins waggelden om mij heen in een vreugdedans; op zoek met mij naar een evenwicht in balans. Op Nova Zembla wacht een schipper geen vriendelijk thuis. Maar het juiste hart wordt behouden door het Behouden Huis.…

Duizend en één waxinelichtjes voor al het leed dat ik moest lijden. Duizend en één lichtjes om te verzachten, de pijn, het verdriet in mijn huidige bestaan. Duizend en één lichten die samen één worden met mijn licht. Licht voor lichten, om te belichten, wat beter kon. Eén zon, één straal, één verlichting opdat vele lichten opgelicht zullen…

Maar ook al bood het leven nog zoveel waar ik mijn tanden op heb stukgebeten, één regel, en de wereld raakt vergeten, één rijm, en het vescheurd heelal wordt heel: alleen achter mijn schrijftafel gezeten heb ik opnieuw aan heel de schepping deel. --------------------------------------------- Uit: 'Onmogelijk Geluk', 1992.…

De rechtbank heeft in kort geding besloten: Een porno-onderneming mag de naam van Shiva dragen - is dat niet infaam? Het heeft de Hindoestanen zeer verdroten. Ik zeg niet dat we met twee maten meten... ...maar als die zaak nou 'Jezus' had geheten?…

Het behoud van de Anne Frankboom houd de gemoederen flink bezig, in de boom is geen leven meer aanwezig, toch is het voor velen al een angstdroom. Waar de gemeente fors voor behoud betaalt, was bij óns de stekker er al uitgehaald. …de Anne Frankboom wordt kostte wat kost behouden ondanks dat de boom niet meer te redden is……

Achter in de kerk is het licht immer schijnend: hoop, steun en vertrouwen brengend en schenkend om vreugde en verdriet, nimmer verdwijnend! Het rode, warme en sterk gegeven, heeft op mij een indruk achtergelaten voor een héél leven. Ik zal nooít alleen worden gelaten, nooit!!…

dichtbij… waren er in de winter juist onze hoogtij gezinsdagen… kinderen, pa en ma rond het smyrna waarom heb ik het beeld van houtje-touwtje jasjes met zorg gebreide dasjes naast elkaar op de kapstok die warme eenheid raak ik die kwijt… waarom schuift de zomereuforie zich naar de achtergrond… iemand heeft de deur gesloten van het behouden…

het was niet het onbekende uit jonge of oude schaduwen, ook niet hoe het licht lege stoelen vastbond aan trapgelopen uren, blauw in regelmaat het was het verdriet dat loskwam uit zijn kamer, om haar en het liefdeslied aan de rand gegeven en hoe haar aanwezigheid zijn lichaam doorwroette, de dood in de dood liet vergaan, in nieuw leven…

ik weet niet hoeveel afstand het huis heeft afgelegd tussen toen en nu wanneer ik alles zal achterlaten; de ramen die uit muren vielen het oorverdovend lawaai wanneer de maan balanceerde op vermoeide voeten ik weet niet hoeveel gedachten ik nog zal schrijven de kamers zwijgen nooit over regen die blijft vallen hoe kan ik verder…

De ziel is in diepste wezen zielig. Op ieders lip slaagt zij er maar niet in substantie te verwerven. Begrensd door ene begrip dat loos is, zonder materie is zij niet meer dan het woord dat haar benoemt zielsveel, met hart en ziel, zieltogend: niets dan taal. Daarom raakt dit gedicht aan niets en slaat bij iedere regel de plank steeds verder…

2020; wat een jaar een 'lockdown', geen vakantie, wat raar allemaal nieuwe woorden, een andere levenswijze zelfs de werkwijze in het land werd aangepast dat zorgde op onze wegen voor minder overlast Mensen bleven meer in hun eigen omgeving op advies, maar ook als naleving van de gestelde regels voor ons land want waarin zijn we toch beland…

Ik oefen in het behoud van de soort streef echter bewust naar de orde van aarde een vruchtbare laag op gestold steen schimmels hebben een naam muteren tot een plaag tot menselijkheid tot heerser over leven maar in de orde van aarde zijn er schimmels… om het behoud van evenwicht…

warm nog de herfst ik schik haar kleuren behoedzaam , behoudend beducht voor december…

, je moet leren je vleugels te behouden, zweven is een kunst,…

In 'bedotten', daar is hij goed in, naast het behouden van de macht. Hij dompelt Rusland onder in de nacht en zijn naam, zijn naam is Poetin.…

…En de oceaan zal door tranen drijven omdat je hart niet kon blijven Handen bijeen kan geen zee behouden ondanks dat je het leven vertrouwde……

Een behouden vaart!…

Doorgaans verschijnen ze samen in beeld maar het luchtige raakt op.. verlangt stilte. De regen mild en haar verzachtende werking, zoals nu wanneer de glans weer op de ramen is verschenen en de verkeersdrukke straten voor even wat minder grauw. De stedelijke grenzen verwateren, verdwijnen uit het zicht, door planologen in het groen uitgeslagen…

(Een Zutphense vertelling) Elk weet, waar 't Almens kerkje staat, En kent de laan, die derwaart gaat. Een duiker perst daar, onder 't spoor, Zijn schuim tot in de Berkel door; Al golft rondom de wintervloed, Men komt ter preek met drogen voet. Eens was het anders hier ter stee, Wanneer een voord den weg doorsnee, En 't brugje, naast…

Wazige mist; daarachter gloeien vensters vierkant avondrood. 's Nachts onweert het hard: verborgen spinnenwebben blinken druipend op. Tussen boomwortels ligt een nestkastje als huis van pissebedden. Al denkend snuiven bij een blauwe druiventros: je hoofd geurt vol wijn! Het raam beeft en dreunt: telkens weer knalt de hemel, blinken…

Mijn moeder die haar lange laatste jaren in een tehuis voor oude mensen sleet, had na verloop van tijd steeds minder weet van dingen die daarvóor haar leven waren. Ze was haar man vergeten, lief en leed dat zij om zijnentwille mocht ervaren, de kinderen die zij had moeten baren en dat ze die gevoed had en gekleed. Alles verdween: zij ook…

Vraag me niets als je me naar de nacht ziet staren mijn armen om mezelf geslagen wiegend in een zee van pijn wiens golven niet te breken zijn maar telkens nieuwe vloed aandragen Vraag me niets als ik worstel met woeste baren stuurloos zoek naar kalme stromen blind navigerend op het vertrouwen dat ik de haven zal aanschouwen wanneer de zon…

verteren De magere boer staat kansloos Aan de kant, voelt de tranen Over zijn wangen gaan, Ze zijn immers van hem, Tot in 't diepst van zijn Hart is hij met hen begaan: Alle schuren, alle dieren Gaan verloren, maar het huis Blijft staan door bovenmenselijke Inspanning van hen die helpen, Zij die er wonen slapen vannacht In het behouden…