Alle inzendingen over behangen slaapkamer

achter het behang, Niemand zou meer last van Hem hebben, en hijzelf Al helemaal niet…

loop met me mee en ga niet terug doe het gedwee en vlug vergeet je dag stap in de nacht en drink tot het verzacht soms is het goed omdat het moet je stem eens te verheffen soms is het stil vochtig en kil onder de lakens tijdens het beffen…

Word vanmoren wakker Als een loshangend stuk behang Dat zojuist met een stoomapparaat Van de vaste muur werd losgeweekt Flauw, lauw, levenloos bijna Van de basis losgerukt en alleen Nog nutteloos slap naar beneden hangend En 't vreemde is dat ondanks dat ik Doelloos naar beneden hang Er het leven is dat me niet Heeft losgelaten…

huis daarbij kwamen laagjes pijn van hoe ik destijds de muren afstoomde van je puberkamer tijdens het weekend dat je weg en ik jou wou verrassen maar jij bij terugkomst verdrietig was want ik, voortvarend, zonder overleg had afgepeld wat nog niet rijp Hoe graag ook, nooit kan ik meer de rafels, flarden terugplakken van je bloemetjes behang…

In schaduwen op de muur herken ik vervlogen gezichten. Zij veranderen steeds, elke keer als ik mijn ogen wil oprichten. Hoe langer ik kijk, hoe meer zij lijken te bewegen. Levend geworden zijn zij, in een stuwende herinnering aaneengeregen. Muren en gordijnen draaien, niets blijft onbewogen. Een bekende stem hoor ik zeggen: “Niet lezen in…

Daar blijft een echo van iedere stap telkens achter bij het bestijgen van de trap naar de slaapkamer van zoete uren, naar het bed waar liefkozen eeuwig zou kunnen duren. Die kamer blijkt leeg en ik staar naar de hier en daar oud beschilderde muren.…

zinnig woord of het wordt gehoord hangt af van het been en een bed dat verkeerd kan staan in de slaapkamer voor de zekerheid slaap ik al jaren op de bank…

De muren Behangen door een vrouw.…

Kom binnen, bekijk mij, mijn binnenwereld, mijn -- innerlijk behang.…

verzamel warm blauw als behang voor de toekomst onbewolkt zonnig…

de kleur van het behang gisteren goed voor discussie vandaag van geen belang…

Pappa wat ben je aan het doen Lieverd pappa is aan het behangen Oh wat is behangen pappa wat ben je aan het doen Pappa geeft de muren een nieuw kleurtje Waarom pappa Mamma vond de oude niet mooi meer lieverd O jij nog wel toch pappa Laat pappa nu maar fijn werken hè Pappa mag ik helpen Lieverd dat kan jij toch helemaal niet Wel hoor Laat…

ik ga mijn gang in een huis zonder behang met thuis in dat niemandsland geef ik iedereen als vreemde mijn hand ontheemden van de overkant completeren dit traumatiserende decor ik kan slechts rusten in de wereld van hiernaast die mij dieper raakt waar warmte en compassie samenkomen uit mijn dagelijkse dromen lijk lichtelijk…

Met tassen vol behang in een lichtgele tint fiets ik in de voorjaarszon fluitend langs de Lindt, ik ga de lente plakken. Het oude is al afgeweekt, de geur van stijfsel groet, schroevendraaiend komt het stopcontact mij knarsend tegemoet. Nog even peuteren aan resten roze en grijs.…

Als ze sliepen, ja dan waren het engelen, maar soms: had ik ze achter het behang willen plakken en schamen, dat doe ik me dus niet!…

je hebt me ontvoerd in boeien gevangen je buik is zo zacht, geplooid en met schaamte behangen ik zwicht voor je borsten in streelzacht verlangen voel hoe je opricht je huid strak gespannen ik lach naar je mond de lippen geopend fluister mijn woorden voordat je verstomt we rillen en trillen in de kleur van genieten het roze werd rood…

helemaal beviel aan stem verheffen heeft ze nooit gedaan de toon ging uit pure nijd de hoogte in en mismaakte zo effecten die al hout sneden in doelen zonder smoelen we beperkten ons tot klein publiek een groter podium verstond onze stemmen niet wij waren niet bang voor echo en reflectie er was gelukkig plaats genoeg achter het behang…

Tussen al die chique dames, behangen met juwelen, was zij, zonder opsmuk, eenvoudig om te stelen.…

Aandelen Fortis gat in kous brave huisvaders behang zonder bloemen…

banen verkleuren ezelsoren steeds groter tijd voor nieuw behang…

Een vogel is een rijke astronaut die zich aan geen tuig laat behangen.…

De bloemen op het behang bevroren in de tijd Vast gelijmd tot het eeuwig bloeien Voor de ogen van zijn bewoner Zonder protest kleuren zij de kamer Tot het plezier van zijn bewonderaars Maar de jaren verstrijken En ook al sta je nog in volle bloei Het behang zal vergelen En de bewonderaars zullen je verwijderen En bij het vuilnis smijten…

het duurde lang voor ik erachter kwam dat ik geplakt zat achter het behang dacht dat dessin en kleur het leven waren omdat de muren bleven open en bloot sta ik te kijk in het schonen van de wanden alleen met lege handen heb de ruimte verkend meer licht en transparantie helaas gaf mijn behang geen levenslang garantie…

Ik vrees Het verlaten van de slaapkamer. Dan dringen zich de verschillen op. Slingerende kleren zwepen mij op. Kretende kinderen jagen ons op. Het zijn scheidingswanden. Al vroeg op ben ik op, op, op.…

Hun podium is de zwarte nevel waarin ze eindeloos dansen mogen de schittering op een natte gevel maar ik zie niemand opgetogen Hun glorie straalt al eeuwenlang geen notie van begin of eind wie geniet van het nachtelijk behang vreest dat ze morgen niet meer verschijnt ?…

't Behang bewoog. En 't haar van 't zwaar bewimperd oog. Wat vloog De ruimten door? 't Zal morgen zijn Of 't niet bij nacht zo hard met zwepen Geslagen had. - Zie door 't gordijn De geesten in hun koude schepen! De takken schaven aan de randen Van 't venster. In de verte fluit Het altijd helder langs de landen.…

Je bent gewenst te blijven; kort en hard of zacht en lang; zich in de handen wrijven doet het behang. De stoel verroert zich haar zitting is vereerd. Wie we graag zien, verwekt een kiem in warme rode aarde waarin het liefdeskind stoeit naar waarde. (dat is pas kien) ’t Is een geschenk dat boeit. Zo klein, zo kort vertoeven.…

ik blader schreeuw een bloem mompel zacht de steel denk de wortels al afdalend langs behang gaf je laminaat als water bij de vis die niet tevreden is omdat de vangst haar zwemmend leven wist ben niet bang om eigen kleuren weer te geuren warm je maar het zal je stuifmeel slechts eenmaal gebeuren ik stamper al je macht je woorden…

Hotel Panaramic Bad Lauterberg, voormalig Oost-Duitsland, gebouwd in 1971... gevoelsimpressie van ons hotel en appartement, binnen historisch perspectief.... De kleuren van de balcons vallen op roze, dieprood en nog dieper rood tegen een achtergrond van groene bergen als de zon en de wolken hun spel spelen van licht en schaduw, schaduw en…

De winterzon schijnt door mijn slaapkamer raam en kust me langzaam wakker. Ze oogt winters in het vroege ochtendgloren waar rijp wit op bomen en struiken bracht. Het glinstert als zilverkristal als ze met ingetogen stralen de natuur zal gaan beschijnen.…