Alle inzendingen over Want we zijn nu en o

Masker op Zo diep als dat we samen willen Masker o Zo ver als dat we samen kunnen Masker Zo hoog als dat we samen durven Maske Zo goed als dat we samen doen Zo zonder masker…

Ik vroeg: hoe vaak herlees je wat we schreven? Je zei: o, niet zo vaak maar wel vaak even en voorbij als vogelvlucht Ik vroeg: hoe vaak begrijp je liefde onvervuld. Je zei: alleen de jouwe, onbedreven, onbedorven als water, zuiver als scheppingslucht. Toen zijn we opgestaan en buiten samen herfst gaan vermoeden.…

een kano is maar dun een lelieblad streelt zo je kont als je in het veld gaat varen met de libel als wegwijzer 'stil zitten hoor, laat de karper dutten’ glijden we langs het riet o, karekiet karekiet wat zou het stil zonder jouw lied dan slechts het geklater links en rechts van de peddels in het water…

We hebben geluk gehad, o wat hebben we - Laten we straks andere steden verkennen, door nieuwe straten met muzikanten en slapers op banken slenteren, wennen aan weggaan.…

in mij weer op naar vleugels hogerop beluisteren we elkanders lied dat o mijn God alleen U wil geschiedt in hemel en in deze geestelijke woestenij op aarde…

Toekomt en verleden schuiven nader zonder gevaar en berouw, het maakt niet uit waar en wanneer het verval zich dient, want we zijn nu bij elkaar en overal mijn vriend.…

En in hun nesten liggen de mensen te snurken en te draaien met volgevreten buiken en is alles zoals het moet in het rijke westen en is alles goed en moeten we niet sentimenteel doen o- ver mensen die het minder hebben waar ook ter wereld, maar soms voel je je schuldig o- ver de kromme verhoudingen en is er in je- zelf nog een plekje over voor…

Schering in overmaat, we kunnen niet ontkomen, deel van een klucht. Van hun loof ontdaan, stammen die er niet meer staan, ben ik de tel kwijt. Wij komen van ver, om weinig te begrijpen, we blijven op zicht. Op alle kleuren bloed, ligt de zon uit te rijpen, om je te verbijten.…

Ik ben, zei Sapiens de wereldwijze, wijsgerig als 'hómo universális' ik treed buiten wat binnen perk en paal is, daar waar Petrarca en Da Vinci reizen ik denk, net als Descartes, dus ik besta, al had ik twijfels over grond en reden: besta ik in de toekomst of verleden toen in mijzelf de geest zei 'ik ontsta' sindsdien werd ik wie ik…

dat ik dat niet zou weten We mogen dan gekwetst zijn maar de pijn wordt almaar erger die is geen vreemde meer voor ons berouw van jou en spijt van mij we hebben beiden levenslang O God, Maria, Jezus, sta ons bij Voel jij nu niet wat ons boven het hoofd hangt voel jij wat ons te wachten staat vannacht ik voel dat er vannacht iets gaat…

'O God', 'O mens', de derde luidt 'O mug' Je zuigt en steekt en kriebelt onverbloemd en danst en galt en bovenal… je zoemt! Die jeuk… die bultjes… altijd vliegensvlug Je bent een kleine pestkop, irritant en ’s nachts maak ik van jou een olifant…

De halve wereld lijkt geheel ontdaan Want Facebook gaat volledig op de helling Veranderende privacy-instelling Is hier in grote lijnen debet aan We zullen het niet werkelijk weerstreven ‘t Is al te nauw verweven met ons leven…

Hij komt net op tijd Tergend langzaam trekt zijn broek en trui uit We zien een sportbroekje “O, wat is ie mooi” Onze harten gaan te keer Dat broekje geeft veel te raden “Zit er wel een onderbroek onder?”…

Ik ben een fantast Met veel contrast. Mijn ideeën doen anderen geeuwen. Morgen beter De moppen die ik vertel worden voor anderen een hel ze zouden moeten lachen maar hun ogen bloeden. Morgen beter De fantast in mij zoekt het goede het gerichte tot in het hart. Het splijt en valt uiteen als een afbrokkelende steen. Vandaag Beter…

nesten bouwen, Grut o grut, doe niet zo druk, we moeten eerst nog trouwen, De rituelen van de balts, desnoods op de nok van 't dak, Dit stoere maken van het hof maakt vogel zijn een vak, De eenden hebben niet zo'n haast in het nog koude water, De grond is nog te koud voor eieren dus wordt het wat later, De allereerste zwaluwen suizen sierlijk…

Vanmorgen een vogel zien vliegen; eigenlijk niets nieuws, maar ineens kon ik het echt zien: een vogel die meer kan dan wij kunnen, heel mooi! Wie leerde hem dat? Wie kon het als eerste? Wat een machtig gebeuren, een wonder! Vanmorgen een vogel zien vliegen, zo mooi! Waar was mijn verwondering al die winterdagen? Was ze begraven onder de…

O aarde! Met jouw dunne buitenschaal verschaf je een verblijfplaats aan ons allen. Jij laat je recht en onrecht welgevallen en biedt een plaats voor eender welk verhaal. En na het oorlog-, sport- en zanggedoe bak ik een biefstuk op de barbecue.…

Draag me niet op handen maar Breek me, onvoorzichtig Spaar me niet mijn tranen Geef me mijn verdriet Streel me niet met handen Die gedrenkt zijn in geheim Zonder iets te zeggen Verscheur je telkens weer Mijn hart…

Vlinders als Honderdduizend sterren Een kus trillend als De eerste winterse volle maan Seks als Verpletterend vuurwerk in de nacht Maar praten als in Oorverdovende stilte…

De absolute piek tijdens de halve finale 9,6 miljoen kijkers dus 7.2 miljoen Nederlanders tijdens die halve finale keken absoluut niet!…

Mooie bloem scherpe stekels o akkerdistel ik raak je niet aan…

omdat de golf van letters geen een emotie nog raakt geen code gekraakt is alleen nog maar momenten snel wat neerzetten komen wij nooit vooruit men zegt nooit geen deadline stellen afwachten en verder vertellen in je hoofd het verhaal afronden niet opgeven maar verder rollen je grond aanvoelen wij moeten lijden moeten bloeden onzekerheden…

Je moet creatief zijn en vooral beleefd blijven als ze vragen: "Hoe gaat het nou met Giulia (8, ernstige vorm van epilepsie). En met wat zelfspot en humor antwoord ik dan, Giulia's handje vasthoudend: "Giulia doet het goed op school ze zit bij mij in de klas daar geef ik ook les dagelijks ze is bijster intelligent en ook pragmatisch aangelegd…

als praten spreken wordt kijken in omzien verandert horen het luisteren verstaat komt stilte stapvoets binnen een zacht handbereik…

Ach hoe guur is het toch buiten, hoe hard waait toch de wind, de temperatuur doet weten, dat het zich rond het vriespunt bevindt. Echter eenmaal buiten is het kouder dan koud, echt gemeen, het dringt je door al je lagen kleding heen, Niet al te lang stilstaan, niet talmen onderweg, snel de brievenbus, voor je het weet, ben ik…

In je gedichten leef je, Kun je onbekommerd reizen Door de tijd, Kun je schrijven Hoe de oertijd was, En na jouw tijd De eeuwigheid - Voor ons werd je Stilaan een vreemde, Die onmerkbaar uit Het zicht verdwijnt…

Met achtentwintig benen – niet met één - staan we met Nederland in de finale. Nu vol erin na deze generale. De borst vooruit, met het gestrekte been. Ik ga ze helpen om de strijd te winnen. Mijn pils en chips werk ik ‘vol gas’ naar binnen.…

Waarom vertoeven we zo graag, in overleden tijden van toen? Waarom hopen we op verwachtingen, die alleen in overhoop bestaan? In overspannen denken. In angstbestaan. Dat alles zou ik willen weten, maar weet dat niet. Ik meen te weten wie wij zijn, maar dat zijn we niet. Dat weet ik zeker.…

Dat je er enkel met talent niet komt Ervoeren turnsters van de gouden lichting. Je maakt pas stappen in de goede richting Als er gescholden wordt en ook gestompt. En dat je pas het podium opstapt Na eerst flink in elkaar te zijn getrapt.…

We kusten elkaar in de bus en door de ruiten zagen we de maan op de bergen schijnen. Aangekomen in jouw stad liepen we langs kapotte krotte huizen, bekroop mij huiver, zou zo één de jouwe zijn? Maar bij de koelte van het water, achter hek, hoog en voornaam stond dat van jullie.…