Alle inzendingen over blussen

Die in onmacht gevangen, Alle kracht geblust In ongebluste kalk Zich met het leven Meten wil maar niet Verder komt dan Maximale inzet van Tandeloze energie, Houdt zich vast Aan de zekerheid Dat Jij het bent Die bepaalt wie De laatste horizon Bereiken kan…

Kussen in bussen zijn buskussen, kussen in de lucht airbuskussen Reizend passie blussen - passe-partout in kusbussen…

Haar vrouwelijkheid Zacht als fluweel, Ik zou haar daar willen kussen Haar borsten, Lonkend als het struweel Waarin ik mijn hartsstocht Zou willen blussen Ogen die flonkeren En zich verdonkeren Bij zoveel intimiteit Schaduwen die flakkeren Handen die aanwakkeren Een geest Die danst en die lijdt!…

ik zag rook wellustig kringelen speels nog net geen vuur je nam de tijd in luifel en plafond dekte vlammen af van binnen wachtte op de wind tot het uitslaan eindelijk kon beginnen vocht je weg naar buiten en was door water niet te stuiten ze hebben je gesloopt tot in de diepste krochten jouw warmte met hun kou bevochten je…

Blussen met benzine.…

Met kunde en savoir staat Sarkozy klaar om met de Kärcher te gaan blussen.…

Lange nacht ik wacht op het bed koffie is gezet een roos voor jou ik blijf je trouw ik laat me kussen jij mag me blussen tot aan het ochtendgloren…

m'n liefje zo pril wil me kussen 'k probeer haar verlegen te sussen plots pakt ze me beet haar lichaam zo heet haar hartstocht is niet meer te blussen…

Hoe tastbaar is pijn als tranen moeten sussen, de hartstocht moeten blussen, wegnemen die blauwe vlam. Maar wat is pijn als je op moeten geven wat eens was jouw lust en leven omdat je lichaam niet meer kan.…

Geeft u liefde voor mijne liefde weder, Wat baat het ons: eens zal de doodwind blussen Uw vlam en mijne vlam, en wij zinken neder.…

Zijn handen strelen mijn snakkende zones geen enkele plek onaangeraakt Omstrengeld genot van huid tegen huid als zijn hitte in mijn warmte dringt Niet willen blussen de brand die verteert het hemelse stijgen onbegrensdheid nabij…

nerveuze ontmoeting, begroeting beginnen, beminnen verkennen, verwennen omarmen, verwarmen ontroeren, ontvoeren strelen, bespelen, vurig, ongedurig kussen, blussen lustig, onrustige hartstocht; Wij samen.…

Opnieuw een akkefietje met de Russen Nu is er ingebroken in Den Haag Frans Timmermans krijgt weer de volle laag En hij moet al die brandjes zien te blussen Natuurlijk wordt het incident betreurd En Moskou is daarna weer aan de beurt.…

Hij had het over touw en brievenbussen en over het klimaat dat we gaan blussen. Alleen Monasch dacht: “man wat zeg je nou”. Maar wat zo’n toespraakje al niet vermag. Hij komt: De Nationale Touwtjesdag.…

er woedt 'n gevecht in mijn hoofd nu mijn hart in duizend stukken aan mijn voeten ligt hoe kan ik de onrust in mezelf blussen, begrijp je dan niet dat deze papieren vrede voor mij geen vrede is jullie gewoontes zijn mij vreemd ook al ben ik nu veilig brandt de strijd nog altijd binnenin…

Vochtige ramen boven rode ornamenten weerspiegelen de wereld in een waas IJzige sidderingen blussen vurige tongen die gretig likkend het fort belagen Overeind gehouden door resistente muren waarachter de inhoud gereinigd wordt…

Ongetemd verlangen dat diep in mij brandt geeft vrij en onbevangen zich over aan jouw hand jij streelt mij zacht met vingertoppen om geheel onverwacht ermee te stoppen verlangen ontbrand niet meer te blussen dan door jouw hand en zachte kussen.…

Haar vrouwelijkheid, Zacht als fluweel Ik zou haar daar willen kussen Haar borsten, Lonkend als het struweel Waarin ik mijn hartstocht Zou willen blussen Ogen, die flonkeren En zich verdonkeren Bij zoveel intimiteit Schaduwen die flakkeren Handen die aanwakkeren Een geest, Die danst en die lijdt!…

Reeds menigeen verdween er op bevel Het Kremlin speelt een crimineel hoog spel De moord- en machtslust blijken niet te blussen Je hoort Navalny’s oproep: ‘geef nooit op!’ Wie vat nog moed? Het kost je zo de kop –…

Wind neem mee Wat verschrompeld en broos Treurig bonkt in mijn borst Strooi het in flinters uit Over zee Laat golven de pijn blussen En de nevel Als verzachtend tapijt Mijn eenzaamheid sussen. Wind neem mee Dit verdorde hart.…

voordat alles is vergeten loop je met je hoofd tegen een muur zonder pijn blussen tranen alleen een vlam niet het vuur het vuur smeult na wakkert aan en uit en weer aan doorgaan met leven alleen nog geven ongenaakbaar onvatbaar onbrandbaar maar lief oh zo kwetsbaar…

De zon komt op in jouw ogen In een kaleidoscoop van kleur Ervaar ik duizend regenbogen Kloppend aan mijn deur Wanneer jij mij bekleedt met licht Verdrink ik moedig in jouw kussen Je strelende handen, een gedicht Die 't vuur van binnen blussen…

niet te blussen! en haar hart propelde nog steeds ‘Kassie’ met zijn vlieger- jas ‘t is alsof het gister was!…

Oh lieve laat mij u ontkleden Om uw schoonheid te beminnen Rozetten uwer borsten te kussen Het vuur mijner lendenen blussen En zo u het verkiest en zal gedogen Zal ik al minnend uw passie verhogen Tot een liefdesdroom in ongekende hoven Uw ontvlamde bron kussen om teder te doven…

die genoeg water bij zich draagt om het wilde vuur te blussen? Het vuur grijpt schrikbarend om zich heen.…

ik voel mijn ledematen verdwijnen tot ik uit louter gaten besta aan het einde van de gang breekt geen licht, noch water in woestijnen wolkenstranden zijn leeg, nergens zie ik je gaan, het zout van een traan eindeloos water om te blussen, dan droom ik verder in mijn zachte kussen…

als rode gloed wil ik je groeten want jouw schoonheid is oh zo groot heb jou menigmaal willen ontmoeten mijn liefde zo devoot heb jouw stralen willen kussen teder omarmen op het strand nu ik jou uiteindelijk zie is mijn liefde niet te blussen ben ik door jouw kleuren overmand…

En als ik het ineens warm kreeg, tot bloedheet werd jij het vuur kunt blussen. Je moet iets van de positieve kant benaderen, nietwaar? Ik wist niet wat het was, totdat ik mijn genezing in jouw ogen las.…

Ik ben woordeloos wat eens zo krachtig was is nu gebroken en broos waar zijn de golven van gedichten waarin een ieder zich wel duizend maal kon baden het laat zich slechts raden ik ben degene die in stilte lijd ik smoor mijn woordpijn met mijn kussen kon iemand de brandende pijn van mijn dichtershand maar blussen ik ben de sleutel tot…

.' Z'n vuur was niet te blussen. Alles blies-ie op. Zo gaf-ie opblaaskussen aan z'n opblaaspop. Hij voelde luchtverlies. Het werd een droef besluit. De pop was slap. Hij blies z'n laatste adem uit.…