Alle inzendingen over brij

Eén brij, onverteerbaar, verleden, heden draag ik mee weggemoffeld onder lach en leden voelbaar wel een misselijk makend maagresidu dat vraagt te vasten, purgeren, rusten, maar hoe hou ik van de lusten van 't leven, de lasten(?)…

Vertrouwen is Koning-bij Geduld is Koninginne-brij…

Zou een stamppot weten, dat een groot deel van zijn brij bestaat uit zuurkoolslierten met een rookworst erbij?…

bloemen bloeien vrij bijen zoemen op de hei honing...zoete brij!…

Hoewel er snel met daadkracht dient gekozen Hoe Nederland zich uit de crisis redt Bestaat ons coalitiekabinet In feite uit een stel besluitelozen. Zo zien wij, nu ze zoveel tijd verliezen: Zij die wij kozen, kunnen zelf niet kiezen.…

gewaarschuwd hier wordt over de dood gepraat aan het waardig sterven gewerkt en niet rond de hete brij heen gedraaid…

Geen samenhangend geheel vond zij, slechts een multiculturele brij…

Het is verrekte koud voor de maand mei Over april was ook niets goeds te schrijven In maart veel regen met bejaarde wijven en februari was één natte brij Het allerergst zijn zij die keer op keer Altijd maar ouwehoeren over ‘t weer…

Met actuele gasten en veel vragen, Herkauwen ze de afgelopen dagen, Zorgvuldig draaiend om de hete brij. Je ziet het dagelijks op ieder net, Maar vlak daarvóór moet ik urgent naar bed.…

Hoe of we de materie ook verdraaien De wanklanken in onze maatschappij Ze schrompelen ineen tot dunne brij Als geluidsvervuiling maar mag blijven waaien 'Daar bij de waterkant' van Eddie C. Geeft 't omgekeerd effect van Ali B.…

wolken vol leugens passeren langszij dreigend hemelwater kleurt donkergrijs speelse spreeuwen walen om de hete brij die voorlopig onaangetast blijft ze blijven de waarheid voor die zich schuilhoudt langzaam rekt de ochtendzon zich uit…

Novembermist domineert Het dorp waar ik woon Vrijwel niets herkenbaars Meer te zien, alleen waarneembaar Vage schaduwen in de Koude natte najaarslucht Opgelost in een brij Van bitt're tranen Van het huilende mensenkind Dat mijn oog verblindt…

alsof het er niet toe doet glijdt het voorbij, rent weg verbergt zich in de brij van niet meer weten meten stappen steeds dezelfde pas het gras is groen, maar wat nu als verborgen achter glas de wijdste blikken er nu ook niet meer toe doen?…

Het verschil toen die nacht bestond echt uit een brij aan onuitgesproken woorden, daar wij slechts de taal der liefde machtig waren Jouw ogen die spraken terwijl jouw borsten communiceerden tijdens ons gesprek in de oprecht ware taal van slechts hartstocht…

dit leven voelt als vijf levens en is nog niet voorbij er komen er nog vier, misschien wel vijf nog bij en samen met de levens van vóór dit leven en de levens van hier nog na, wordt dat een hele brij ik vertrouw erop dat mijn ziel de weg weet dan kom ik vanzelf ooit thuis bij mij…

De zoektocht was met moed begonnen Zoektocht in mijn hoofd Ik tastte in het donker af Ik heb me uitgesloofd Ik pakte uit de vage massa hier en daar gedachten Maar als ik in mijn handen keek Vervlogen ze met achten Nu zit ik hier met om mij heen een grote grijze brij Ik weet wel waar ik zoeken moet Maar kan er nu niet bij…

ik verschuil mezelf in lariekoek met zachte notenvulling, verlos wat krenten uit kwakzalverige brij vertoef verdraaid secondenlang in een massaal gevormde klont, laat me overdonderen door ‘t beslag meligheid is het hoofdbestanddeel van mijn eigengedraaide vlaai, nee zoete koekjes worden hier niet gebakken…

ze verschuilt zichzelf in lariekoek met zachte notenvulling, verlost wat krenten uit kwakzalverige brij vertoeft verward secondenlang in een massaal gevormde klont licht overdonderd door ‘t beslag meligheid is het hoofdbestanddeel van deze eigengerechtige taart, nee vruchten werpt het niet meer af…

Z’n broek op half elf in de ene hand een blikje en andere een joint, lult hij een eind aan de brij van men, fuck, en veel vet aan zijn lippen hangt een jonge brunette die breezend op geïxte benen balanceert haar geringde navel en veevorm van de bilnaad zijn door tattoos opgewaardeerd hij noemt haar slet.…

vaag wist hij nog hij zag dat vraagstuk opgelost ergens in een studieboek had hij van die bladzij toch nota genomen in zijn grijze brij boordevol gestampte feiten en zoveel zachtere dromen tot het besef gekomen dat zij naast hem stond die dag vond hij het juiste antwoord weer via haar gulle lach…

Vaak vonden we dat wat hij zei Zo nietszeggend was, zo vaag, Hij draaide meestal om de hete brij Met louter wollen woorden - Vandaag schiet hij behoorlijk Uit zijn slof, houdt zo maar een tirade; Als hij dan eindelijk is uitgesproken Concluderen we met ons allen dat zijn Teksten nog nooit zo uitgesproken helder Zijn geweest - nu alleen…

hij at de soep met een vooroordeel zijn walging weggeslikt met een teveel aan brood, het broertje dood bedroog zijn smaak het was wel raak, die opmerking het ging naar binnen met een slag, vaardig langs zijn weerstand en de lach van plagerij ach, die hete brij bevat niet veel meer dan wat loze ingrediënten uit de smaak van jou en mij…

waar het vroeger bliksemde in een snel dispuut neemt nu traagheid toe met de minuut antwoorden hangen in de lucht maar trekken in een lichte mist aan hem voorbij hij kan ze niet meer raken wolken die de hemel maken het blijft een brij toch is er soms een open plek waar een nieuw vergezicht hem zekerheden geeft die hij al tijden…

ik zei je al 'dag' voor ik je kende een groet voor ik wist wie je was waar het hart vol van is vindt een mond soms geen woorden maar vandaag heb ik je voor het eerst ontmoet zoekend naar verborgen schatten dansen wij als katten om de hete brij ziende blind zijn wij en tasten in het duister naar die ene parel in het knarsend grind…

Terwijl zij woelde en woelde van rug naar zij en weer terug sponnen haar hersenen starre stekende spinsels de een na de ander en ze stapelden een hoge Ijzige ondoordringbare brij toen sprong de kat op ‘t bed perste natte neus tegen haar koude arm en legde zachte voorpootjes midden op die grote zere plek…

Zwart voor mijn ogen Een kolkende brij in mijn maag Adrenaline stijgt gestaag Ik voel me bedrogen Wie heeft het lef om buiten mijn vertrouwen om mijn ziel te verscheuren tot op het bot? Zonder schuldgevoel, zonder pijn Probeer ik moedig te zijn, innerlijk zo klein Want mijn hart is zwaargewond.…

in de avondschemering zie ik de dunne handen haar porseleinen gelaat het onaangeroerde glas de ziel klopt aan bij het sterke hart dat zich niet gewonnen geeft in het uur van de wolf dwaalt mijn hoofd af naar de waan en de werkelijkheid tot ze vervagen tot een dikke grijze brij in de ochtendschemering verbergt zich de duisternis…

zag in je lach het lichte onbehagen kleine vragen niet durven praten met armen reiken naar de appelboom het rood een droom te hoog handen altijd open maar je vingers nu gesloten in behoedzaamheid je ogen draaiden er omheen de hete brij het misverstaan van jou en mij we zagen samen de kleine vragen onder ogen heb de appelboom…

Dooréén geklutste brij van gevoelens in mij. De meester neemt een lege stoel en plaatst elk gevoel. Nu ervaar ik, wat jij koos maakt mij ontzettend boos. Voor het eerst beleef ik hoeveel ik om je geef.…

op de bank ligt snoep, een doek een oude sok en warm een deken in de hoek latent een vent met kracht in kromgebogen benen verborgen onder schier wat ingehouden angst (die bult is raar ik weet niet waar dat nu vandaan komt) “ik ben bang” gelukkig duurt een rit niet lang het ziekenhuis vlakbij wekt weer vertrouwen in de brij van deze…