Alle inzendingen over achterlijkheid

, draai mij om en laat het wanhopig achter in liefde, achter je ...…

Laat los ik ben gelukkig zo alles wat ik ben dank ik ook aan jou er is een geheim zoek het niet en ook jij vindt het geluk…

Ïk weet nog precies hoe het voelde. Ik weet nog precies wat ik hoopte dat je zou doen. En wat je natuurlijk niet deed. Ik wist toen al, dat je het niet zou doen, niet omdat je het niet kon, maar omdat je dat nou eenmaal altijd vertikt. Ik weet nog dat ik toen twijfelde. Of ik mijn gezicht moest laten zien, of hem standvast moest blijven verbergen…

de wind ruist niet meer alsof het raam steeds kleiner wordt en alle stemmen wegzinken zoals de zee in mijn woning ik had nog bomen geplant en duinen meeuwen en een schreeuwerige namiddag maar mijn kamer werd zelden door zon gedragen, noch door het meisje dat de straat uitliep ze zag me niet, las geen dagboek…

de klok staat stil ik twijfel op straat wacht de wind uit alles en binnen handbereik misschien moet ik de weg van de wolken volgen of tussen oeverwilgen omlaag gedragen waar vogels zich verspreiden over de laatste dunne waterrimpels omdat ik te zwak ben om te baden in de dagen van mei, in de geur van pinksterbloemen, waarheid…

"'k Ben v o o r de waarheid!” Goede man', ’k geloof het graag; Maar zijt ge er a c h t e r ? dat’s de vraag!…

Jij laat me achter, de zon zakt weg Kou komt er voor in de plaats Vragen vervullen mijn hoofd Sterren zie ik niet die boven mij verschijnen Ze willen laten zien dat het donker niet overwint Maar ik denk met mijn ogen dicht Scherm mij af tegen de hoop Tegen het licht wat wil schijnen Mij het donker uit wil leiden Ik laat mij zelf achter in…

Het nieuws schokte en deed verdriet de eerste mei Koninginnedag voorbij; in aangenaam en mooi weer tekenden zich gestaag sluiers aan voorheen wolkenloos gewelf. Azuurblauw in lijnen, werd asgrauw moment van volle bloesem. Geheel zwart Jonge vrouw geknakt in de bloei van haar leven Zij genoot na, op haar fiets terug van feest Haar…

wij zochten regels die we ademen konden een waanzinnige liefde om afstand te dragen, ons staande te houden in elkaars lichaam, en uit zoals de slaap van vogels naar zee die nooit afscheid nemen van poëzie van zon en uur, almaar meer hoe verzonnen wij de echtheid het ruiken van de duinen, de vele manieren van gemis en hoe je het litteken…

neen, mijn jongen mama gaat naar achter maar jij, jij gaat naar voren…

't leven heeft losgelaten gisteren toen de zon mild scheen haar gezicht tussenin na nachten van gewilde slaap er zal nog meer geschreven worden morgen of overmorgen als zij het jonge afscheid draagt verder weg van vandaag 't leven heeft losgelaten wit op hemelsblauwe lakens…

'k Deed m'n ogen open, voelend dat je er was niet slechts een verschijnsel nee ik zag, je wazig als door glas. 'k Was blij je te zien was al eventjes gelee 'k zie je niet zo vaak meer, maar volgend keer ga 'k met je mee. Dan sla 'k de ruit kapot met blote handen, heus want daar waar jij steeds weer heengaat daar wil 'k zijn samen met…

Dan schuiven de maskers met de panelen; sluiten de gordijnen achter het verhaal.…

De Heer wilde gelijkheid onderstrepen: Hij deelde brood en vis tot ieder at, Waarbij hij nooit afvalligen vergat, De clerus heeft dat weer niet goed begrepen. De Moslims noden ons graag aan hun dis, Bij katholieken gaat dat altijd mis.…

Dat boerenvolk hier heeft een schaduwzijde, hun kippen, nou daar kraait dus wél een haan naar, om vijf uur ’s ochtends, ’t is haast onbestaanbaar en dan gaat men luidruchtig tractorrijden. Ze halen melk uit koeien, ze zijn gek, bij Albert Heijn staat dat gewoon in ’t rek ! ---------------------------------------------------------------…

Denken met puzzels. Vragen met puzzels. Ontdekken met puzzels. Ik ben wie mij maakt en ben wie mij ontdekt wanneer niemand gelooft dat ik zonder oplossingen besta.…

Achterna en achteruit, acht ervoor en achterin (in) acht genomen achterhaald, is achtenswaardig achtgezind, achterop of achterlangs is achteloos, in achtgemeenten, is achterlaten achterklap die acht dezelfde overkwam. Over achten gesproken.…

het is lang geleden dat ik paden betrad waarvan ik dacht, die kan ik betreden ik heb de stoffige straten die ik belopen had in speuren naar kracht, amechtig achter mij gelaten…

kleding en de rest op een hoopje op het strand wij samen in zee [senryu] foto: Martien Montanus…

schreiend naast lijken en gebeente leg ik woorden in de kast blaas het stof uit zinnen van verhalen en gebeden de echo raapt een holle schaduw in de hoeken van de kamer schraapt verbleekte maar nog nooit begraven schedels vingers verstijven gegil verstomt geschreven is de onvoltooide grafrede…

het podium werd mijn redding het wachtte zoals de zee op leven of dood op een eiland dat geen weet heeft van wind of muren waaruit stemmen schuurden steeds dieper in mijn hoofd, in het waterglas waarin ik meeuwen wilde zijn luider dan novemberstilte zonder achtergronden van angst en dun geklede woorden die het sterven…

Nederland achter ons 'het gaat góed' verlaten de zon tegemoet, de palmen de ruimte, de beekjes en zoveel tinten groen wie blijft krijgt gelijk: nooit komt zij weerom mijn landje, gevangen in Kamer en straat, verlaten voor beter en/en niet, of/óf een kwestie van keuze dan geldt wereldwijd verre van Nederlands: loin des yeux, loin du…

tijdloosheid treedt in in weekend èn doordeweek namen der dagen verdwijnen de dag en de nacht linten van licht en donker die aan m'n venster verschijnen…

Een échte vriend(in) alleen zichtbaar in spiegel staat stééds achter je!…

uitgesneden langs sjablonen van het blinde geld, gevoegd in voorbewerkte stenen, ingelegd met specie van het zwoegen,waar geen bloed meer uit kan treden, zelfs geen tierend mos, zelfs geen onkruid welt op gave bodem, niets dan dode licht erboven, niets wat ons verplicht raakt evenwicht, van aarde losgemaakt, claimen vale schaduwen achter…

Geweld schuilt achter façades gezichten schreeuwen achter muren de verwonding, ongewenst neemt de laatste jaren schrikbarende vormen aan.... Gruwelijke werkelijkheid achter een lange bruine stenen gevel onbeantwoorde berichten blijken uiterlijk eenzaamheid, die geen meester kent.…

Ik gooi geen stenen naar een man of vrouw hoeveel, hoe vaak ze overspelig waren. Waar vind je mensen die dat klusje klaren en werpen zonder wroeging of berouw? Het feit dat men zo’n vonnis wil voltrekken bewijst de macht van religieuze gekken.…

Men kan geen pijn met venijn bestrijden als woorden mijn ziel gevangen houden Mijn handen zijn als perkament Mijn tranen vloeien als inkt op een oude huid die de winter draagt als een koude jas Kan ik schuilen achter een papieren muur? Of in het vuur der waarheid dat smeult op een zwakke plek?…

De deur trek Ik achter me Open Wat nieuwe Kansen op Leven biedt Leven dat ik Zo lang geleden Al achter me liet…

Het is een uiterst handig apparaat, Aantrekkelijk en praktisch vormgegeven, Een must voor het moderne keukenleven, Dat in geen enkel huishouden misstaat. In korte tijd zet u op het menu: Gesneden vingerkootjes met wat jus.…