Alle inzendingen over Zielen ruimte liefde

, in de liefde van... morgen!…

Want de ruimte is eindeloos en onze liefde eveneens!…

Geraakte ziel diep van binnen scherpe pijn immens verdriet Beschadigde ziel kapot gerukt een gat geslagen onherstelbaar? Groeiende ziel ruimte vullen met 'zijn' hier en daar Ziel ik ben liefde... ...al dat is…

Er is in jou een ruimte Met planken vol verlangen Een kamer die niet op slot kan Daar waar je ziel woont Dat is de ruimte waar jij Jezelf en God ontmoet Bron van geloof, maar ook van kunst Ruimte waar vanzelf muziek gemaakt wordt Jouw leven, jouw ruimte, jouw eigen Zelf, dat wat jou tot jou maakt Ziel ook die kwetsbaar is, die niet…

Maar hij en ik weten allebei die ziel, dat was de ziel van mij begraven onder dat hoopje gras alsof het niets bijzonders was maar het was mijn ziel, die ten prooi viel aan zijn poot, de malloot!…

Ik verlang naar een pure, Oprechte liefde, Die door een diepere Zelfs goddelijke dimensie Gedragen is. Ik heb geen zin meer In lijfelijke liefde Die niet bezield is Maar beperkt is in de tijd En ruimte tot een orgasme.…

Ik verlang naar een pure, Oprechte liefde, Die door een diepere Zelfs goddelijke dimensie Gedragen is. Ik heb geen zin meer In lijfelijke liefde Die niet bezield is Maar beperkt is in de tijd En ruimte tot een orgasme.…

Geen zwaartekracht, geen tijd, geen vlucht— Maar liefde die vliegt als een vluggertje...in de lucht!…

Blaadjes die vallen. Bomen worden kaal. Straten worden donker. Laatste granen gaan door het gemaal. Het gras wordt bruin en rot. Donkere dagen komen eraan. Traditie getrouw doet een ouder echtpaar de lichtjes aan. Samen voor nog heel even... lichtjes hebben helaas ook niet het eeuwige leven....…

In een hele kleine ruimte aanwezig in mijn eigen lijf huist mijn ziel onderverdeeld in kamertjes met elk zijn historie geheimpjes groot en klein die huizen er of haat en liefde er zitten zeker wel medelijden en mededogen angst en verdriet maar verder gaat mijn uiteenzetting niet want dat kleine kamertje in mijn lijf wat ziel heet is alleen…

We hoeven elkaar niet simpelweg te winnen, geen woordenstrijd, geen glans van gelijk, maar een zachte blik, ruimte voor twijfel, liefdevolle rugwind voor ieders verhaal.…

Haar aanwezigheid houdt mijn ziele omvangen, Mijn ziele zo ziek van ruimte en verlangen Naar de onoverwinbare, De onbezinbare, De nooit-verandrende zee. Wieglied, doodlied, machtig en stil, Wieg mijne ziel die vertrouwen wil, En vol duizeligheên Nu staat zo alleen Voor u die van allen zijt, zee.…

Haar aanwezigheid houdt mijn ziele omvangen, Mijn ziele zo ziek van ruimte en verlangen Naar de onoverwinbare, De onbezinbare, De nooit-verandrende zee. Wieglied, doodlied, machtig en stil, Wieg mijne ziel die vertrouwen wil, En vol duizeligheên Nu staat zo alleen Voor u die van allen zijt, zee. 1896…

woorden in overschot bruggen de ruimten aaneen geen verval zo rijk als mijn netwerk aan gedachten ik kan wel minnen, zo jouw hart als het mijne, rijk aan creaties maar arm aan liefde geen gebed zo oud als mijn dolende ziel en wat ik ook verwoord toch zal mijn droom voorspoed gaan brengen in de chaos waarin ik ben geordend…

eindelijk thuiskomt in de heilige ruimte van je ziel waarbinnen zich met oeroude kracht die de cirkel rondom sluit een mysterie voltrekt…

ruimte, leegte vullend als het landschap van je verbeelding ruimte, geruisloos aanwezig tikt het voort in de vriendschap ruimte, plotseling verstikt gevoelloos gevuld belemmert de groei ruimte, meer ruimte voor en met elkaar de liefde blijft immers…

onwezenlijk stil jouw lichaam in deze witte ruimte je ziel vloog naar de nok van de hemel wuifde iemand haar uit?…

je ziel weer lacht…

zo lichtvoetig dat ik hem niet hoorde toen hij in een oogwenk met jouw ziel verdween ik hoor je praten ik zie je schaduw op de muur van de tuin je leefde daarnet nog een onpeilbare god trok je ziel zwijgend naar een lichtloze ruimte je lichaam liet hij achter…

Zielen om mij heen ter aarde gestort. Wie mag er dood, Er is ruimte tekort, En wie blijft leven, Veroordeelt u zelf.…

Het niets maakt alles kwetsbaar of volheid het niets creëert integerheid en leefbaarheid Het niets maakt de ruimten sereen alles beslaat of ontstaat uit niets, gemaakt uit de creatieve ziel van deelbaarheid.…

Liefde is loslaten Leven is liefde Loslaten is leven Alles wat je vasthoudt, gaat stuk Kan niet vliegen Verstikt Vergaat Iedere ziel moet vrij kunnen reizen En je ontmoet elkaar in een trein In een stad Op een eiland En je spiegelt elkaar Totdat het weer tijd is om verder te gaan Alles heeft een tijd en ruimte De tijd die je met de ander…

liefde denkt niet gelukkig maar niets met iets verbinden men neme ´niets´ trekke er de ´n´ van af en houdt wat over als het verveelt doet men de omgekeerde bewerking niets ruimt makkelijk op neemt weinig ruimte in beslag…

Mijn ruimte ziet geen mensen, Open lucht zonder deuren. Rust streelt mijn hart, Vrede verwarmt mijn ziel. En mijn adem danst, En mijn ogen glinsteren.…

de ruimte werd wit en licht toen ik naar je roerloze gezicht keek je ziel vloog naar de bol van de hemel niemand staarde je na ik bleef achter ontdaan in jouw kleine kamer…

Twee jonge mooie wezens Zij dansten door de nacht De sterren in hun ogen Die aanraking zo zacht Zo zweefden zij door niemandsland Geest met elkaar verbonden Maakten ruimte in hun hart Zijn engel was gevonden Staand blijvend door hun liefde Door duister en door licht gewaad Versmolten zij hun zielen Tederheid tot dageraad De toekomst…

aan jouw lippen Een honger bijna niet te stillen Ik zie het in jouw ogen Kom hier, dan verover ik Je hart, je ziel, je lichaam Tot ik volledig ben verdwaald Een liefde beteugeld Maar soms krijgt het even vleugels…

Uit volle borst zingen Doe je niet alleen met hart en ziel Je hele lichaam is in actie Ook je geest zingt mee Er is geen ruimte voor negativiteit “If music be the food of love” En muziek is als een mooi boeket Met prachtige bloemen als emotievolle momenten Zal de één genieten van Bach En de ander van Taylor Swift Ook in de emotie van…

je woorden zijn zo vol van alles dat ik niet meer weten wil ik kan me niet meer opdringen aan de liefde die ik voor je voelde geef me tijd, ruimte en de stilte want ik ben zo hopeloos verloren ik ben werkelijk waar verdronken in de liefde die ik niet kon horen…

Ziels speleoloog was mijn spel in de ruimte zonder tijd en tijd, zonder ruimte, bracht jou uit mijn duisternis naar boven en nu, jij steigert in mijn schoot als wereld voor en na zondvloed mijn man, zei ik gisteren, ik hou van jou… maar met ochtend bedacht ik me ineens hoe heb ik jou van mijn geribde dromen gebouwd en toen jouw adem in de…