Alle inzendingen over bestek

In oma haar kast reizen tijd en bestek in dezelfde wagon!…

Ik ben gek op hout Ik hou van hout Maar in de natuur Niet in mijn ‘bek’ Dat houten bestek Goed voor het milieu Maar niet voor m’n mond ‘mij niet bellen’ In de rugzak van m’n leven Zit naast een drinkbeker, koppie Nu ook een stalen bestek Want dat streelt m’n ‘bek’ Dan, dat in de vrije natuur Een lekker bakkie koffie Uit een warme…

“Dat is Toscaanse wijs, Toscaanse eer”, In kort bestek komt het dus daarop neer.…

Kierkegaard: Ik ben een vork en zal jou steken Mulisch: Ik lepel soep het liefste met een vork Kafka: Ik wil het mes wezen dat in je wroet Ik dekte mijn tafel voor vier twee vorken een mes en een stier ---------------------------- uit: 'Dooier op drift', 2012.…

Naar nota 's die correct zijn kun je fluiten, Door artsen wordt te veel gedeclareerd, Haast structureel wordt er gemalverseerd, Wat hun bestek betreft valt dat er buiten. Met messen was men altijd al bedreven, Nu wordt er ook nog met de vork geschreven.…

Haar zee en rivier heeft ze bevaren onbekend met aankomst en vertrek Zoveel meer stond ze aan ´t roer dan vader Ze wist van eb en vloed en kerend tij en richtingen van winden Zeldzaam opgelopen averij zelden aan lager wal of lek Het laveren kwam pas na verloop van rijpe jaren Ze koerste op gegist bestek.…

mijn geluk stijgt naarmate ik het deel met anderen en ontbrekende buren ontstijgt één dag alle hokjesdagen het strand onbezet vliegen meeuwen laag in de kern van de zaak maar terzijde…

Ik wil graag het bestek en ook de kater Dan krijg jij alle lijken uit de kast En ik een sleutel die behoorlijk past De kinderen? Dat is een zorg voor later We gaan niet rollebollend over straat Want daar is geen partij echt bij gebaat…

Wij geven ze vandaag een ereplaatsje, Al die cadeautjes voor de kleine meid: Die leuke sokjes die u hebt gebreid, Die knuffels, dat bestek, dat kinderschaatsje Maar morgen zetten wij de hele troep In grote vuilniszakken op de stoep.…

Zo’n seksuele daad in kort bestek duidt op een soort intimi-tijdsgebrek.…

ik weet de stoelen en de tafel het bestek dat schilderij die spiegel met verweerde plekken al die dingen kennen mij alleen de mensen die daar wonen eigenlijk ken ik ze niet echt en zij mij ook niet denk ik steeds vaker althans dat hebben ze nog nooit gezegd…

de storm stemt zijn vork ruimt verlaten tafels uit het zwerk fleurt de bloemen flets als zij zijn daar struinen losse blikken langs het bestek hier en daar verwaterd tot een stroom van onfrisse wanen niet alleen van deze dag ook de nacht verspilt zijn zinnen…

koekoeksklok in hondenhok doos met bestek in druiprek aktetas op matras plastic zwaard in hobbelpaard veel snuisterijen donkere schilderijen lampenkap op doedelzak ansichtkaarten bontstaarten tafelvoetbalspel oude tafelbel sentimenten loslaten geeft gemak alles kan in de vuilnis stortbak 1977.…

Het krijsen pijnt me na als de echoloods me dwingt om de dissonantie die telkens mij verstoort te laten rusten aan de tafel die zojuist ik had gekuist zodat mijn rijpe huid gekrast de herinneringen kon laten rijpen doch ik ecarteerde het bestek [ want ik zag mezelf als wapenbroeder] om mijn wezen te behoeden voor het partikel in mijn…

breekbaar hangen diamanten in een wiegend spinnenweb roze nevelt zon zijn eerste licht op een gegist bestek de herfstdag warmt zijn vruchten langzaamaan tot rijp in oogsten worden de seizoenen van dit jaar afgesloten wat rest is rust en winterveiligheid het wortel bed is al gespreid…

Wij kennen vriendschap innige vriendschap met een Syrisch gezin Zij waren ons vreemd en onbekend het was wennen bij hen aan tafel De spijzen, broden, sauzen de stap bestek te laten voor wat het is Er blijkt niets mis met deze nieuwe vrienden elk verhaal begint met een gastvrij onthaal.…

De zwarte panter gaapt zijn kort bestek van messen bloot, alsof natuurlijke dood niet allang was bedacht. Ik sta als Orpheus voor de nacht, een schim, kantjil in een panterpupil. --------------------------- uit: 'Thule', 1991.…

stilte valt vanuit haar ooghoek over onuitgesproken woorden haar blik op oneindig het bestek onaangeroerd naast het bord verlichten kaarsen een te vroege schemering waar weemoed verborgen ligt onder het met zorg uitgekozen tafelkleed voor deze speciale avond schaduwen dansen op de muur…

je woorden aaien langs mijn wangen strelen zich een weg naar beneden blijven rusten vlak voor mijn mond die ik plagerig voor je open en dicht om te proeven in welke saus je de zinsneden hebt gedrenkt ik taal naar dat delicate ingrediënt dat boekdelen vol bestek spreekt maar ons de laatste strofe laat…

Ik schil mijn verlangen snij het in reepjes geluk doe het in een houden van maak een salade van rozeblad met hartpijnpitten een dressing van zoete zwoelte kook de genegenheid gaar op gewonden orchideeolie met een saus kussen ik geef je mijn bestek jij eet van mijn liefdesbanket en ik serveer op mijn knieën het allerzoetste dessert…

weemoed schikt aan aan de tafel van weldaad die rijk is gedekt met bestek van begeer doch alles wat blinkt verdoezelt voor even het alledaagse zeer…

onze lijven maken schemeringen in het ongebonden leven dat rafelt om gewoontes en erwten uit het blik het bestek halfzijdig en tweedelig met de scherpte gericht naar de klok brengt in het druipend licht een ode aan het kind dat wordt verwacht een niemandsdalletje onthult de waarheid en nestelt in deze lente al vroeg in de hoogste toppen…

Uiteraard één tafelkleed, maar wel twee borden met bestek. Voldoende brood, fruit en beleg. Het geheel gecompleteerd met thee en eitjes in hun dop. En altijd eet ik ook het jouwe op, behalve die lekkere eitjes. Waarvan ik er maar ééntje eet. De tweede is jouw lege kop; die plet ik op het tafelkleed.…

Het is deze maand dat later plotseling uit het zicht loopt om niet meer om te kijken alleen de zon trekt juist die dag alles uit de kast het lijkt of je lacht terwijl ik de borden tel en met het bestek in beide handen vraag ik mij nogmaals af waarom je niet heel even aanschuift ik verschuif her en der wat stoelen en kussens en plak…

Maar ik heb het gisteren al gedaan ik heb de glans in de glazen gelaten ik heb het bestek weer eens opgewreven ik heb gezegd wat er lekker zou worden ik heb mijn handen gewassen gewassen ik heb mijn handen gewassen ik heb etiketten gelezen, ik ken ze, ik heb me verzet tegen oorlog want dat het gedaan moest zijn ja, met die onzin, gehoopt heb…

Gesmijt met bestek Heeft de aarde doen beven, ik wou dat het stil was, al was het maar even.…

Kleeft zich reddeloos aan mijn mes, de dichtsbijzijnde hompjes die zich krullen, om mijn glimmende, nimmer gepoetste, maar zo zalig gebruikt bestek! Een kanteling en de substantie spreid zich onder zachte dwang uit, over een smekend beschuit, hulpeloos en verdrinkend in dit ochtendritueel.…

buik krampt toch doelbewust lopend naar dat wat niet waar kon zijn om ons heen klinkt de gezelligheid dat wat doorgaat ook als mijn buik krampt in zwevende tred werp ik mij in armen armen die mij omsluiten alsof nooit weggeweest dansen in mijn hoofd en zingen in mijn hart de gezelligheid klinkt voort tikkende glazen en schrapend bestek…

ach wat zijn wij niet verloren humor liefde delen en geluk alles wat wij ooit bezworen ligt al jaren in ons stuk van alle gevoelens die er waren kwam het haten uit de strijd hier staan wij dan twee zoutpilaren wat wij hadden zijn wij kwijt jij mag het servies en het bestek de meubels alles wat ons samen bond ik wil er niets van en vertrek…

vlucht de tuindeur open staan en wij eenmaal binnen zien het lichaam op de grond in een verwrongen houding de laatste zucht nog uit zijn mond zo’n lijk in de suite dat is vreemd gezicht ten midden van het zilver in glinsterend maanlicht dan moet je niet treuzelen direct omdraaien voor vertrek je uit de voeten maken met het volledige bestek…