Alle inzendingen over bekoort

Stilte op het strand. En dit bij zonsondergang. Wij bleven nog lang.…

ernstig ziek is het effect van politiek niets bekoort in hun accoord het hart…

Een stem die fluistert zegt zoveel, bekoort. Een die zich verheft weinig tot niets. En die schreeuwt wordt niet gehoord...…

geen zoetgevooisde verte geen hemel van satijn bekoort mij meer dan elke keer weer veilig thuis te zijn…

Elke kamer heeft een commode een ledikant een tuindeur , een raam met adembenemend uitzicht, de stroom bagage neem ik voor lief als ik weer een moment liefdevol aankaart, het voorjaar binnenstroomt en vertakt terwijl mijn hart een en ander hoort en klopt; alles bekoort en verleidt.…

wat heerlijk zijn de melodieën in de stilte van de ochtend waarmee ons de vroege vogels steevast hun serenade brengen aan een nieuwe lentedag bevederd nestelen zij zich met zorg zich een thuis vlechtend in het breekbaar roze van bloesems die ons geurend als rozenparfum de komst kondigen van fris groen de zon breekt goudgeel schijnend…

Zegt 't voort, zegt 't voort, Al wat een ander niet bekoort. Eensgezind in wat je stoort. Balancerend op een zijden koord.…

Een klein zwart paard met lange manen op zijn voorhoofd zijn ze rood met grote ogen staat hij mij te woord spitst zijn oren als het hem bekoort…

Jij hebt een bijzonder mooie geest: de stilte erin bekoort me nog het meest, wanneer jij de liefde in mijn ogen leest.…

Geniet eens van een Zen moment met alleen stilte om je heen Als je dan zo Zen bent heel sereen is er niets wat je nog stoort want een Zen-moment is een staat van "zijn" dat altijd bekoort…

ik heb een zwak voor rond en rood met een handvol kersen lok je mij over je lippen komt geen woord je weet wat mij bekoort met kersenrood strik je mij je kent gewoon mijn nood…

alleen grote zware woorden omschrijven mijn gemoed ook slimme metaforen doen het meestal goed op een schaaltje afgewogen staat dan weer een woord de tranen in de ogen omdat het zo bekoort "afdruiprekje"…

ik lust je meer gekoeld gehard op smaak gebracht doordacht belegen mij ligt meer het verlokken dan het begeren reizen bekoort mij meer dan resideren ik hou van koelen en chambreren het ijs smelt ook niet in een ogenblik.…

Hier volgt een raadsel, dat u vast bekoort. Bedenk een vierentwintigletterwoord.…

Ze maakt aanhangig wat men niet wil weten en wordt niet zelden op de huid gezeten omdat haar boodschap leiders niet bekoort. Als je niet open staat voor wie zich uiten, dan kan je beter je museum sluiten.…

Leve de jenever, Heer aller dranken, die ons zozeer bezielt en hoog bekoort, die de gezondheid hevig ondermijnt: uiteindelijk heeft Hij het laatste woord.…

Waar vlaggen hier tussen bergen wolken kietelen taal aan vogels bomen en gras behoort leef ik me in, hier bekoort iedere zin. Bekoort als beeld, de nerf uit een oudere schrijn wellen opnieuw dromen van een serafijn uit deze frêle aardkleuren waar Alpen geuren zie ik opeens alles, 't ooit hernieuwd gebeuren.…

Een kleinood zwart op geel of rood ternauwernood een knopje groot 't zit op je huid 't maakt geen geluid geen mens die 't stoort een wonder ding dat slechts bekoort…

Wat ligt nu nog onaangeboord In de krochten van mijn geest Een herinnering die mij bekoort Waarvoor vrees ik het meest Wordt daardoor mijn rust verstoord Of blijf ik onbevreesd Vroeger heb ik eens gehoord Was het leven één groot feest.…

Ja, welke kandidaat bekoort het meest? Wie krijgt er na verloop van tijd de geest? Wie gaat er dóór, na de auditieronde? Kijk morgen weer, vlak na het avondmaal, Want dan is er opnieuw een Pausjournaal.…

vingers in elkaar geregen wandelen we samen tot de sterren ons bestralen met helder, half maanlicht de nacht bekoort ons en laat feilloos weten dat wij vannacht bij elkaar de sterren laten vallen…

geen ligstoel die mij meer bekoort dan die waarop je zont geen ogen die ik mooier vind dan die waarmee je spint geen blik lokt mij zo fel dan je donker vel nooit vertel ik iemand hoe je mij bedwelmt ooit vertel ik wel de zon van je ogen in dat vel.…

Zo 'n lekker stuk bekoort hem niet zo vaak. De man geniet, al is ze wat langdradig. Hij heft het glas. 'Het lekkerst is een maal met draadjesvlees,' verklaart de kannibaal.…

Gezegend gaan we voort langs zondagswegen Gezegend Uw Woord overwegend Uw Vrede bekoort Gezegend gaan we voort! Ik heb er een melodie bij gemaakt zodat het ook te zingen is b.v. als antwoord op de zegen. Zie voor de partituur mijn blogspot.…

Waarin bekoort de domme kracht van daden dringen die met man en lege macht compromis en rede stomweg smoort? Hoeveel verder zoent een zacht gezegd met vrouwenzorg geregen letterkoord. Waar is het wijze woord wie hoort het zingen?…

een stuk van mij een wilgenkop eigenzinnig in een groene dreef een boterbloem die het maaien van de graskant overleeft een wandelpad vertrouwd onder oeroude bomen geluk dat mij beschoren is zolang ik nog durf dromen een paard dat hinnikt als het mijn voetstappen hoort het diepe rood waarmee een laatste roos mij nog bekoort…

Fragment III Puella, een air [ ] onder de levensboom vermeien wij in de hof mijn luit bespeelt schoonheid die muziek niet bevatten kan je brokaten kleed die de wijsheid van de boom omvat ruist mij tegemoet hoe bekoort mij jouw schittering Godelinda, lief mij! verteer mijn hart met een baiser…

Hij hoort het sissen het slang dat in hem huist nog aan de taal niet toebehoort maar hem beslist bekoort. Het gist, het suist, het bruist, voorlopig vaaltje aan de talenlucht bang voor ’t allerslinkst gerucht klucht en klacht beducht.…

ik zag woorden dansen op het vrolijk oogcontact in de muziek van hun woorden refreinde regelmatig schat handen speelden het spel van uitdagen en toegeven vooral niet te snel de lach wisselde in vaak gevat wederwoord de slachtofferrol bekoort zij groeiden een klein stukje lente in een zomer die niet mocht bloeien…

aai me maar, lijkt het gras mij toe te roepen ik ben nog vochtig van de schenkende dauw laat mij je hand begeleiden over mijn groene sprieten voel de aardse trouw; ze is zo zacht als zijde als straks de ochtend gloort en wij het licht begroeten zal je zeker, met mij, ervaren waarom de dag ons bekoort dampend zal hij verklaren ik heb…