Alle inzendingen over blasé

daken over dreg Blaas me op Blaas me op mijn weg…

het wonder wolkt al wat Elia, dat wordt rennen in de regen, maat die donders natte zegen slaat pijpenstelen hitte neer en weer blozen rozen in het zand, Elia waaien waters over ’t land blaas je wolkje naar mijn kant, Elia dat het bij mij wonderen gaat.…

Het is zover: opeens ben je veertig, Halverwege, en je trapt in de val Van déjà vu. Je bent ver weg geweest, Je hebt veel gezien. De dingen zijn Zoals ze zijn. Massa’s zonder tal. Darwin schiep een nieuw begin, en de genen Komen bepaald goed uit. Er is geen magie Voor wie de jaren tellen kan. Zich vóorstellen kan, De lange jaren van des aards…

leeg was jouw eindeloze woordenstroom evenals de ingedroogde beek die eens overvloedig was nu groeit er spinnenrag in je voorheen weelderige haar beaamt uitgelopen mascara jouw echoënde treurzang bepaalt de vuist die keihard op tafel wordt geslagen basta…

De helse pijnen die een man doorstaat Wanneer een arts zijn blaas gaat onderzoeken Rechtvaardigen het – binnensmondse – vloeken Wanneer de slang zijn plasbuis binnengaat. Langzaam maar zeker schuift dat ding naar binnen: “Hiep, hiep, hoera”, de ‘blow’-job gaat beginnen!…

diepte keek afgrijzend leeg de afgrond in zwaar vallen en afglijden naar was de klim nog balancerend blaas me weg laat me maar afgaan zo dat niemand me ziet blaas me op kan ik jullie verlaten in deeltjes verdriet blaas alles maar af ik ga…

Een psyche-professor uit Twente die naging wiens oordeel best rentte wist uit te vissen : 't is stroef beslissen voor een zware incontinente.…

Als mens word ik gediend door het gemak, Want ik hoef voortaan niet meer uit de broek: In plaats van ordinair toiletbezoek Gooi ik mijn blaas straks in de vuilniszak. Want als de oude blaas is volgeraakt Heb ik alweer een nieuwe aangemaakt.…

Blaas aan ons hart, tot het gaat luien Als de uit goud gegoten klok! Totdat ons hoofd zijn lichten draagt Als de aan uw goud ontstoken lampen, Tot straalt door al uw blinde dampen De dag, die uit uw donker daagt! September blaas de hemel open! Blaas door de wolken wagenwijd!…

Ik blaas bolle briljantjes ze spelen regenboog met de zon ik ren en spring en blaas en eindelijk is er eentje dwaas barst op mijn wang en pang! Ik krijg mijn eerste blaasbellenzoen!…

Ik blaas en blaas de bellen in de lucht ze gaan mee met elke zucht prachtige kleuren die weerkaatsen in de zon en plots als uit het niets verdwijnen in de lucht niets meer te bespeuren hoogstens de wind die zucht…

ik blaas de kaars uit weg alle schijn van de dag even rust de nacht is mij lief de aarde draait wel door om licht en donker de mens ook om zichzelf ik blaas de kaars uit even weg van alle schijn…

Dat vriendelijke aanbod heb ik toen Vanaf mijn stalen ros maar afgeslagen: "Mijn blaas is al de hele nacht getest, Twee kratjes bier verwerkt mijn blaas nog best."…

de loop van bieren beneden de rivieren gaat van blaas naar zee…

ik blaas wensen door pluizige parapluutjes zaad danst op aarde…

Lig dichtbij, ver van missen sintels nagloeiend, het vuur van de vorige avond vurige tongen blaas, stook het op adem als de zachte wind vermijd het toeval vertrouw niet op het lot verstik het nog minder blaas, stook het op aangewakkerde vlammen laat dit laaiend branden voortdurend, waakzaam roodgloeiend als de Liefde…

De krantenkoppen maken mij niet bang: “Een blaastest in ’t verkeer wordt vaste prik”. Nee, van zulk nieuws ben ik juist in mijn schik; de wachttijd in het ziekenhuis is lang. Denk maar eens aan de tijdwinst die dat schept, als je een flinke blaasonsteking hebt. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -…

De blauwe lucht is al beschreven evenals de dauw en dageraad De zon is reeds de hemel ingeprezen en zelfs de maan pleegd' op de nacht verraad Cupido verschoot sinds lang z'n pijlen en de sirenen lonkten in een grijs verleden Verveling staat al op wat wit papier en ook emoties als plezier Waar moet ik dan in godsnaam…

blaas ik stof uit mijn handpalm asse wordt het en tegen-licht kristallen vuur in mijn huid gegrift ik ben de zwart-bevlekte de brand-gemerkte vlucht in het verhaal van geheim en stilte…

het raam rol ik een handlengte omlaag en gaandeweg vult mijn gemoed zich weer met lucht, ik snel, versnel, vertraag de liefde is een bloedtest en ik blaas, ik blaas, ik zie dat wat vervliedt, wat niet ik ruik mijn eigen adem anders nog?…

ik blaas je als een vlinder in de holte van mijn hand naar een uithoek van de wind waar ik ooit de ongerepte stilte van je voelhoorn heb bemind.…

Die had aan haar blaas een paar kwalen. Haar arts raadde aan meer te drinken voortaan. En nu begint haar lever te falen!…

Ik blaas je weg als paardenbloempluis als pas gegomde letters kruimels na buitenontbijt maar dan in een knipoog van tijd struikelt mijn adem over stralend geel de bries in mijn keel stokt steeds weer bloeit de paardenbloem…

ik strijk violen vooral de eerste heeft mijn klank blaas trompetten als het rietje aan mijn lippen hangt sla de pauken in finale en weer ga ik je halen voor een eindeloos applaus jij dirigeert al mijn muziek heb je ook hartstochtelijk lief…

Een weerhaan in Uithuizermeeden wou hanig een scharrelkip treden, maar 't kipje zei: "Nee", en heeft zeer blasé een scharrelwindeitje vermeden.…

Een Antwerps aktiecomité heeft het gemunt op de SUV : "Wie 't milieu belast heeft met ons ambras : blaas uw band maar op met uw CO2 !" get. De Volgende Generaties…

blaas een kus voor jou vanuit mijn hand de wind zal hem brengen met een fluister tot aan je deur dikke zoen voor jou als je open doet…

je kan stormen wat je wil mij blaas je niet van m’ n eiland waar het in alle rust zo heerlijk toeven is zonder jou met een zee aan nieuwe mogelijkheden…

blaas me weg als een veer spat uiteen opgeblazen trots bellen zo groot en toch teer 1984.…

Blaas frisse ideeën in. Hol mijn tunnelvisie uit. Diepgang ondermijnd ……