Alle inzendingen over Zwak

Schrijnend kwelde de angst in mijn geketend lichaam. Mij verging de kans om op te komen tegen een onbegrensde macht van het verleden. Zoals een bliksemstraal in één oogwenk kan vernietigen, zo verschrompelde jij mijn hart en maakte mij vertwijfeld over de sterkte van mijn kracht.…

Ik heb een zwak voor haar die haar hart verloor aan mijn debiele ziel vergeetachtig lief en knuffelbaar ruw en hard maar niet zo taai. Zij wilde het niet weten en verschool haar hart in mij.…

O nevelnacht, waarin geen sterren stralen! O diepe, doffe stilte dezer stonde! Geen klokketoon, die plechtig 't uur verkonde, Niets hoor ik, dan mijn eigen ademhalen. 't Waar zoet voor mij, de in 's levens strijd gewonde, In 't rustig rijk der dromen rond te dwalen. Dan, ach! ik voel de fantasie mij falen, Die vaak mij leidde, opdat ik…

Als je echt van iemand houdt Iemand alles toevertrouwtd Eén die echt weet wie je bent Ook je zwakke plekken kent Die je bijstaat en vergeeft Eén die naast en in je leeft Dan voel je pas wat leven is En wat liefde geven is!…

ik had het hier niet naar mijn zin Maar ik groeide mee en werd volwassen paste mij aan vele dingen wel aan toch bleef ik terug verlangen naar daar waar ik mijn eigen gang kon gaan Ik hoor nu bij hen die middelbaar heten en voel me hier best op mijn gemak de jeugd die ik had was een heerlijkheid maar voor deze wereld heb ik toch ook een zwak…

In een laatste groteske snik, de neuzen tegen de beslagen ramen drukt, zich naar binnen keert en aan de halsband van de onuitgesproken waarheid rukt, gemakshalve maar vermeden in de echoput van pijn, is derhalve nog zwak uitgedrukt.…

Het zwakke, het minderwaardige, het onbevruchtbare had nooit je voorkeur. Jouw hang was naar de boom in bloei, naar de volle stokroos. Niet naar de natte herfststronk. Jij hield alleen van leven als het ontluikt en als het nog onweerstaanbaar is. Leven dat als een vinkenslag naar de keel welt.…

Met iemand die kwetsbaar wordt kwetsbaarheid delen. Delen dat je angstig hebt gestaan waar nu de ander staat. Zeggen dat je daar nu samen staat. Samen luisteren naar de stem van hetzelfde verdriet. Samen dezelfde pijn ervaren. Is ongeluk delen, maar samen toch gelukkig zijn. Met iemand die kwetsbaar wordt kwetsbaarheid delen werkt wijzer…

je was net binnen of je zag me staan je keek me aan en liet mij branden het was weer tijd om op te staan om te gaan en de verleiding te weerstaan misschien zwak door weg te lopen maar beter zo dan weg te zakken in het zwakke vlees…

De Nederlandse vrouw huldigt het streven Op elk terrein waarop ze dat maar kan De evenknie te worden van de man. Vandaar ook dat ze korter is gaan leven. Mijn rijke suikertante uitgezonderd. Dat mens blijft maar gezond en wordt wel honderd.…

Gelukkig mocht ik door de krant vernemen dat ik me rijk mag voelen op mijn plek want waar een mens niet zonder kan zijn de contacten die wel zwak, toch sterk onmisbaar zijn voor ieder mens De betekenis van die contacten besef ik nu ineens heel goed de buren in de straat, die al zo lang mij groeten en ik hen ook terug de zus van een vriendin…

ik hoed me voor de druk van buiten en voor een zware last geef ik mijzelf niet thuis het reiken naar het hoogste ga ik toch niet halen het stijgen en het dalen, ook de rek die is er uit het vermannen gaat me slechter af als vrouwtje stond ik vroeger al paraat als stijfkop ga ik nu door 't leven mijn poot gerecht maar zwak van graat…

wanneer wij erkennen, dat wie zwak is, sterk zichzelf mag zijn. delen van zwakte…

Harde regen valt op slap hangend herfstlover, dat koppig vast blijft.…

Gij stoute verleider met handen zo fier en sterk, wildebeest mij van verlangen, tot het zachte klopt diep van binnenuit, u wil verzwelgen en neem ik alle onschuld in mij op, daar ik smacht naar niets dan tomeloze passie in een vurig exploderen.…

Toen ik je daar zag liggen, Zwakker dan ik ooit had durven denken, Besefte ik pas echt dat er geen hoop meer was. Een brok schoot in mijn keel, Machteloosheid schoot naar mijn handen, En tranen prikten in mijn ogen. Nooit geweten, Dat het leven zo hard kon zijn.…

Jouw liefde vol van onvermogen En als ik val, jouw hand te zwak Te bang, ik zie het in je ogen Je voelt je niet op je gemak Steeds op zoek naar ware binding Eenzaamheid als zwak excuus Vluchten lijkt de ware redding Vluchten in verward confuus Je wilt graag dansen, rennen, leven Durft niet alleen en wacht op mij Laat me los,…

Nu je, onverwacht, gekomen bent, Voel ik me weer ’n zwak man, En hoe ik m’ook overtuigen wil dat je liegt, Ik kan Het niet, en weer is het mijn hart dat mij bedriegt. Je hebt ’n zakdoek, die naar Eau de Cologne ruikt.…

Anders dan dichters, die met zoveel zwier de deugden van hun vaderland beschreven, vind ik het enkel goed om er te leven. Mijn eigenlijke land is dit papier. Is immers dit papier - al om het even of ik in vreemde streken woon of hier -, en ik als vorst, mijn pen als valkenier jagen er op de vogels die daar zweven. En toch, hoe afgedwaald…

Steevast sta ik seconden te tellen als taal struikelt over z'n zin bungelt huichelt verder knikt Telkens vallen falende stralen middels spraak als hinderlijke steken in de stilte; de ketsende klanken kloppen steeds weer aan het oude zeer van zwak glas en jonge ogen Maar het ligt ook aan mij, leg de dolk naast me neer, ik kijk…

dacht ik dat het simpel was zit ik toch wel in zak en as is het mij nu toch wat te veel en glij ik toch een beetje af maar wil ik omhoog en wel in draf herstel mijn blik en recht mijn rug richt op de toekomst kijk niet meer terug gedane zaken nemen geen keer denk aan mijzelf nu en relatieveer ga ik vanaf nu met frisse moed door het leven…

Uit mijn armen zwom je weg over de onstuimige jaren van de zee, zwemmen hoefde ik je niet te leren, waarmee je mij mee kon laten uitdrijven. Nu jouw hand me niet meer streelt, maakt dat mijn lichaam vleugellam en bleef steken in het zand, in een droom gevangen, die je niet meer met me deelt. Het natte strand verwaaide niet en niets…

Aan de avond van mijn aardse leven Als ik oud geworden ben, zwak en moe Mij niet meer goed kan voortbewegen Wilt U mij Heer, dan bijstand geven? Eens aan de avond van mijn leven Als ik misschien niet veel meer weet De mensen om mij heen niet meer ken O Heer, wilt U mij dan niet begeven?…

ongewild aan ons gegeven Soms zo erg dat mensen moeten vechten voor hun leven hun enige kans is niet opgeven We hebben allemaal mensen om ons heen verloren Hoe sterk we ook zijn een ziekte krijgt de grootste van ons klein Een hele belangrijke les in het leven Geniet het duurt maar even Hoe sterk we onszelf ook voelen In principe zijn we maar zwakke…

Wij mensen zijn erg kwetsbaar, breekbaar en zwak Maar tegelijkertijd ook keihard en onverwoestbaar We geven ons hart uit liefde aan een ander dat is een teken van kracht Als je verliefd bent voel je je onverwoestbaar in het leven Een grote glimlach op je gezicht, door je geliefde aan jou gegeven Maar als je liefde voelt voor iemand maakt het…

Mijn teksten zijn zwakker sinds ik wakker ben uit mijn comateuze slaap en er gaat nu geen dag voorbij of ik rol mijn pen in de palm van mijn hand als was ik een miskend talent hoe het ook zij dat gevoel laat mij wroegen en met woorden zwoegen en laat mij nimmer vrij.…

Een mens is zwak, maar doorgaans sterk genoeg om het hoofd boven het water te houden. En toch steken velen de kop in de strandzandkorreltjes, zandkorreltjes, zandkorrels, zand. Een mens is sterk, maar zwak genoeg om zoiets met de golvende mantel der zandkorrels te bedekken. Luchtgebrek, Leefarmoe.…

Lente in Irak Geen nieuw leven maar sterven Het excuus zo zwak…

Dat mijn lijf heel even spreekt Als ik je stem hoor Daar doe ik het voor Dat mijn pupillen groeien Als ik in de jouwe kijk Het voelt zo rijk Dat mijn adem even stopt Als je me aanraakt Dat is wat me zwak maakt Zwak maakt voor jou Maar ik kan het je niet vertellen Je bent nu vrij Rust zacht mijn engel En wacht op mij…

Eenzaamheid is als een vrucht, Jehovah God waakt erover dat die niet aan een tak groeit die te zwak is…