Alle inzendingen over bankje vroeger nu

Het bankje stond er nog waar wij best wat verlegen de eerste zoen uitwisselden net voor die bui met regen er stonden nu weliswaar andere namen en initialen maar ik wist die van ons nog feilloos te achterhalen daar waar ik ook vergeefs tijden later op je wachtte hoe kan het nu voorbij zijn blijft nog steeds de gedachte…

Naar alle zijden ligt nu als een tuin Dit Holland met zijn bloemenvolle gronden, Terwijl de heuvels lijdzaam langs hen blonden, Hoeven-doorhoekt, van 't zilverzande duin. En daar de wind me omspeelt op blinke-kruin Zie 'k dorpen voor me en meen de stad gevonden, En voel de zee me omgaande al 't land omronden, En hoor de brekers storten steil…

studenten ver van tibet op een bankje drie studenten op een publiek bankje ver van tibet de drie studenten ver van hun bed en tibet op een publiek bankje…

Ik zie de mannen van tachtig Stoer willen ze nog zijn Zo verdringen zij hun pijn Wanen zich toch machtig Zij schuilen bij elkaar Bij het bankje op de hoek Eentje slaakt een vloek De ander rookt sigaar Daar loopt een jonge meid De blikken buigen mee Vol vergane viriliteit Zo verglijdt hier de tijd Tot in de eeuwige zee Van de vergetelheid…

Beursberichten Stuurboordlichten Duizend sms-berichten Gefotoshopte vergezichten Maar wie schrijft er nog gedichten?…

Op een wit bankje in het park Ligt een oude zwerver op zijn zij Heerlijk rustig, prima bankje Ja, hij ligt er vredig bij Gesloten ogen, bolle wangen Rode neus, een dik gezicht Morsdood, al een paar dagen Op het bankje waar hij altijd ligt…

ook jouw bankje En vandaag heb jij het meer nodig Vandaag is het bankje van jou…

maar geen bankje wel pijn in de voeten een toilet om niet aan denken dat heeft iemand ooit gezegd…

iets in mij gelooft dat ik duizend jaar zal worden of minstens toch de helft maar zeker wel een kwart en dat ik dan nog steeds geniet van onze liefde minstens met mijn geest maar zeker met mijn hart iets in mij gelooft dat ook jij zolang zal leven of minstens toch zo lang als dat ik leven mag en dat wij dan nog steeds hier op dit bankje…

wind wegwaaide We zaten toen op dit bankje… Met mijn lippen op elkaar geklemd En een schelle gil ergens in mijn keel Met om mijn verkilde lijf een doodshemd En haar schaduw als gewonnen aandeel Verlaat ik vandaag dit bankje……

Ik heb immers alle tijd om te kijken wie Gods liefde naar dat kleine bankje leidt. Heus, Hij vraagt geen grote dingen. Je kunt soms al wond'ren doen door gewoon iets aan te horen op die bank in het plantsoen.…

Het bankje waar we vroeger zaten daar bij die mooie oude eik die is gekapt en weggehaald voor een nieuw te bouwen wijk. Ik zie het aan met lede ogen een mooie tijd wordt teniet gedaan geen plekje om terug te keren als er straks nieuwe huizen staan.…

Eens mocht ik plaats nemen in het plantsoen Prachtig gelakt mijn voeten in beton gegoten In de eerste zonlichtstralen glom mijn bruine kleur Trots kwamen de eerste mensen zitten op mijn schoot Eens mocht ik plaats nemen in het plantsoen Mijn uitzicht was adembenemend zo mooi Prachtige bomen aan de waterkant Trots liet ik mijn schilderij zien…

zijn borst omhoog na elke duw, nog een duw Ik mag nog steeds niet naar hem toe, ik wacht het is niet in orde dat hij blijft liggen dat hij niet op het bankje zit dat hij niets tegen me zegt…

we droomden liepen als vanzelf het pad van deze geweldige zomer op zoek naar wat stukjes geluk de bomen kleurden toen nog in groen je lach tussen bloesemende ogen het herfstig tafereel toont nu teveel geel het bankje voor rust met het kapotte plankje gaf de smaken weer terug van hartstocht en haast liefhebben ging vaak veel te…

als modder in donker en koude het overneemt wanneer warmte verloren is zij bevroren tranen weent denk ik terug aan wat ooit zomaar gegeven werd op die zonnige dag een zoentje…

onder de bomen steekspel van licht en schaduw iemand wordt geraakt…

Ik zie de mannen van tachtig Stoer willen ze nog zijn Zo verdringen zij hun pijn Wanen zich toch machtig Zij schuilen bij elkaar Bij het bankje op de hoek Eentje slaakt een vloek De ander rookt sigaar Daar loopt een jonge meid De blikken buigen mee Vol vergane viriliteit Zo verglijdt hier de tijd Tot in de eeuwige zee Van de eenzaamheid…

Nee dit bankje is niet eenzaam en alleen, ze heeft het volle leven om zich heen. Sta op en loop weer verder, in de verte gaan schapen met hun herder. Ik voel me lekker, één met de natuur, ’n heerlijk gevoel, maar helaas slechts van korte duur.…

bij de vijver een bankje wat verweerd een rugleuning met de letters J en A een hartje een pijl nauwelijks leesbaar een man en een vrouw op het bankje bejaard en broos vandaag zestig jaar bij elkaar hij pakt het mesje en kerft een J en een A een hartje een pijl goed leesbaar ze glimlacht naar hem…

wel naar je brengen Ik zie een man en vrouw op een bankje Ze zitten dicht tegen elkaar handje, handje Zij zit helemaal op het randje Van het hele kleine bankje Ze lacht naar mij als ik voorbij kom En terwijl draait ze zich om Om trots naar hem te kijken Zonder een centimeter van hem te wijken Als een volkomen gelukkig mens Zit hij…

de kromgetrokken man verdween meer in zichzelf de dunne hand omknelde de wandelstok hij liet ons het uitzicht op de haven na en het asgrauwe bankje mist iemand zijn verdwijning de stille aanwezigheid op het asgrauwe bankje met uitzicht op de haven?…

op het stille bospad neergezeten op een verweerd bankje zonder leuning denk ik aan het bankje in onze achtertuin van steigerhout en ongeverfd zelf getimmerd door mijn lief met een bont kussen door mij getooid melodieën die hij er speelde op zijn gitaar en bijzondere verhalen vertelde velen ben ik inmiddels vergeten sommigen vergeet ik…

maar middelbaar hand in hand als een gelukkig stel zo helemaal geschapen voor elkaar Ik zag hun ogen naar elkaar staren een blik waar zoveel liefde uitstraalde en dacht; waarom zijn niet allen zo toen ik dat beeld weer boven haalde Die man, die vrouw, zo stapel op elkaar zoiets kan alleen maar echte liefde zijn 'k zag ze later op een bankje…

leegheid laat het rode bankje zien het verlokkend rood is zinloos niemand wil mee diep in die grote blauwe zee de sleutel van de grote klemmende rode deur ligt op de bodem wie goed zoekt zal niets vinden de sleutel wacht…

Ik zie een man zittend op een bankje Hij kijkt naar beneden Niet wetende wat hij nu moet doen Hij is verdwaald en zijn ziel Heeft hij te koop aangeboden Wie helpt hem, wie ziet hem Hij vraagt zich af of hij echt op het bankje zit Of alleen maar zijn lichaam Hij kijkt naar zijn vingers Eentje wijst naar zichzelf Want het is allemaal zijn…

De koe die hier in Tallinn zit te wachten Op aandacht die zij – nogal wiedes – krijgt, Is fraai gebronsd, heeft goede zin, maar zwijgt, Al heb ik een idee van haar gedachten: “In Frankrijk hebben ze ‘la vache qui rit’, De Esten hebben mij, het liefst bien cuit.”…

sprong Bankje in het bos Omringd door natte herfstbladeren Veel seizoenen meegemaakt Tijdens de levens van onze voorvaderen…

Op een bankje in het woud Staat geschreven in het goud Hoeveel ik van je houd…

[Haiku] schaduwen rusten op een bankje in het park naast zonnebloemen…