Alle inzendingen over ansichtkaart

Kijken naar buiten het winterlandschap vertoont als een ansichtkaart.…

Het verleden komt ansichtkaartgewijs door het bewustzijn gegleden, vandaag is zomaar vijftig jaar geleden. Huizen bestaan afgebroken, mensen leven dood. ‘k Herken de kerken van het geboortedorp, de zerken op het kerkhof, showroom van getransformeerde geschiedenis. Somberte en rododendrons langs pad en oprijlaan van het geheugen bloeien steeds…

Wij maken onderweg op onze route Herhaaldelijk een leuke tussenstop En trekken daarna heel gezellig op Met mensen die ook naar het Zuiden moeten. Dus doe ik in ons huisje op vier wielen U opgewekt de groeten uit de file.…

De hartelijke groeten uit mooi Drenthe! Al giet het hier in Gieten dat het giet En is mijn tentje lek, het deert mij niet, Want ik besteed in eigen land mijn centen En zit hier in mijn regenpak te hopen Dat de recessie gauw is afgelopen.…

vergezicht Eén gat waarin het licht verdween Eén gat daar gluurde ik doorheen Ik zag het zand dat stoof in de wind Ik zag hoe de zon in het water scheen Half in het donker maar ongedoofd Kaatst het licht van wand tot wand door mijn hoofd Flitst en stuitert van hier naar daar Gedachten vinden, verliezen elkaar En half in het licht: de ansichtkaart…

Lief, ik zit aan de oever van de Taag te zingen. Het is hier vrij goed toeven. Alsof de meeste dingen niet meer hoeven. Althans niet meer vandaag. Wel verga ik hier van de schrik, o, vraag me niet waarvoor, voor het riet langs de stroom of voor de gemelijke geest van El Greco. Wat doe ik hier? Ik eet boekweit en af en toe een varkensnier.…

Er is een ansichtkaart van mijn moeder. Sinds de dood van mijn vader gaat ze elke zomer naar het buitenland. De Jura, dit jaar. Dat ligt tegen de Spaanse grens, had ze gezegd. Ik beaamde dat. Ik spreek haar niet meer tegen. Ik bekijk de kaart. Op de voorkant een dorp in de bergen.…

gezichten achter glas ansichtkaarten als vlekken op het behang tulpen in een vaas patience en de klok die het vertikt…

zelf zo triest teloor zien gaan dan nu, het schrijven van een ansichtkaart -mijn goede vriend het ga je goed, dit Babylon nooit meer…

op hoge pieken en in diepe dalen gaat zoveel mis zoals soms ook in het leven maar het gehele beeld afgebeeld op een ansichtkaart doet ons beseffen hoe mooi en fascinerend het leven ondanks alles toch is…

Ik schrijf u over mijn 1/5 lot Ik heb de goede afslagen genomen De ansichtkaarten zijn weer aangekomen Maar ik won nog geen syllabe van de pot De vakantie is voorbij: ik ga beginnen Met de actiegroep 'ik wil meer centen winnen'…

zijn brieven tot de laatste millimeter beschreven kleine ansichtkaarten elk stukje wit tot aan de wolkenluchten op de voorzijde volgeschreven zijn 100 jaar slapende zinnen gemiste woorden wekte zij letter voor letter tot leven…

Net terug van een kale reis Mijn visum werd verbeurd verklaard Mijn rugzak nog onaangeroerd Scheurtjes in mijn wegenkaart Tegoedbon voor drie weken zon Ansichtkaarten nooit gepost Reisbrochures licht gescheurd Verwachtingen niet ingelost…

Lentegek zomergast herfstdraad winterblues Winternacht adem en ijs bitter en koud slapeloosheid Luchtgaten brandhaarden dromenvangers acrobaten Sluimerwolken suikerspinnen lust voor leven opnieuw beginnen (refrein) Verhalen zingen dromen dwalen en verwaaien in de wind in de wind Bijenkorven honingbazen mantelzorgers…

Gefotografeerde bomen vertalen jouw zwijgen energieker in de knoppen dan mijn eigen loze woorden Lente groeit in oerbos jouw leven bloeit in mij hoopvol en verwachtend als een veulen in de wei ik laat je niet meer los in mijn innerlijke zon overgoten droomrivier tot aan de doordeweekse einder komen sprookjes tot bloei vol bloesemen…

koekoeksklok in hondenhok doos met bestek in druiprek aktetas op matras plastic zwaard in hobbelpaard veel snuisterijen donkere schilderijen lampenkap op doedelzak ansichtkaarten bontstaarten tafelvoetbalspel oude tafelbel sentimenten loslaten geeft gemak alles kan in de vuilnis stortbak 1977.…

Achterin een doos vond ik een oude ansichtkaart, die mijn ouders stuurden vanuit Zwitserland. Er staan mooie pieken op, een klein kruisje markeert: "hier staan wij, tegen de bosrand" het stempel dateert uit 1994 en ze hadden goed weer, op wat spatjes na, maar dat was maar een enkele keer.…

ik loop in cirkels en monologen vloek om regen - nog dagen daarna – wikkel het afscheid in ansichtkaarten en jank de zomer uit mijn mond en op de kale plekken in het gras leg ik gedichten uit het leven met witte wolkenwijzers naar de nacht kom dichter, lees je voor kom vandaag er is nog licht…

een sneeuwwitte deken doet al het groen verbleken wat een hemels gezicht alles lijkt wel vederlicht het is een pracht tafereel takken bedekt met poederzacht sneeuw ik geniet met volle teugen deze winter zit gegrift in mijn geheugen als een levende ansichtkaart iets wat nooit en te nimmer verjaart.…

ja, ik weet het wel zal sorry zeggen voor alle ezelsoren of geknakte boeken die ik even weglegde zodat ik wist waar ik was altijd verdwijnen ze wanneer het nodig is dus pak ik kladjes, tandenstokers, ansichtkaarten of oude benzinebonnen de aangebrachte vouwtjes strijk ik altijd weer glad zo wis ik sporen uit…

maar gelukkig komen er ansichtkaarten van oud-medewerkers met zonnige groeten van ver over de zee , die verjagen de donkere wolken , heimwee en verdriet overdag! hopelijk kan dat ooit voor de zwaar getroffenen nu. hoop! investeringen kunnen nog redden…

Waarom moet ik blijven kijken naar die ansichtkaart - een roeiboot hij ligt op de rimpelende spiegel van een avondhemel verankerd met een dunne lijn aan iets in de diepte het is een foto maar je ziet hoe de boot schommelt en rukt aan zijn anker zo moet het altijd te zien zijn geweest een boot wachtend op zijn roeier er is gedacht…

Op foto’s van feestjes die via de digitale weg jouw ogen bereiken smijt ik mijn geluk Recht in jouw gezicht Ik leef nog De straten met jouw naam negeer ik ’s nachts slaap ik alleen want ik ben niet bang In het donker Voor spinnen Mijn banden plak ik zelf Samen de zonsondergang bekijken is cliché En ooit bedacht voor op een ansichtkaart…

Ik wens je slingers en ballonnen, hele stapels boekenbonnen, telefoontjes, ansichtkaarten, hagelwitte slagroomtaarten, heel veel handen, knuffelzoenen, paardrijlaarzen, voetbalschoenen, posters, pennen, partytenten, hier en daar wat losse centen, een nieuwe fiets, een nieuwe kamer, zo'n idiote opblaashamer, tulpen, rozen en seringen..…

Er prijken al zo lang met haast beschreven ansichtkaarten in uw territorium. Mooie uitzichten, prachtige hoeheethet. ------------------------------- uit: 'Grijp de dag aan', 2010.…

wat zal blijven is de diepte wanneer het avondlicht zich verzamelt in opengesneden gedichten want daar zal ik slapen in naakte kleuren, dichter bij het raam en de vrouw die ik ben misschien stuur ik wel een ansichtkaart als ik weer verder moet of te lang aarzel aan het tafelblad waarop de lucht drijft en schaduwen laat…

In een allerlaatste poging Om jou toch te laten blijven Heeft een groot deel van de bomen Zijn groenkleur afgedaan Die bladeren, gemengd gekleurd In tinten van het stoplicht Schilderen met zonneverf Mijn kaaklijn glanzend goud Wij staan daar in die duinpan De ansichtkaart voorbij De eik weet te vertellen Dat dit nimmer heeft gefaald…

na de regen komt de zon ooit zal hij schijnen, met zijn stralen kleurt hij de dag op met zijn warmte verandert mijn kop in een mooie ansichtkaart, het puntje van de kers op de taart is mijn beleving, als de zon straalt doet het weer wat hij niet laat, als ik met mijn hoofd weer ergens niet bij kan, pas dan, weet ik het weer de dag is pas…

Zie het huisje in de regen bomen bij de oude sloot land voor oogst bewerkt herinner me die dagen dat we door de polder liepen in mijn hart nog zoveel vragen die in dromen verder sliepen gevoel van jouw oude hand die de brief had vastgehouden berichten van het platteland mensen die we blind vertrouwden de ansichtkaart van toen we…

Onder het asfalt van de nieuwe tijd liggen de klinkers van de oude straat, die nog op vale ansichtkaarten staat met een allure die men hem nu benijdt. De straat is zijn karakter echter kwijt. Dat wordt met vage termen goed gepraat, door de bestuurderen met een gejat citaat, maar de bewoners steeds vervult met spijt.…