Alle inzendingen over Waar en onwaar

Niet waar wat onwaar is ... En echt ... ik vecht tegen onecht. Net zoals ik dobber van hier naar ginds en van hier haar ergens anders en .. toch hou ik me vast aan wat ik geloof hoop en bemin. En dat ... dat ... dat is mij genoeg…

hoe ik ook zocht me binnen de grenzen van een verpakte ochtend te weren het gestremde liet me in zijn traagheid onweten schreeuwen over waar of onwaar de roos binnen de waan schoonheid verder draagt…

als onwaar voelen…

Marilyn Monroe's Poster met opwaaiende rok; Heb ik ook, zegt Truus Maar loop er niet mee te koop Haar man grijnst schaapachtig…

alles is waar absoluut maar onwaar is veelal waarder…

onder de waarheid onwaar onecht een illusie van gevoel die dacht waar te zijn wat blijft is en was de realiteit zoals zij boven huilt een meisje zo klein zo bang…

Als men me vraagt, hoe gaat het met je, zeg ik goed, als men me vraagt hoe voel je je, zeg ik goed, als men me vraagt, lekker geslapen, zeg ik jawel hoor, Een mens liegt wat af, want ik voel me helemaal niet goed, het gaat helemaal niet goed en slapen, dat is helemaal veel en veels te kort. Dus betrap ik me erop dat in tegenstelling…

Als je iets zegt, hetzij onwaar of waar, Een mening die een ander niet wil horen, Dan krijg je – logisch toch? – de wind van voren, Maar daarin schuilt geen werkelijk gevaar. Gevaarlijk wordt het pas als, net als toen, Men oproept om een mens wat aan te doen.…

Toveren mag ik toveren met licht Binnen oogbereik de bloemen van de toverhazelaar Groot gevaar idylle van lente te verstoren: Gele bloemen als gouden spinsel uit een sprookje Verzonnen verzinsel zelfs onwaar? Toveren mag ik woorden tot in dit waar gedicht.…

woorden na woorden niet gezegd geschreven om te vergeten klinken door straten van onwaarheid alsof tijd niet is en wij verdwijnen in het niets omdat antwoord uit blijft in het donker klinkt jouw stem die me achtervolgt tot waar ik ben als ik liefde ontvang kus op mijn wang op mijn dij van opzij kijk jij naar mij als ik…….…

Ik rek me uit in zonnestralen trek de donderdag aan en laat me onwaarheden op de mouw spelden daar ik gisteren al op de waarheid geklonken had brokkelt deze af als sneeuw voor de zon die mij tot dan toe nog niet gevonden had…

bijna een jaar, sinds het sprookje begon, verblind door liefde, levend op een rose wolk, dag na dag, week na week, de liefde leek eindeloos, maar uiteindelijk liet je me toch in de steek. zonder reden, kapot was ik ervan, tranen vloeiden dag en nacht, nu zie ik je was het niet waard, ik heb te lang op je gewacht. je hebt nooit geweten hoe…

was mooi nooit af was we maken een voltooid landschap waar niets bij valt te verzinnen…

In onwaarheden kan ik niet berusten, word toch eens wakker van jezelf. Een ieder heeft zijn eigen visie ontstaan uit geen luisterend oor, misschien wel de mist waarin hij verkeert. En mist brengt je op een dwaalspoor, een lange les heeft mij dat geleerd.…

Mag je liegen uit gewoonte Of om bestwil of uit angst Van onwaarheid, liegen, jokken, Wordt je neus beslist het langst Voor de grap iets gaan vertellen Wat niet waar is of verkeerd Is een tijdbom gaan bestellen Die zich ooit tegen jou keert Als je de waarheid gaat beroven Gaat met jou pas echt goed mis Omdat je zelf bent gaan geloven Dat…

En als hij weer onwaarheid heeft gesproken Dan wordt het Witte Huis ook afgebroken.…

is pastiche voor penoze niet in staat tot close zoekend niet ’t ware niet te klaren ’t onware? in al de dubbelheid het onbehaaglijke het ondraaglijke van werkelijkheid?…

het staat te gebeuren in diepe dalen van hekgolven vloeiend, zonder weerstand te beminnen, mijlenver weg te dromen van wendingen in wensvluchten die ooit tot wasdom komen te onwaren, in te kaderen onderhuids te schuilen met de stroom mee…

Aan alle kanten Toegedekt door Ruisend lover Buitengesloten De onwaarheden En vileine spinsels Van vijandige geesten Breekt zo maar Het zegenrijke licht En schijnt door dit Hemels bladerdak Onverwachts het levenslicht Dat Vrede heet Leek, Auwemalaan, 19 juni 2012…

zoveel woorden voor de leugen die leugenachtig is telkens op een andere manier zoveel soorten mist voor onwaarheid waarin verdichting wordt verpakt in krullige barokke zinnen het ontilbare is licht noch zal het onverdraaglijke draagbaar zijn zeg de waarheid vertel haar in strakke taal…

De ziel is meer waard dan het lichaam, zo is seks om de seks zinloos en seks gekoppeld aan ware liefde zo heilig als alle heiligen. Vrouwen die hun lichaam misbruiken om mannen in te palmen zijn ver van God en dat geldt eveneens voor mannen. Onware liefde straft zichzelf.…

Uitgesproken met een stalen gezicht Onwaarheden; op de strijder gericht Al is de leugen nog zo snel De waarheid achterhaalt ze wel Uitspraak toen sloeg in als bom Een geestesstroming ouder dan het christendom Gnostiek: ziet geen tegenstelling tussen goed en kwaad Strijd verloren, door trouweloosheid, verraad…

ze haarfijn soms zit de ruwheid van de es haar in de weg waardoor hij niet zo wordt zoals ze wenst waar haar beitel al die tijd naar heeft gestreefd hij is naast zijn plek geboren, pure pech…

verdwaasd vergeten onwaar vanaf hier verdwaal ik verder verder in het donker flonkerende sterren achterna alsof tijd niet bestaat zweef ik tot het eindige licht de morgen in het begin van oneindig lieven zonder betovering onbedwelmd vergeten lief zonder jou de waarheid nooit geweten zij was is voor altijd bij…

'Waar is jouw hand?' Jouw hand die mijn hand zocht en hem voor eeuwig zou bij je houden. 'Waar zijn jouw ogen?' Jouw ogen vol licht die mij moed gaven. 'Waar is je glimlach?' Je glimlach vol vreugde. Je glimlach waar ik van hield. Jij bracht mij in een andere wereld. Een wereld met jouw ogen, jouw handen en glimlach.…

Daar waar ik in het donker liep en zelfs de echo geen klank na liet daar heb ik zacht mijn tranen gehuild van bitterheid en intens verdriet. Daar waar het donker eenzaam was en ik alleen mijn stappen heb gezet waar rust mijn hart opnieuw beroerde na het smeken van mijn hulpgebed.…

Je vraagt je soms af, waar te beginnen denkt soms aan één of meerdere zinnen, je denkt vaak, er is zóveel om over te schrijven, aan het worden én aan het blijven. Aan ziekte, leed en andere vervelende zaken, maar ook vreugdevolle, die de dag én het leven aangenaam maken...…

Waar is mijn gevoel, mijn warmte, mijn kracht, ergens in mij, waar het...op jou wacht....…

Ik zie je wel, maar je bent het niet, nu zie ik geen liefde meer in je maar alleen maar verdriet, waar is de oude jou, wat is er met je gebeurd? Waar is die mooie lach? Waar zijn de lieve ogen, Waar is de lieve jongen die ik altijd in je zag? waarom ben je zo veranderd?…

Mijn liefste, waar zou je kunnen zijn? Ik smeek je, laat eens iets weten. Godverdomme mijn hart doet pijn. Ik zit hier nu in mijn kamer, eenzaam en alleen. Is dit nu het leven? Sorry dat ik nu even ween. Ik sluit mijn ogen en vraag aan god; Waarom moet ik mij zo voelen? Is de wereld dan echt rot?…