Alle inzendingen over aarde/water/wind

verlangt naar water Magda Haan…

De wind heeft mij mijn wil ontnomen, Het water heeft mijn ziel, Het vuur heeft nu mijn mooiste dromen, De aarde bleef stabiel.…

Ruimte, olie en een strenge wind zijn de eerste ingrediënten op weg naar niets. Ik waai verdwaasd mee vergeet het jaar de vangst van uitvaren met de boten van alle dag kijk in de spiegel die de middag knipoogt tot een hoger niveau. Op de voorplecht kleurt een droom het water naar een regenboog.…

waaiende wilgen slingerend langs een beek woeste wolken jagen... aangeschoten....wild verwaaide gezichten, nat, vaal en bleek zwijgzame stemmen....dorstig........verstilt God heeft deze negorij verlaten vervloekt is hier de rust geen remedie zal hier nog baten eeuwig grommende golven, ondergelopen kust.…

Zachte zoen van lucht en water, verweven in een nevelige vacht, de zon opvangt net voor de nacht, innig samenzijn: een einder van lichtgeklater. Wanneer de vroege zon het nest verlaat, is het strand bezaaid met vruchten.…

waar zon en wind in pure stilte ontwaken vroege vogels hun lofzang fluiten over water en land ontluikt de aarde nog in eigen schoonheid…

Dit is ook niet de wind die over ’t water blauwt, Die is zo zacht niet, Gij zijt het. Dit is ook de aarde niet, de hemel niet, Zo schoon zijn die niet, Gij zijt het.…

Dit is ook niet de wind die over ‘t water blauwt, Die is zo zacht niet, Gij zijt het. Dit is ook de aarde niet, de hemel niet, Zo schoon zijn die niet, Gij zijt het.…

Ketting zonder hond, Vuur zonder vlammen Water zonder druppels, Aarde zonder grond Lucht zonder zuurstof Storm zonder wind - Kind zonder ouders, Ouders zonder kind…

Ik wens je het kunnen genieten van de stite, genieten van het mooie zonlicht, het mysterie van de duisternis, de kracht van het water, de frisheid van de wind, de rust van de kracht van de aarde, en liefde die alles overtreft.…

Heb wind gevraagd te waaien over velden ruisend riet zon te schijnen over zinderende aarde met hier en daar spiegeling water om te stromen tussen oevers bekleed met weelderig struikgewas.…

de wind heb ik zachtjes horen fluisteren de zon strooit over alles haar verklarend licht water betekent leven voor uitgedroogde aarden vuur vuurt gevoelens met enthousiasme aan ergo: de wind heeft mij doen luisteren de zon toont mij een helder inzicht water lest mijn zoektocht naar werkelijke waarden en het vuur het vuur wakkert…

De wind heb ik zachtjes horen fluisteren De zon strooit over alles haar verklarend licht Water betekent leven voor uitgedroogde aarden Het vuur wakkert warme gevoelens aan hieruit heb ik geleerd dat: de wind mij heeft doen luisteren de zon mij een helder inzicht schonk water voor iedereen die zoekt lessend is van waarde en het vuur…

O de wind viel en ketste terug rakelings langs de takken van de kale bomen, van boven naar beneden, van de hemel naar de aarde en dook in het gloeiende hart van de narcis en zoog.…

als jij er weer bent en voeten dansen in witte aarde dunner dan de wind word ik als water omspoel ik jou in tedere verwarring tintelend tot de palm van jouw hart…

Als de wind en het water te samen ruzie maken dan volgt de storm niet veel later. Hoog en woest spat het water dan op; besproeit de wind dan met haar sop. Doch hier kan de wind wel tegen en blaast het terug in de vorm van regen.…

Het water in de sloot, klotst heen, soms weer de wind legt zich er niet bij neer! Het stormt wind giert door kieren, alsook gaten ik denk dat ‘k ‘t ermaar bij moet laten, Immers het weer: laat zich niet sturen!…

Als water sijpelt hij door mijn vingers, achterlatend een leegte. Het zand wordt verspreid door de kille wind die over mijn vingertoppen speelt. Vloeibaar leven krijgt vorm, verdwijnt. Water wordt vuur, wordt aarde, wordt lucht, wordt wind die luchtig het mos van mijn nagels schraapt en kwijnt weg voor mijn ogen.…

Als water sijpelt zij door mijn vingers, achterlatend een leegte. Het zand wordt verspreid door de kille wind die over mijn vingertoppen speelt. Vloeibaar leven krijgt vorm, verdwijnt. Water wordt vuur, wordt aarde, wordt lucht, wordt wind die luchtig het mos van mijn nagels schraapt en kwijnt weg voor mijn ogen.…

vraag niet aan de bomen of zij leven van de wind water in overvloed en grond om te aarden zij zullen lichtjes buigend hun zaden dragen en zacht fluisteren dat alleen mensen wroeten in diepere lagen naar het hoe en waarom…

De wind waait, stormt en snijdt de ziel Het water draait het houten wiel Het vuur zindert en zengt de huid De aarde blaast haar adem uit De bodem is al haast in zicht Het is al ochtend het wordt licht.…

Om naakt te zijn keer ik terug naar het gras naar de grond om alleen te zijn met de aarde Hier sta ik dan slechts in water en lucht in de ijskoude wind in de hitte van de zon in een zandstorm en in de striemende regen Waar vind ik een mens?…

Van hoge,lage van waarde in onze zoektocht langs aarde gras - en kruidenrand van het evenwicht Het is soms even 'n stil water vervat in woorden een gedicht Door wind niet aangeraakt,bewogen ...onberoerd Maar wind wakkert aan rimpelt het papier Laat zich gelden wij....…

aan de oever van de wiel fluit ik het oude zonnelied over zuster aarde en water, broeder zon en wind de kloosterkat komt naar me toe, spint haar plekje in mijn schoot ik streel en noem haar schuchter zuster poes…

Een zeilschip zonder wind is een zee zonder boot. Een zon zonder zonnestralen, is een universum zonder sterren. Een rivier zonder wateren is het land zonder aarde. Een boom zonder blad is een dag zonder dat ik jou heb gehad. Zonder jou ben ik vrij, maar ik voel me meer een lege batterij.…

Elementen Sex Aarde Water Lucht Vuur Strand Zee Wind Zon Lijf Bloed Adem Kracht Penis Zaad Hijgen Klaarkomen Vagina Vocht Kreunen Orgasme…

Verwonderd sta ik aan de kant, de rand, die aarde en water scheidt. Een spiegeling van wolken,wind en water, later nog een regenboog. Ik kijk, ik zoek de kracht die tranen droogt, verdriet verzacht. Waar ben je? Zie mij staan.…

Luister, naar de wind die zich in de stilte verstopt Luister, naar de druppel die zich in het water bevindt Luister, naar de aarde die de grond onder je voeten vormt Luister, naar de warmte die de zon verspreidt Luister naar het onmogelijke en je zult jezelf ook weer horen…

Moeizaam ademt moeder aarde haar korst kreunend, verzuchtend gebarsten als verdroogde lippen. Prevelend en fluisterend een zuchtje warme wind verdord blad dat troosteloos dwarrelend de ronding van de aarde vindt. De grond is verhit de zon verzengend heet druppels op gloeiend heet getinte huid geen water maar zoutig zweet.…

op een lichte kalme dag lig ik in een woud van blauwe bloemen los van de aarde golft de stilte als een blaadje met alle winden mee deze dag is een mer à boire waarop woorden dromend over water glijden een gewichtloze kabbelende dag is het zout der aarde ik neem alles met een poëtisch korreltje zout vandaag…