Alle inzendingen over Zeewinden

Regen verbindt de zee met het land zand droogt zich in zeewind in vlagen in duinen in striemend geweld in opwaarts bewegen verbindt zich in regen met zeewind met land…

Koele zeewind ontspande mijn gemoed schuimkop en vloed spoelde mijn voetstappen weg ik harkte daar rouwverdriet bijeen witte meeuwen schreven cirkels tegen hemelblauw mijn lief hier vond ik jou ik loop hier alleen met jouw schaduw de zee is ruw.…

De zee, de zee, de zee, brengt alle winden mee; van noord naar zuid, van west naar oost, vanuit het noorden is zij doorgaans het boost; zij hapt dan brokken uit de kust, vervuld van woede, pure lust, dikwijls is zij op haar best, al waaiende uit de west; zij laat de golven rustig neer, ze deinen ritmisch heen en weer: aflandig komt…

zeewaterwind zweept golf op golf woest tot zoutige vlokken en wij schuimwind vangend wij lopen daar tegenwind treitert ons gelaat zoutvangende wimpers als vegende wissers met zachte zee ogen hand in hand lopen wij daar gehoorgangen gehuld in geraas de adem afgesneden lippen opeen geperst de tanden zandknarsend…

Door luchtwegen bemind Een zachte bries Golven deinend over je netvlies Het ervaren van het ritme van rust De zee maakt je bewust Glinsterende zonnestralen Gedachten die er afdwalen Zeewind Het leven aan de kust bemind De lucht is er zo zuiver en goed Je voelt de vibraties in je gemoed Je ziet golven komen en gaan Gedachten die je…

's Ochtends een zeewind, 's avonds een wind van het land – daartussen: mijn dag.…

Twee vlinders vrijen op het duin; dan drijft zeewind hen snel landinwaarts.…

Soms ruist de zeewind mee.…

Bij Rainer Maria Rilkes 'Lied vom Meer' Oeroud waaien van meer, zeewind bij nacht Jou ontgaat geen die wacht of zien zal hoe Oeroud waaien van meer, zeewind des nachts Jij zult weerstaan! Oeroud waaien van meer Jou ontgaat wachten niet, noch verwijzen Verstenigd weze van ruimte rijzen Jij zult weerstaan!…

Bij Rainer Maria Rilke's "Lied vom Meer" Oeroud gewaai van zee, zeewind bij nacht Jij gaat naar geen die waakt of zien zal hoe Oeroud gewaai van zee, zeewind bij nacht Jou te weerstaan! Oeroud gewaai van zee Jij gaat naar geen die waakt of zien zal hoe Versteend is van louter ruimte rijten Jou te weerstaan!…

Even denk ik terug aan het verdriet dat ik overwon mijn leven heb ik eindelijk weer op de rail De zeewind waait stevig door mijn haren met ferme stappen loop ik terug door het zand De golven nog steeds wild en niet te bedaren maar mezelf heb ik gelukkig weer in de hand…

warmkleurige slingers schildert de zeewind langs de vroege avondhemel met een laatste vleugelslag bezweren vogels de ruisende geluiden en ik droom weg over zachtdeinend water uit "De Zee en Ommelanden" (tweede reeks) Eli Stater…

Zo, Zeeland is weer open voor toeristen Dus waai maar lekker uit daar op het strand Bij Vlissingen, Terneuzen of Cadzand In zilte zeewind die wij o zo misten Kom fietsen in de wind over de dijk Maar kom niet met z’n allen tegelijk…

enkel de zoute zeewind proeft nog van de lagen ooit nog witte verfdagen en maakt haar onbemind hij slaat haar nog af en toe de blinden in het aangezicht ze huivert dan de vensters open tot alles in haar voegen kraakt anders is er niets dat haar nog raakt haar jaren zijn al lang verlopen…

De geur van de zwoele zeewind doet me altijd aan je denken. Toen wij daar lagen, arm in arm, elkaar de liefde vragend, was ik meer dan verliefd.…

Zeewind en zon weefden een warme deken stuifzand en helm zongen het requiem meeuwen schreeuwden de mis bij het getijdenorgel van de zee voor een verstilde oude man die zonder hulp gestorven door schoon en ziltig zeezand begraven is. Gekromd zijn handen in een onvertaalbaar teken.…

Föhn Stuwt een laaiend vuur Mistral Doet de hartstocht versnellen Sirocco En beheerst een man elk uur Zeewind Het zilte zout is al wat beklijft Windstilte En de herinnering de smaak doet vergezellen.…

Zeewind slaat het witte water op een zonbeschonken strand. Razend rollend vol geklater schrijft het woorden in het zand. Eilandbergen in het blauw dragen groenig grijze kleuren. Op een surfplank staat een vrouw stralend in de zilte geuren.…

Een verzachtende zucht waakt de ochtend van zijn kleurloze -nachtrust. De liederen van een onhoorbaar piano-stuk verklaren nader aan de bloemen hun ontmoeting met het daglicht. - Terwijl de klokken 10-maal de morgen luiden - De dag verzucht zijn prachtige beelden aan de wind, die de omgeving teistert en het zand zachtjes langs mijn lichaam…

De zeewind komt, een blonde schone, de verten toegesneld van 't land. Ze wil het scheemrend blauw bewonen, dat oprijst uit de waterrand, het onbekende gaan verspieden, dat in ravijn en dalkom schuilt, en 't nog verhulde der gebieden, waarop de morgennevel druilt.…

nu mijn adem zo sterk de jouwe wordt moet ik wat uit mij geboren is verlaten nog eenmaal zal ik slapen in de duinen en de nacht laten kijken naar de golvende dansers op een wolkenrij uit mijn ogen zal ruimte fluisteren naar de zeewind waarin jij bent gekomen nu mijn stem moet zwijgen zal ik nog eenmaal slapen in de onverwisselbare…

niemand zelfs de zeewind niet heeft zulke ruime handen zo'n doortastend wiegelied vouwt niemand zelfs de klaproos niet er wiedt een wichel die alles ziet onder onontdekte landen want niemand zelfs de regen niet heeft zulke kleine handen ------------------------------------- uit: De man van vele manieren, 2008…

het was op een zondagnamiddag deuren spraken niet, ramen lieten de zeewind met wapperend gelaat binnen, het zout aan de kozijnen zij las tegen het licht in, haar ogen weerkaatsten in de bladwijzer en haar rechterarm stak in het haar, ik omhelsde ze onder haar borsten fluisterde achter haar oor,- heerlijk om even aan het lelleke te proeven…

ze zijn niet weggegaan dit jaar net als jij, de bronzen veren in je kraag, je handen op mijn borst, mijn lief viert lente in de winter, het vijfde seizoen schijnt op de verse klei, blonder dan nu kunnen je lokken niet onstuimig gul smaken je lippen seffens legt de malse zeewind haar verse zaad in de weilanden en baltsen de kemphanen vinnig…

zij staat daar in een hoekske glundert wolken bruisende bloesem verstuift liefde aan haar bezoekers warm en ongekreukt staat gij in mijn schaduw, o uw handen knijpen verlangend een moederke staat gebukt in haar hofke tussen de akonieten zij knikt minzaam als de zeewind, als de kustlijn van hier tot ginder, waar gij zwaait naar…

Zalige zilte zeewind waait over zee en strand door duinen omrand. Strandtenten vlak daarvoor, terwijl ik in de verte het ruisen van de golven hoor. Onderwijl zie ik surfers op schuimkragen razendsnel voorbij gaan. En boven zee meeuwen die scheerlings een duik nemen en zo een visje pakken.…

De zeewind kapt hetzelfde grijze haar. Ze sloffen netjes in pas ééngeworden door jaren arm in arm gehuld in bijna dezelfde beige jas. Zij loopt wat moeilijk Hij biedt haar steun. Wat is dit mooi, denk ik Terwijl ik, alleen op mijn bank achterover leun.…

laat de zeewind zachtjes waaien want ik zou wel eens willen horen wat zij allemaal te vertellen heeft als ik straks slapen ga laat dan de manestralen zachtjes op mijn ramen tikken want ook haar verhalen wil ik horen zodat ik straks in alle stilte hun woorden beschrijven kan mooi als blauwe lucht en vol van maneshijn…

Met lijdzame dorst schudt en spreidt hij het hooi op de zonnige helling vol geelgroene stoppels blikt somtijds naar die vertrouwde sneeuwtop hem het verste wat is zijn bronzen gelaatsplooien bergen de bescheiden bloei uit onweerstaanbare kracht van kleine rotsvaste stee bemoedigd door verdwaalde vleugjes altijd zoekende zeewind.…

op zoek naar sterren ergens in de nacht schitterend tegen een zwarte hemel verscheen jij in volle pracht ik sloot mijn ogen nam alles in me op ademde diep in en uit opende mijn ogen razendsnel viel jij en ik deed een wens ademde diep in en toen weer uit terwijl de koele zeewind me streelde door mijn haren…