het verlangen naar goden
Treurnis kleurde het dal in
vervagende tinten voor
ingedroogde ogen van
weggegoochelde dromers.
Zij waren met te weinigen
tussen de sterren geweest.
Nu rolden zij
met de stenen mee,
met namen die klonken
onder het gedonder:
het bijzonder gewelddadige
der breed bewierookte zonden.
De angst voor de vrees dreef
onder het gewelf waar
elk enkel idee stierf
in haar zuivere zelf.
Daar,
op plekken zonder prekers,
een paar berekenende
luidsprekers als ‘Pissing Angels’
over rode oortjes en verschraalde
tongen des denkend deel,
de geboren bevreemding:
het verlangen naar goden.
... met dank aan de 1-ster-duivels ...
Schrijver: R.E.N.S., 11 oktober 2025
outlook.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: individu
verlangen 1.0 met 2 stemmen 
28
28
Geef je reactie op deze inzending:
tot keizer in Dalmatië.
Hij maakte van het Romeinse rijk een absolute monarchie en moest niets hebben van de reli geuzen... onthutst door zijn fanatisme deed ik daar nolens volens aan mee...mijn dromen waren mij ontfutseld en voelde mij somtijds weggegoocheld door de goden, ook hun macht verdampte, zij raakten, eind derde eeuw onzer jaartelling, steeds minder in tel...
ook toen waren de gruwelen zeer fel en allerminst gespeend van geweld...hun plek onder de zon zou later terugkeren in tierelantijnen van egelantier en bidklankrijmen de keizer-paus, de god van Aken...