Alle inzendingen over baai

Bij Queensland zwom ik in een fraaie baai waarvan de slechte naam mij onbekend was, ’t was minder prettig dan ik wel gewend was want ook al lijken al die baaien fraai, ‘k had moeten weten hoe de baaien heten waar in ’t verleden vaker haaien beten.…

kleine baai je bent zo stil vandaag ik hoor je gefluister niet er vervaagt een zeilboot triest en traag kleine baai nu kraken krekels mijn schedel wijzen cipressen mij na alles waarin ik geloofde dreef het verdwijnen achterna…

'Nu vissen wij in de Baai der Neontetra's, mijnheer Slauerhoff.'…

De schipbreuk, die ze leden in de baai, werd aan de overladenheid verweten. Een haai, die passagiers had opgegeten, vertoonde kuren, want de haai was high. Het was al gauw, dat wij de oorzaak wisten: een speedboat was het - vol met drugstoeristen.…

'Baai,' zo sprak hij, 'Baai en Blesse, heden moeten... stille! fraai! moeten wij naar de uitvaartmesse, met de wagen, Blesse en Baai!' En toen, na zijn hand te doppen in 't gewijde water klaar, zegent hij de hoge koppen van 't onachtzaam peerdenpaar.…

gooi het anker hier uit het schip vaart niet verder het is deze baai waar het water als muziek tegen de kade zingt mijn schip zo verlaten mijn schip van rust het is de lucht van het verlaten schip dat wat dobbert aan een horizon van een goudkust…

Een kop: '300 Haaien nu op Twitter’ Dus voor mijn geestesoog verrees het beeld Dat smartphones aan hen waren uitgedeeld Maar nee, zij zijn voorzien van een transmitter En elke badgast aan een linke baai Krijgt nu bijtijds een tweet met ‘#haai’…

Diepblauw gekleurde bewegingen ontlokken de diepte een kracht die het ritme verankert in een kiem van harmonie. Beschermende rotsen weerkatsen de melodie van zeegeruis als een fluisterend echo van vergangelijkheid. Zoekend in mythisch verleden ontwaakt de slaperige geest er draaft een dunne draad terug in de tijd naar het oorspronkelijk…

De onzichtbare baai aan de andere kant van de oceaan. Je hoefde de telefoon maar over te laten gaan om de schepen voorbij te kunnen horen varen. De rozen diep over het balkon gebogen. Alle onuitgesproken woorden in dat ruisen nog hoorbaar voor ze de golven raken. ------------------------------------ uit: Tirade, 1996.…

De schemering valt. een grote, rode maan stijgt langzaam uit de golven aan de oosterrand der nauwlijks ademende avondzee. de dromen komen met de golven mee en mijmerend gewordt mij, ongezocht, waarvoor ik jaren in vertwijfeling vocht, denkende dat het geluk omstréden moest zijn en dat het leven zonder smeken niet schenkt. o, heerlijk is nu…

de wind blaast een blues door onze verwaaide haren we deinen mee met melancholische golven terwijl we nog wat tijd stelen uit de verstrijkende zandloper je fluistert zacht adieu cherie ik vang je woorden op mijn lippen polijst ze, kus je nog eenmaal we overstemmen de branding met een laatste liefdeskreet en dragen de nacht…

nou, het ga je goed hoor: baai baai, zwaai zwaai! Sjonge jonge, vind je het erg als ik ondertussen alvast het brood snij voor morgen voor de merels en de mussen in de tuin?…

Hij toont met trots zijn rode onderarm De kustwacht plaatst een bordje met ‘Alarm’ Daaronder leest men in de volle breedte in gestileerde letters, uiterst fraai: ‘Kijk uit: ADHD-haai in de baai!’…

Door de pergola heen zie ik nog de bougainville zo lila bloeien je leek er mee vergroeid bijna in omarming de baai keek op de open zee vanavond dacht ik kleed ik je turkoois ik maak van je iets moois ik toon je weer het rimpelen van de zee…

Wilde golven beukten op de rotsblokken maakten ons met de zeeschuim nat Een flesgroene baai omarmde haar Slavische heupen Onophoudelijke mistral kamde eeuwig in de war zittende haren Zilte wind bracht het klokgelui en lokkende sirenenzang…

dat wil zeggen, liggen tamelijk roerloos in de baai van onze tijd. plezierbootjes maar dan zonder plezier. ---------------------------------- uit: 'Mijn soort muziek', 2015.…

We gaan vandaag naar Zandvoort bij de zee Een dagje zwemmen en wat pootje baaien Of in een kuil ons lekker bruin te braaien We nemen broodjes en ook koffie mee Daar komen jongelui het strand opstromen Ze willen toch niet op de koffie komen?…

Getracht heb ik om golf over golf jou te laten gaan de tocht van eb heb ik ook vloed niet in macht leiden laat ik me door het onder waterleven zo zacht dat ik hard terugspoel naar de baai en het begin cirkelend gelijk de meeuwen zingend krijsend boven mijn weten besef ik dat ons kunnen altijd ons kennen is geweest…

Haai en vis averij, nee, zij niet, vrees de baai! Zee is wild het zand brandt, spoelden mee slechts wij twee, man en muis ver van huis.…

“Baai ! veel papier ! stuur ’n taart ! groenten in Soedan ! wees doorzichtig ! laat jullie verassen ! graniet ervan ! amputeer jullie ! op hoop van regen !”… Ja, z’n expat-cursisten zijn hem genegen, maar meester Teun vertrekt toch met ’n raar gevoel naar Taiwan ……

De ruime baai vol heuvelige eilandjes blaast zijn wijde adem de nauwe Fjord in wiens peilloze diepte zich vrijuit meet met hoge rotsen aan weerskanten waar geiten onbezorgd wonen op steile grashellingen.…

Er staat veel op het spel: de zon is een bokaal op de bodem van de baai. De golven storten zich onvermoeibaar in de strijd, de vissen kreunen. Intussen gaat de tijd er met de fonkelende prijs vandoor.…

Ik moet nu spoedig naar de Balearen De eilanden doorkruisen op een ezel De kleine baaien zoeken En de meisjes paaien De harde korrels voelen Aan mijn voeten Ik moet nu spoedig naar de Balearen Alles vergeten wat mij heeft verlaten De warme zon zal mij van al mijn pijn genezen Nog eenmaal kan ik dan gelukkig wezen Van mens en dier heb ik…

Badend in zachte ochtendmist ontwaken geliefden, stevig omarmd zeemeerminnen zingen een heimelijk lied ‘t zeegeluid kabbelt daar doorheen de baai in vuurgouden gloed gestoken toont haar schoonheid en verleiding daarmee, het weerzien een onhoudbaar verlangen naar.. door Tony Bennett en anderen vaak bejubelde en bezongen..…

ik zag je flaneren in een bevallig wenden en keren voor de etalages van jouw keuze spelend met je spiegelbeeld paste jij de meest luxueuze outfits door er even in te schuilen om daarna met een joyeuze zwaai afscheid te nemen van de baai van verleidelijkheden stil stapte lichte teleurstelling met een kleine echo door de…

het binnenbloed kruipt bij elke slag van het hart wast gewogen dagen weg gaat aan zaak of rede voorbij maar verlicht niet het gewicht van steen in weke maag doch tempert geruisloos de zucht waaronder een ziel buigen wil die weet van elke groef wat gangbaar leven vermag en dat terwijl we ooit het troebele water in een vroege baai…

Maar over de baai hangen zware wolken: kamelen drinken ondersteboven van de regenboog en spugen op nietsvermoedende passanten. Een man in een rode kaftan tovert een gele paraplu tevoorschijn en geeft zo nog meer kleur aan deze dag.…

ik zag de groen blauwe baaien met hun opgeschuimd wit tapijt hoorde de lokale tonen van muziek nog in lange uithalen gevangen in een speels en sensueel ritme dat in meebewegen snel en soepel antwoord gaf nog stond de zon te hoog was het zand te heet om heerlijk vrijuit te kunnen dansen maar in de donkere ogen had…

in de zee van mogelijkheden dobbert een verlaten boot veilige aankomst vervlogen in oceanen van overvloed varen cruiseschepen verveelde dromen na op het eiland van verlatenen waait een kille tegenwind dwars door zielen en dekens heen in havens van hebzucht meren superjachten voor gouden kansen aan in baaien van bezinning stromen…

zomerlang heb ik gezongen minnestreelde liefde als be-leven woorden aan Zuiderwind gegeven weemoed ver verdrongen mijn longen vol gezogen met bossen en wild geurende weide de drang die me leidde naar volmaakt vertogen op mijn doelloos dolen dingen gekoesterd en beluisterd achter tonen van violen verscholen duizend namen heb ik gefluisterd…