Alle inzendingen over Wees onzichtbaar

Er klonk steeds: wees onzichtbaar, hij herleeft de wereld, woonoorden van toen die jullie amper kennen. Weet in ook hem huist onbegrensde goedheid, besef gelukkig zijn er elke dag wel onze dampende borden.…

wees niet langer ongerust maar wezenlijk uitgerust gevoelens onzichtbaar geblust zachtjes in slaap gesust…

Lopend in de regen extra druppels kom ik tegen, geen zure van de regen maar zoute van mezelf. Ben 'k even zielig niemand die het ziet, mijn stil en weggestopt voel- en tastbaar verdriet. Lopend in de regen, hou ik mijn tranen niet meer tegen, dat doet de regen ook niet!…

Aan het vuur Warm jij je handen Hetzelfde vuur Kan jou verbranden Water het is Om te koelen Maar ook dat water Kan je overspoelen Soms onzichtbaar Het gevaar Maar wees voorzichtig Want het is altijd daar…

als ik voel dat ik het niet alleen kan wees er dan als elke vezel van mijn lichaam naar je verlangt wees er dan maar alsjeblieft wees stil en ijl als lucht als ik buiten adem raak mijn plichten verzaak het plotseling overal om me heen duistert en ik wanhopig fluister waar ben je dan mijn lief wees er dan…

Wees niet bang Zei jij altijd Tegen mij toen Ik klein was En bezorgd de Wereld in keek, Mijn wereld, Evenzeer als De jouwe - Nu je er niet Meer bent En mij onthand Achterlaat, Ben ik ontmoederd, Ben ik wees…

zij en zij zij aan zij een bank vol mooie neuzen mooie handen lieve ogen, die bedrogen voelen en lachen over schanden harde stiltes dreunen door de nacht zij aan de goede kant elkaar gevonden met gebundelde trefkracht word ik verslonden tot niks teruggebracht de laatste druppel verkeerde gok ben nu de knuppel in het hoenderhok…

Letters dansen als 'n Ballerina de eenzame nacht voorbij en mijn enige toeschouwer hoewel onzichtbaar, dat ben jij.. Ik beroer de lucht van huid en fluister met mijn vingertoppen in jouw oren, overal "Liefste, ik zal nooit meer stoppen.."…

In de verte zag ik een ster turend en glurend in de veronderstelling dat er iemand vanuit die andere kant ook naar jou kijkt Ondersteboven valt ze achterover als maanmannetje haar een lieflijke blik toewierp Zichtbaar anders dan je gewend bent iemand die je als enige kan zien Onzichtbaar blijft voor een ander Misschien?…

ook zij moet de was buiten hangen te drogen, als elk ander maar wel met stoffen tralies voor ogen, van top tot teen omhuld in vrijheid en dat zal haar gade nimmer slaan ze draagt haar sexy lingeriesetje alleen maar tijdens haar maandelijkse feestje verborgen vrijheid is hem niet aangedaan…

wij zoeken vrijheid plaatsen glas, waar niets moet zijn uitzicht, zon en licht het vogeltje gevangen ligt, het nekje gebroken…

zo gewend ben ik aan stilte onzichtbaar in een wereld overvol soms raak ik iemand zomaar aan en vraag, toe zie mij zie mij, als het mens dat ik wil zijn maar altijd weer vervolgen ze hun weg…

Nu is alles stil en donker om je heen bij het afscheid van jouw leven toch ben je niet alleen want jij bent onzichtbaar bij ons gebleven.…

Hier ben ik, Ik kijk naar mijn scherm, Maar zie alleen de beelden in mijn hoofd, Kan alleen schematische liefde ontdekken, Want in gevoel ben ik verdoofd. Hier lig ik, Ik kijk naar de wolken, Dit is de rijm van een andere tijd, De rijm die mijn oren doet vollopen Want de woorden smelten in mijn hoofd, En des te sneller loop ik over…

In de menigte los ik op en besta ik niet Gek wordend van mijn gedachtes creëer ik mijn eigen verdriet Tegenstrijdige gevoelens altijd in gevecht met elkaar Want de een wil opvallend zijn maar de ander is nog lang niet klaar om zichtbaar te zijn…

Mijn handen in de hemel Mijn stem in de bomen Mijn hart gebroken als een puzzel Mijn emoties Veranderd in lege gedachten, Want mijn leven was één groot zwart gat Zonovergoten mooie stralen Veranderden in donkere grauwe druppels Die mijn hart vulden met ellendigheid…

Door afstand steeds gescheiden zelfs nu ik zo vlakbij je sta weet ik je te ver weg om ooit die kloof met woorden nog te kunnen overbruggen. Geluid sterft in mijn hoofd geen stem durft nog te schreeuwen waar de stilte te veel woorden draagt om de ruimte door te dragen: ze vallen zoemend weg. Bewustzijn duurt slechts even zo lang het oog…

de zon teerde in speelde haar laatste stralen in schaarse sporen van verleden tijd aarde abrupt in gebaar van gaan oog in oog staan met het onzichtbare overal zingt het oordovend in laatste onzuivere tonen in de oorsprong van dit alles is de aarde in een grote gedachte waarin de tijd de schepping ontmanteld…

Er worden buiten ons zonnestelsel raketten gebouwd die binnenkort onze planeet zullen bereiken het gelijk van halve waarheden terwijl de stoere mannen van nu na gedane arbeid in hun lederen ligstoel virtuele borsten kneden en sinds E.T. geen wapenfeiten uit de kosmos meer verwachten dus nog een stapje verder gaan en zelfs in vreemde…

Gedachten, onzichtbaar voor de buitenwereld altijd aanwezig in onze binnenwereld gedachten waar je ook bent ze zijn bekend gedachten somber of zoet ze bepalen je gemoed gedachten ze slapen nooit gedachten ze blijven onzichtbaar maar spreek je ze uit wanneer het leven is voltooid?…

zij staart mij aan in feite belet zij mij te kijken naar haar ontklede lijf waar de voeten zich ook nog als het ware in helder water verbergen hoor ik van achter haar veelzeggende blik; zie mij niet en probeer mij niet te verklaren in haar pose ontwaart zich enige zwaarte van de ziel voor mij waarneembaar doorheen haar naakte vel daardoor…

in een achterbuurt in een slum van Cape Town in een grot van de woestijn waar je woont daar ben je voorbereid op tegenslagen daar liggen herinneringen aan je onzichtbaarheid opgeslagen…

toen de nacht hem in haar armen sloot gonsde zijn ziel van woekerende kleuren als een lichtstraal stapte hij door het raam strekte zijn armen naar alle zijden uit hij zag de breedte van het wolkenpad al vroeg herinnerde hij zich de diepte van alles de onzichtbaarheid…

De Engel wees me met haar ogen, ik zag een onzichtbare horizon waar alles in elkaar over liep Er was geen lucht en ook geen land, er waren geen wolken er was geen water alleen herinneringen aan alles wat mooi was en beloftes aan wat nog komen zou Ze lachte met haar ogen en haar blikken vertelden me dat er nog meer zou komen, nog…

wees mijn bruid als de avond valt en de zon van mijn ogen neerdaalt in mijn hart wees mijn gade als ik afdaal in de vergankelijkheid van geschapen smart rust je hand op mijn schouder en stuur mij zacht naar beminde wouden waar de ruis van vele zielen mij zullen dragen in voorbijgaande koude wees mijn bruid al is het voor even…

Wees maar niet bang, mijn arm is stevig leun er maar heerlijk tegen aan. Want weet mijn liefd'ís echt en hevig, dus laat jezelf nu maar eens gaan. Wees maar niet bang, ik wil je niet bezeren! Alleen maar lief zijn is dat niet genoeg? Wees maar niet bang, niets kan ons één-zijn deren! Liefde komt vaak te laat - maar nooit te vroeg!…

Wees voorzichig met mijn hart want het heeft nog geen eelt Wees voorzichtig met mijn hart het duurt anders zo lang voor het is geheeld Wees lief voor mijn ziel ze is nog zo teer Wees lief voor mijn ziel ze verlangt nog naar zoveel meer Geef me je dromen daar alleen kan ik je beminnen Geef me je dromen daar kan de passie beginnen Geef…

Wat je wel hebt laat het verleden daar waar het hoort Je hebt niks te winnen het gaat niet om wat je scoort Trouw aan mij en aan jezelf zonder mij dat is verlies Samen staan we sterk dat is waarvoor ik kies Samen is het leven fijner is wat je me steeds zegt Ook beter dan alleen is waar je voor vecht Dus wees rijk met wat je wel hebt…

Waarheid die Ik geef, en dat is wél waar, mens, wees dapper en leef.....…

die avond dat mijn moeder me mee naar buiten nam me zacht van achteren bij de haren pakte me de sterren wees daartussen een onzichtbare vinger die met de nagel een vuurstreep door de hemel trok.…