Alle inzendingen over bewierookte ogen

Bedelend schuift mijn schaduw in mijn ogen achteruit, lichtloos bewierook ik mijn dovende huid.…

[Haiku] klokgelui sterft weg nevel bewierookt polders zover het oog reikt…

als je geweend hebt ben je mooi je ogen als bewierookt glas vallen als luiken je bent alleen maar mooi de trap naar boven is als licht zonder treden en dan ga je van mij weg maar nog ben je mooi het oude zand verkruipt niet meer je durft je lichaam bijna niet meer te binden je borsten huiveren, lippen zoenen voorbij de kapstok en toch…

Hij werd alom bewierookt en geprezen Dus was als dichter verre van mislukt Hij is nu op een straatnaambord gedrukt Me dunkt, dat moet een brede prachtlaan wezen! Maar Driek kreeg, onverwoestbaar als gebaar Een lullig fietspaadje naast een trottoir…

Zachtjes strelende vingers Voelbare haren van zacht fluweel De rijkdom van het liefdesleven Het geeft elkaar zoveel Spelende handen Gedachten stranden Vertederend liefdesgebaar Vier ogen keken naar elkaar Dierbare momenten Diepgaande gevoelens Aandacht voor intimiteit Elkaars lach werd na een liefdeszucht bevrijdt Hemelse sferen Bewierookte…

Zijn zenderpark bewierookt hem al jaren Hij paait het volk met ‘OZB terug’ Maar dat men daar weer in trapt lijkt mij stug Ook in Italië heeft men ervaren Dat vossen – juist als zij de passie preken - Hun haar verliezen maar geenszins hun streken…

hun adem bewierookt de koude lucht de vriesganzen trekken gakkend over het glasheldere meer, de stilte zwijgt en luistert naar lege lucht, dode wind ik hoor een fluiten tussen de dennen kruisbekken verknagen zich aan lariks het voelt eigenlijk alsof wij overbodig zijn met ons lawaai, ook als we zwijgen als het graf, raven…

oranje rood boog klaproos en voor de indringend zacht harige stam stoof wind als cirkeltjeskind waar muziek in lieflijke composities en akkoorden van vroeger hedendaagse werkjes vertolkten nog kleppen de kerkjes warme nostalgie in bewierookte ruimtes roetten kaarsen een eeuwig verre pilaar…

laatste 14 titels van de door mij bewierookte dichter Metha door mij geordend tot een betekenisgevend geheel...…

Het bewierookte zelfbeeldje vraagt aan de Boeddhaposter wat hij van het uitzicht vindt Het loze uitzicht in dit leven van niet te doorbreken patronen met alweer een beminde minder de nacht weer langer dan de slaap Je wilt rust maar als je rust vindt wil je leven Dat is het lot, niet te ontlopen meng je tranen maar met water dan lost…

met de dood op de hielen moest ik knielen voor het altaar des leven daar lagen mijn goede gaven bewierookt door velen maar het goud glansde dof zonder linten en opsmuk was het demasqué compleet eens gloedvol geschreven nu zijn de kleuren vergeten ik krijg nog wat jaren respijt niet meer kwantiteit maar mijn gaven moeten kwaliteit…

ik ben niet meer bewoonbaar nu alles schreeuwt om het tekort want waar is mijn wereld waar zijn de dingen die gevoed werden, vertrouwd zichtbaar als grijze adem in het bewierookte gekkenhuis, net buiten de spiegel en het opzwellen van mijn buik waar zijn de ankers die ik slaafs vasthield en in de tijd gooide zodat ik ze beleven…

Bewierookt door keukengeuren beheerst ze de snelkookpannen. Tussen vier muren weerklinkt haar "God save the Queen", een kakofonie van strijkijzers, fluitende stoomketels en drummende, knetterende braadpannen. Was en plas heet haar heldendaad. Het resultaat: geen stank voor dank!…

“zijn naam niet steeds weer noemen”, zegt een deel “maar Leiders moet je roemen” vinden wij al is voorwaar niet ieder met hem blij die halfgod met zijn blanken-eerst-krakeel toch is hij niet meer dan een onbeduidend moertje verknipt en, heel gênant, een poetinhoertje…

handen schudden met elkaar een lachje hier en een glimlach daar een minister-president is dat wel gewend met veel woorden niets zeggen dan hoef je ook niets uit te leggen een minister-president is dat wel gewend verguisd en bewierookt met lastige vragen bestookt een minister-president is dat wel gewend steeds in de schijnwerpers staan…

Liggend onder de bomen van wilgenteen en zoete bloemen en bewierookte ruimten die van Maria spreken? die in jou de vonk van verlangen heeft gelegd? gaan we dan samen in de boot van verlangen door stromen en watervallen op zoek naar onszelve? in zoete geuren en ontmaskerde gezichten? in vrije geluiden en geopende armen?…

het is zo'n ding waar je nooit zeker van bent dat nooit zeker kan zijn het dwaalt langs straten, overdag of in de late avond het schurkt tegen een boom zoals een hond die vlooien heeft en smeekt om gestreeld te worden het bewierookt boeken over de ondergang; grijze kleding en een doorstreepte hemel het kruipt onder kaarslicht omdat…

Leuke lieve mannen genoeg maar niet bij mij, te weinig wordt er genoten van mijn lichaam, ik wil me overgeven aan stoere begeerte ermee stoeien, hem ruiken wanneer ik wakker word in de warmte van twee passende lichamen in mijn bed, in mijn bed in mijn verlangen naar stoppels en handen duwen in mijn huid kracht in mijn vlees…

Ik heb je bewierookt, ik heb je bezongen. Jij lag mij nauw aan 't hart en nog nauwer aan de longen. Ik volgde jouw verlokking braaf. Je had mij reeds jong in je macht. Je kleurde mijn vingers, hing aan mijn lippen. Ik hield jou steeds brandend, liet je niet ontglippen. Jij was een wolf in schapenvacht.…

En verzen in verzameling bewierookt men het allermeest. Ik zie het aan, ietwat verweesd, want bundels zijn niet echt mijn ding.…

'Zo'n bloem die zich te buiten gaat, uitbundig de boreling bewierookt... Christmas-amaryllis zal hij heten!'…

Jouw ogen, grijsgroen van kleur soms fel, giftig, soms teder, zacht ze stralen iets uit, maar zonder geur ondeugend, plagend, zoals jij dan lacht. Jouw ogen, denkend, soms te veel kon ik je dan je gedachten maar lezen, hoewel ik graag eens met je speel wil ik eerlijk en oprecht tegen je wezen.…

Jij zal daar staan met jouw haren in de wind ik herken je aan jouw gestalte ik weet dat ik op jou vertrouwen kan want jij bent de enige van wie ik weet dat jij deze rol voor me innemen zal.…

Toen ik door je ogen keek Stond de tijd even volledig stil Jij hoefde niets te zeggen Ook niets uit te leggen Ik had het al gezien…

De dode heette een stumpert en machtloos nog voor één uur, nu wordt hij op eens bevorderd tot stralend dichterfiguur; nu wordt hij aanbeên, bewierookt in lijkkrans en sonnet en nooit genoeg verheven op 't hoogste voetstuk gezet.…

Bewierookt werd mijn vers in aangename geuren en meen’ge fraaie beker inde ik. Zo rees mijn ster: door tantes en vriendinnen voor ieder woord op zoetigheid onthaald, wordt thans mijn tong wel vorstelijk betaald: men leest mijn lied in goud-op-snee of linnen.…

Sprakeloos Niet te bevatten De controle kwijt Wat doe je dan Is er ergens hulp Hoe lang wachten Een warme blik Medeleven vol begrip Liefdevol word je benaderd Ook door je buurman Zijn dochter en zijn zoon Maar dan weer alleen In de woestijn van eenzaamheid Je glijdt weg Zinkend in drijfzand Het geeft verdriet Ze zien het bijna niet…

Mijn poes spreekt een taal zonder moeilijke woorden: het is lichaamstaal.…

Een knipoog: ik kijk om, hij belooft iets, maar wat – wil ik geloven?…

Kussens onze troon een waaier haren de kroon ...onze ogen licht in de schemering Verlangen al wat danst en springt onze lippen een kus die zingt ...keer op keer bezegelde betovering van kruisdieren die strelen en met elkaar spelen ...in opwindende verwondering elkaar wild openscheuren ons bloed oneindig laten geuren ...uit de golvende…