Alle inzendingen over alle tranen

Ik was vergeten om te huilen en lachte alle tranen weg Ik was vergeten om te lachen en huilde alle liefde weg…

jouw hart troost het kind wat heeft geleden droogt langzaam alle tranen klopt krachtig door jouw sterke wil huilt om alle verloren jaren verzwijgt niet langer de geheimen durft iemand te vertrouwen geneest door liefde in en om je heen jouw hart dit is jouw heden…

kaarsen branden al zijn het er nooit genoeg voor alle tranen die zullen stromen om degenen die de weg naar huis nooit meer terug zullen vinden…

Als woorden te pijnlijk zijn om in te wonen dan omhult muziek mijn ziel en laat alle tranen vrij varen in onvermogen van mijn pen al weet ik honderdduizend vragen die ik schrijven kan.…

De zon droogt, alle tranen. De wind, geeft een nieuwe start. en… Laat het weer opnieuw beginnen.…

De roem van deze wereld duurt maar kort: Het stralend beeld van onze grote Pim Is onderhand een verre, bleke schim En alle tranen zijn allang gestort. De grootste Nederlander van altijd Raakt na vier jaar in de vergetelheid.…

Alle tranen zien er het zelfde uit Maar ze hebben allemaal een andere betekenis We hebben tranen van verdriet, we hebben tranen van wanhoop, We hebben tranen van woede, pijn of eenzaamheid Soms hebben we zelfs tranen van geluk, blijdschap, tevredenheid Iedereen laat wel eens een traan, het is heel normaal Het is niks om je voor te schamen…

mijn muren zijn onafgebroken daarachter zwijg ik te vertellen wat is gebeurd ondoorgrond lijkt alles als een aarde zonder bodem ongewoon stil en leeg lijkt het spiegelbeeld op iemand waarop ik lijk alleen de muur lijkt zonder alle tranen en alle pijn daarachter een beeld van ooit…

de tijden glijden als korrels op geblazen stranden door mijn hand eeuwig verzanden dromen in het niemandsland waar alle tranen zonder merkbaar teken van verre een bel of rinkel het is verlaten schoonheid van eenzaamheid adembenemend de tol in het hersenhoofd…

zelfs aan de achterkant van de zon waar plaatsen zijn die onbereikbaar lijken schijnt altijd nog die hoopvolle verbeelding, een kanariegele gloed rond avondrode vormen “het is niet anders” zeg je en dat is ook zo dus leg ik alle tranen uit mijn hart in jouw gesterkte handen…

Het water van de zee is bitter en zilt, door alle leed en alle tranen verspild. Tussen angst en hoop ligt een wereld van verschil.…

weet je fluistert ze elke lach zweeft naar de zon is ons geheim later dat jaar leunt de maan in nevelen slaapt de heks en dromen kabouters van poppenspel hou jij ook van Joni Mitchell zoals zij Woodstock zingt rollen alle tranen naar aarde zweeft elke lach naar de zon lees ik haar brief…

Hij genoot van alle tranen die er vloeiden. Ik tikte hem aan: “Heb je dan nooit genoeg? Mijn man , mijn zoon, zovele vrienden. Je rukt ze uit mijn leven.” Hij hief zijn vinger dreigend: “En jou haal ik ook wel op, maar dat duurt nog even.”…

De mens is maar van vlees en bloed geen kansen maar wel het eeuwig moedig zijn tot de dag dat men het licht ziet veel verdriet en pijn toch is er nog zoiets als hoop een groter iets in het geheel geloof en geschreeuw tussen alle tranen door geeft de liefde eens weer gehoor luister naar je tranen om de les des levens te leren zonder al…

De frisse ochtendwind blaast alle tranen weg. De golven op het strand geven het dansritme aan van deze dag. En het jonge zomerse groen roept iedereen bij zich die voorbij wandelt. Alles is in zomerviering op een mooie melodieuze melodie voor alle schoonheidslievelingen met een glimlach op het hart.…

Een bolle roze wolk spatte uiteen in duizend tranen. Alle tranen bij elkaar vormden jaar na jaar een stil gedragen reservoir. Later in de tijd Verdampten alle duizend tranen tot een nieuwe roze wolk die mij soms opzoekt in de nacht.…

is weet ik maar al te goed en heb door alle tranen mijn geluk alweer ontmoet…

door die ogen in de spiegel staart zij in haar jeugd op zoek naar toekomstdromen haar verdriet nog te gaan waar herinneringen vervagen in verdwenen helderheid een keuze ooit gemaakt haar wil ontneemt te leven en zij bevrijd van alle tranen zichzelf verliest in het staren breekt het geluid van spelende kinderen haar hart een laatste…

Een traan rolt Vanuit ’n hoek van m’n oog In een boog Bolt Over m’n wang naar benee Zoals het water Van vloed naar eb Het strand verlaat Het zilte water zich bang Terugtrekt naar de zee Om zich te voegen Bij alle tranen Die ooit in al hun banen Stroomden Van alle zanderige gezichten Als stille gedichten Naar oceanen Van week ach…

zonder ophouden ga ik elders wenen dan in transparante luchten die ik met open ogen hellend verlies door de gedoofde woorden van morgen rusteloos en zonder einde onder het drukkende puin van gisteren ga ik graven in elk geluid dat de dood wekt door drijvende kiezels die ik radeloos gooi naar alle tranen van mijn vlakke eenzaamheid…

Vannacht wil ik vertrekken naar het land van duizend dromen waar velden van goud zich strekken en rivieren tot in de hemel komen Waar parels in de lucht hangen met een glans van zachte helderheid waar alle tranen worden vervangen door geuren van gelukzaligheid Waar vlinders tegen elke stroom zich wentelen in passende vorm het ritme gevend…

tranen onbewogen staart het fossiel in zijn verte…

ik ben het zuiverste dier op aarde ik slaap met de nacht als met mijn lichaam en de nacht wordt groter in mijn hart in het donkere weefgetouw van je vingers borduur ik een nacht van eenzaamheid veelkleurig veeleisend veranderlijk ik ken alle tranen van de eenzaamheid sla mij maak mij open ik ben een roos van vrolijkheid kom hier vertrouw…

doorheen eenzame tralies bewaar je stilte krast ze in het monument van jeugdverlangen wanneer dromen sneeuwen als wintervogels in een dodendal je ogen kijken de wereld tegemoet terwijl je alle tranen weent om het jonge hoefgetrappel verloren in vele manen aan de rand van zwart en trage trouw ik buig, vang je schaduw aan…

Als alle sterren aan de hemel diamanten waren, en als alle tranen die over mijn wangen rolden diamanten waren, en als alle zandkorrels van het strand diamanten waren, dan nog zouden ze de waarde van mijn geluk niet evenaren.…

Hij zal alle tranen drogen, eens voorgoed - al duurt het lang - Eer aan God, klinkt uit den hoge, dank aan Hem, zij onze zang.…

Remos, Rami, Robilo; God van luduvudu, Wanneer volgt u de stenen van slijterij weer naar huis en drenkt u alle tranen boven die zweven tussen neus en buis?…

tranen en mijn ogen twee keer zo groot kan ik ademhalen En die inademing zorgt dat ik alles wat ik kwijt was weer binnenhaal Al het mooie van de wereld stroomt met die inademing binnen En ik ben gelukkig, want ik voel.…

tranen zijn echt Al is het onmachtig, ik houd van de mensen die ik in de ogen kijk door een bril van toeval een bril van woorden of een camera, en ik houd van mijn naasten al is het routine en schiet het tekort…

Ik proef alle tranen van mijn hart brutaal tegen de oevers stuk slaan Tranen uit mijn hart stromen hard zou mijn hart echter nog bestaan? Ik hoor het schreien van mijn hart om ‘t allerwegen verdorren van mij Mijn mond fluistert zacht verward zou van mij nog wel iets bestaan?…